Wybór w warunkach niepewnościEdit

Dziedzina wyboru w warunkach niepewności stanowi serce teorii decyzji. Znana od XVII wieku (Blaise Pascal powołał się na nią w swoim słynnym zakładzie, który zawarł w Pensées, opublikowanym w 1670 roku), idea wartości oczekiwanej polega na tym, że w obliczu szeregu działań, z których każde może prowadzić do więcej niż jednego możliwego wyniku o różnym prawdopodobieństwie, racjonalną procedurą jest zidentyfikowanie wszystkich możliwych wyników, określenie ich wartości (dodatnich lub ujemnych) oraz prawdopodobieństw, które będą wynikać z każdego sposobu działania, a następnie pomnożenie tych dwóch wartości, aby uzyskać „wartość oczekiwaną”, czyli średnie oczekiwanie na wynik; działanie, które należy wybrać, powinno być tym, które daje najwyższą całkowitą wartość oczekiwaną. W 1738 r. Daniel Bernoulli opublikował wpływową pracę zatytułowaną Exposition of a New Theory on the Measurement of Risk, w której wykorzystuje paradoks petersburski, aby pokazać, że teoria wartości oczekiwanej musi być normatywnie błędna. Podaje on przykład, w którym holenderski kupiec próbuje zdecydować, czy ubezpieczyć ładunek wysyłany zimą z Amsterdamu do Petersburga. W swoim rozwiązaniu definiuje on funkcję użyteczności i oblicza oczekiwaną użyteczność, a nie oczekiwaną wartość finansową.

W XX wieku zainteresowanie teorią ponownie rozbudziła praca Abrahama Walda z 1939 roku, w której wskazał on, że dwie centralne procedury teorii statystyki opartej na dystrybucji próbkowej, a mianowicie testowanie hipotez i estymacja parametrów, są szczególnymi przypadkami ogólnego problemu decyzyjnego. Praca Walda odnowiła i zsyntetyzowała wiele pojęć teorii statystycznej, w tym funkcje straty, funkcje ryzyka, dopuszczalne reguły decyzyjne, rozkłady wyprzedzające, procedury bayesowskie i procedury minimax. Sam zwrot „teoria decyzji” został użyty w 1950 roku przez E. L. Lehmanna.

Odrodzenie teorii prawdopodobieństwa subiektywnego, dzięki pracom Franka Ramseya, Bruno de Finettiego, Leonarda Savage’a i innych, rozszerzyło zakres teorii oczekiwanej użyteczności na sytuacje, w których można stosować prawdopodobieństwa subiektywne. W tym czasie, teoria oczekiwanej użyteczności von Neumanna i Morgensterna udowodniła, że maksymalizacja oczekiwanej użyteczności wynikała z podstawowych postulatów dotyczących racjonalnego zachowania.

Praca Maurice’a Allaisa i Daniela Ellsberga pokazała, że ludzkie zachowanie ma systematyczne i czasami ważne odstępstwa od maksymalizacji oczekiwanej użyteczności. Perspektywa teoria Daniel Kahneman i Amos Tversky odnawiać empiryczny badanie ekonomiczny zachowanie z mniej naciskać na racjonalność przesłanki. Ono opisywać sposób che ludzie robić decyzja gdy wszystkie wynik nieść ryzyko. Kahneman i Tversky znajdować trzy prawidłowość – w rzeczywisty ludzki decyzja, „strata loom większy niż zysk”; osoba skupiać się więcej na zmiana w ich użyteczność-stan niż skupiać się na absolutny użyteczność; i oszacowanie subiektywny prawdopodobieństwo być poważnie biased anchoring.

Intertemporal wybórEdit

Intertemporal choice dotyczy rodzaju wyboru, w którym różne działania prowadzą do wyników, które są realizowane na różnych etapach w czasie. To jest również opisany jako koszt-zysk podejmowania decyzji, ponieważ obejmuje wybory między nagrodami, które różnią się w zależności od wielkości i czasu przybycia. Jeśli ktoś otrzymałby nieoczekiwanie kilka tysięcy dolarów, mógłby je wydać na drogie wakacje, co dałoby mu natychmiastową przyjemność, lub mógłby je zainwestować w program emerytalny, co dałoby mu dochód w przyszłości. Jakie jest optymalne rozwiązanie? Odpowiedź zależy częściowo od takich czynników, jak oczekiwane stopy procentowe i inflacja, oczekiwana długość życia danej osoby oraz jej zaufanie do sektora emerytalnego. However even with all those factors taken into account, human behavior again deviates greatly from the predictions of prescriptive decision theory, leading to alternative models in which, for example, objective interest rates are replaced by subjective discount rates.

Interaction of decision makersEdit

Some decisions are difficult because of the need to take into account how other people in the situation will respond to the decision that is taken. Analiza takich decyzji społecznych jest częściej traktowana jako teoria gier, a nie jako teoria decyzji, choć wykorzystuje się w niej te same metody matematyczne. Z punktu widzenia teorii gier, większość problemów rozpatrywanych w teorii decyzji to gry jednoosobowe (lub gracz jest postrzegany jako grający w bezosobowej sytuacji tła). W rozwijającej się dziedzinie inżynierii społeczno-poznawczej, badania są szczególnie skoncentrowane na różnych typach rozproszonego podejmowania decyzji w organizacjach ludzkich, w sytuacjach normalnych i nienormalnych, kryzysowych i nadzwyczajnych.

Złożone decyzjeEdit

Inne obszary teorii decyzji dotyczą decyzji, które są trudne po prostu z powodu ich złożoności, lub złożoności organizacji, która musi je podjąć. Jednostki robić decyzja ograniczać w zasoby (i.e. czas i inteligencja) i być tym samym ograniczony racjonalny; Kwestia być tym samym, więcej niż odchylenie między prawdziwy i optymalny zachowanie, trudność determinować optymalny zachowanie w pierwszy miejsce. Jeden przykład być model ekonomiczny wzrost i zasoby wykorzystanie rozwijać the Klub Rzym pomagać polityk real-life decyzja w skomplikowany sytuacja. Na decyzje ma również wpływ to, czy opcje są ujęte razem czy osobno; jest to znane jako stronniczość rozróżniania (distinction bias).