Tarantula jest szybko poruszającym się pająkiem, ale nie zawsze jest skoordynowana, stwierdza nowe badanie. W miarę jak pajęczak zwiększa swoją prędkość, traci również część swojej koordynacji, stając się „trochę dziwny”, stwierdzili naukowcy.

Pająki opracowały unikalny sposób poruszania się: Zamiast polegać głównie na mięśniach, aby się poruszać, używają płynu zwanego hemolimfą, który jest ich krwią. Kiedy hemolimfa wpływa do ich rurkowatych nóg, kończyny się wydłużają, a ich mięśnie zginają nogi w stawie, powodując, że płyn wypływa z powrotem.

Temperatura może zmienić grubość lub lepkość hemolimfy, powiedziała starsza autorka badania, Anna Ahn, profesor nadzwyczajny biologii w Harvey Mudd College w Kalifornii.

„Zawsze mówię ludziom, 'Mogę cię przekonać, że pająki są fajne’,” powiedziała Ahn.

Naukowcy badali osiem dorosłych teksańskich tarantul brązowych (Aphonopelma hentzi). Testowali szybkość i zwinność pająków w czterech różnych temperaturach: 59, 75, 88 i 104 stopni Fahrenheita (15, 24, 31 i 40 stopni Celsjusza). Kiedy pająki zostały umieszczone w temperaturach, które były wyższe lub niższe niż ten zakres, miały tendencję do odwrócenia się i dostać się do postawy ataku, Ahn powiedział.

Pająki mają dwa stawy wzdłuż każdej nogi, a jeden najbliżej ciała zazwyczaj rozciąga się najpierw, gdy są one chodzenia lub biegania. Aby obliczyć koordynację każdego pająka, zespół namalował białą kropkę na każdym ze stawów na przedniej i tylnej nodze, a następnie porównał kąt dwóch stawów na każdej nodze. Następnie sfilmowali pająki skradające się po pasie startowym.

„W rzeczywistości są one trochę płochliwe i nieśmiałe,” powiedziała. „W niższych temperaturach, pająki poruszały się wolniej, prawdopodobnie dlatego, że hemolimfa była bardziej lepka niż w wyższych temperaturach, powiedziała Ahn. Nadal, niższe temperatury miały atut: tarantule miały więcej koordynacji, gdy termometr czytał 59 lub 75 F.

„Ale w wyższych temperaturach, a szybsza prędkość biegu, dwa stawy były mniej sprzężone,” lub mniej skoordynowane, Ahn powiedział. „Dwa stawy na każdej nodze były o wiele gorzej kontrolowane w wyższych temperaturach.”

Aby dać wyobrażenie o prędkości pająków, wyobraź sobie 2,1-calową (5,5 centymetra) tarantulę. Pająki poruszały się średnio o cztery długości ciała na sekundę w temperaturze 62 F (17 C) i o 10 długości ciała na sekundę w temperaturze 100 F (38 C), co stanowi 2,5-krotny wzrost. Poruszają się one szybko, a badacze musieli spowolnić wideo, aby obliczyć kąt każdej nogi. Niezależnie od tego, niestabilność pająków w wysokich temperaturach może wyjaśnić, dlaczego niektóre tarantule pojawiają się o zmierzchu, kiedy pogoda jest chłodniejsza, Ahn said.

Znalezisko wykracza poza świat pająków i może pomóc inżynierom, którzy badają roboty hydrauliczne, Ahn said.

„Hydrauliczne rozszerzenie ma swoje ograniczenia”, powiedziała. „A ograniczenia zdarzają się przy szybszych prędkościach, a nie przy wyższych lepkościach płynów.”

Badanie zostało opublikowane online 1 kwietnia w The Journal of Experimental Biology.

.