Mobilność zębów to zazwyczaj rozluźnienie zęba w obrębie jego gniazda. Dziąsło wokół rozchwianego zęba jest zwykle obrzęknięte i zaczerwienione. Istnieje wiele czynników i przyczyn ruchomości zębów.

Przyczyny i skutki ruchomości zębów

Największym czynnikiem przyczyniającym się do niej jest gromadzenie się płytki nazębnej. Odkładanie się płytki nazębnej i kamienia nazębnego jest oznaką złej higieny jamy ustnej i nieprawidłowej techniki szczotkowania. W efekcie płytka z czasem twardnieje i przekształca się w kamień nazębny, który jest trudny do usunięcia przy ręcznym szczotkowaniu zębów i wymaga profesjonalnego czyszczenia zębów. Zwykle ten nagromadzony kamień nazębny jest siedliskiem wielu bakterii, które powodują szkodliwe zmiany w przylegających do niego dziąsłach. Dopóki kamień nazębny pozostaje w jamie ustnej, dziąsła pozostają zaczerwienione i obrzęknięte, ponieważ powoduje on ciągłe uszkodzenia dziąseł. Bez prawidłowych nawyków higieny jamy ustnej, kamień nazębny stopniowo zwiększa swoją ilość, powodując przesuwanie się dziąseł w dół i tworząc więcej miejsca do gromadzenia się kamienia. Z czasem kamień ten prowadzi do rozchwiania zębów, ponieważ struktury nośne zębów stopniowo cofają się i pogarszają swój stan. Jeśli warunki nie ulegną zmianie, przyjdzie czas, że ząb będzie się opierał tylko na tym kamieniu, a dziąsła stracą swoje umocowanie. Takiemu stanowi towarzyszy utrata kości, która tworzy zębodół wokół zęba, co ostatecznie prowadzi do utraty zęba. Innymi przyczynami ruchomości zębów może być urazowy zgryz w wyniku nieprawidłowego ustawienia zębów, który powoduje ciągłe urazy przyzębia. Inną przyczyną są nawyki parafunkcjonalne, które obejmują nocne zgrzytanie zębami, nieświadome zaciskanie i żucie oraz bruksizm.

Jak zapobiegać utracie zębów

Dzięki właściwej higienie można zapobiec utracie zębów. Kiedy zauważymy, że wokół krawędzi zęba odkłada się twardy kamień, należy natychmiast rozważyć jego usunięcie poprzez profesjonalne czyszczenie, skaling i planowanie korzeni.

Stopniowanie ruchomości zęba w dużym stopniu decyduje o powodzeniu zabiegu. Normalnie ząb jest połączony z kością więzadłami przyzębia, więc naturalna i fizjologiczna ruchomość zęba wynosi do 0,25 mm.

Wyróżnia się trzy stopnie ruchomości zębów.

Stopień 1 to 1-2 mm ruchomości zębów. Po wykonaniu skalingu w warunkach domowych pielęgnacja obejmuje:

• szczotkowanie zębów dwa razy dziennie przez 3 minuty miękką szczoteczką;
• wypłukiwanie zębów codziennie przy użyciu odpowiedniej techniki;
• stosowanie płynu do płukania jamy ustnej dwa razy dziennie.

Stopień 2 to ruchomość zębów większa niż 2 mm, bez przemieszczeń pionowych zęba. Stopień ten wymaga szerszego postępowania, innego niż wymienione dla stopnia 1. W tym przypadku skuteczne może być łączenie zębów z sąsiednimi zdrowymi i normalnymi zębami. Konieczne jest skalowanie, polerowanie, głęboki kiretaż i planowanie korzenia. Antybiotyki mogą być podane w celu zmiany flory patogennej na normalną. Powodzenie leczenia stopnia 2 zależy od starannej higieny jamy ustnej. W stopniu 1 i 2 szanse na powrót do poprzedniej stabilności są dość wysokie.

Stopień 3 to ruchomość zęba większa niż 3 mm. Ząb jest ruchomy we wszystkich płaszczyznach i przemieszcza się pionowo w swoim zębodole. Taki ząb jest trudny do uratowania i ostatecznie prowadzi do ekstrakcji.