Pseudomigrena z przejściowymi objawami neurologicznymi i pleocytozą limfocytarną jest samoograniczającym się zespołem nieznanego pochodzenia, charakteryzującym się bólem głowy z towarzyszącymi przemijającymi objawami neurologicznymi i limfocytozą płynu mózgowo-rdzeniowego. Pacjenci z tym schorzeniem są w wieku od 15 do 40 lat. Zespół ten częściej występuje u mężczyzn. Obraz kliniczny obejmuje od jednego do 12 epizodów zmiennych, zmiennych deficytów neurologicznych, którym towarzyszy umiarkowany do silnego ból głowy i sporadycznie gorączka. Bóle głowy opisywane są jako przeważnie pulsujące i obustronne, o zmiennym czasie trwania (średnio 19 godzin). Średni czas trwania przemijającego deficytu neurologicznego wynosi 5 godzin. Najczęściej występują zaburzenia czuciowe (78% epizodów), afazmatyczne (66%) i ruchowe (56%). Objawy wzrokowe podobne do migreny występują stosunkowo rzadko (18% epizodów). Pacjenci są bezobjawowi pomiędzy epizodami i po okresie objawowym (czas trwania > 3 miesiące). Stwierdza się pleocytozę limfocytarną (10 do 760 komórek mm(3)) i zwiększoną ilość białka w płynie mózgowo-rdzeniowym, przy ujemnych wynikach badań bakteriologicznych, wirusowych, grzybiczych i immunologicznych. Tomografia komputerowa mózgu i rezonans magnetyczny są prawidłowe, ale elektroencefalogram często wykazuje ogniskowe spowolnienie w obszarze mózgu objętym objawami. Tomografia emisyjna pojedynczego fotonu ujawnia przemijające ogniskowe obszary zmniejszonego wychwytu, zgodne z objawami klinicznymi. Jest możliwe, że pseudomigrena z przejściowymi objawami neurologicznymi i pleocytozą limfocytarną może być wynikiem aktywacji układu odpornościowego wtórnej do niedawnej infekcji wirusowej, która wytwarza przeciwciała przeciwko antygenom neuronalnym lub naczyniowym. Ten atak autoimmunologiczny może wywołać aseptyczne zapalenie naczyń leptomeningeal, odpowiadające za ból głowy i przemijające objawy, prawdopodobnie poprzez mechanizm podobny do rozprzestrzeniającej się depresji.