Niektóre firmy gitarowe przodują zarówno w jakości jak i spójności. Jak już wcześniej wspominałem w recenzjach Gi, nazwy, które przychodzą mi na myśl to Music Man, Suhr, G&L i oczywiście PRS. Przez lata wypróbowałem wiele gitar PRS i za każdym razem były one piękne, ale wciąż nie posiadam żadnej. Nie dlatego, że ich nie lubię, bo lubię, i jestem pewien, że to tylko kwestia czasu, zanim dodam ładnego, ogranego PRS-a do żenująco dużej liczby gitar, które już posiadam. Chodzi mi o to, że niektóre gitary możesz kupić niewidziane i nie wypróbowane i wiesz, że będą świetne. Ten rodzaj jakości zwykle wiąże się z dużą ceną, ale seria SE koreańskich modeli PRS, z której pochodzi SE Custom 24, jest ułamkiem kosztów gitar amerykańskich, ale wydaje się nie tracić ani na jakości, ani na brzmieniu.

Mówią, że ten model jest oparty w dużej mierze na pierwszej serii gitar Paula Reeda Smitha, które były pokazywane na różnych targach w 1985 roku i trzeba się dobrze przyjrzeć, aby zobaczyć, jak utrzymują koszty na niskim poziomie w porównaniu z tymi oryginałami. I wiem, że one konsekwentnie takie są, a to nie była wysłana ręcznie wybrana trójkolorowa próbka. Skąd wiem? Ponieważ widziałem kilka egzemplarzy SE custom 24 należących do młodych, gorliwych graczy w akademii w Guildford, gdzie wykładam, i one również były naprawdę dobrze brzmiącymi, użytecznymi, ładnymi gitarami.

Aby przejść do Custom 24, w skrócie to, co dostajesz to ładny klonowy top na mahoniowym korpusie i szyjce, z humbuckerami przy szyjce i mostku, z których oba produkują słodko brzmiący środek. I to wszystko składa się na dobre brzmienie Les Paula za stosunkowo niewielkie pieniądze!

Jak więc PRS to robi? Cóż, oprócz produkcji w Korei, praca i konstrukcja zostały zaoszczędzone dzięki zastosowaniu płaskiego klonowego wierzchu, w przeciwieństwie do rzeźbionego stylu w gitarach PRS z wyższej półki. Otrzymujemy znane ptasie inkrustacje, które są bardzo starannie wykonane, ale po bliższym przyjrzeniu się, okazuje się, że materiał użyty do inkrustacji to zwykła substancja (PRS nazywa ją 'pearloid’), a nie materiał typu masa perłowa/abalone, który można znaleźć w wersjach amerykańskich. Wciąż jest to jednak ładne, ale to tylko kolejny drobny sposób na utrzymanie przystępnej ceny. Idąc dalej, tunery nie są blokowane, ale wydają się działać dobrze, a wysoki połysk wykończenia będzie oczywiście jakiś rodzaj poli, a nie bardzo drogie, pracochłonne, nitro wykończenie gitar amerykańskich.

Więc czy jakieś ważne poświęcenia zostały dokonane? Dobrym miejscem do poszukiwań jest system gryfu, który jest powtarzającą się słabością gitar pochodzących z Dalekiego Wschodu, którą my na Gi ciągle komentujemy, ale tutaj nie ma takich problemów. Dźwignia była fantastyczna, z pięknym pozytywnym czuciem, po tym jak dokręciłem małą śrubkę dociskającą ramię. Nie było z tym problemów, bo w komplecie z gitarą otrzymałem malutki kluczyk imbusowy. Gitara bardzo dobrze trzymała strój, zarówno przy użyciu, jak i bez użycia trem. Jest to zawsze duża przykrość w przypadku każdej gitary wyposażonej w system trem, jeśli nie próbuje ona nawet utrzymać stroju, ale w przypadku tego PRS’a, gdy dostroiłem ją po podróży, pozostała nastrojona przez cały przegląd i moje ogólne noodlingi, podczas gdy kamerzyści się rozstawiali, co jest świetnym znakiem i dobrym wskaźnikiem, że cała konstrukcja gitary jest stabilna.

Mahoniowa szyjka i podstrunnica są bardzo wygodne. Dość szeroka i płaska, ale wciąż treściwa, z łatwo dostępnymi 24 progami. Większość graczy uzna, że grywalność tej gitary jest doskonała, bez brzęczenia i dławienia w zakrętach, ale z przyjemnie niską akcją. Chciałbym również wspomnieć o tym, że sama podstrunnica palisandrowa ma ładny ciemny kolor, co cieszy, ponieważ pozyskiwanie dobrego palisandru staje się obecnie problemem jakościowym dla producentów gitar. Coraz więcej palisandrowych podstrunnic we współcześnie produkowanych gitarach wydaje się być coraz bledszych i nieco mdłych w wyglądzie, nawet w niektórych bardzo drogich instrumentach znanych marek. Jest to jedna z rzeczy, na które zaczynam zwracać uwagę. Mam szczęście posiadać Straty z ’62 i ’63 roku i kiedy spojrzysz na deski z brazylijskiego palisandru w tych gitarach, jest on prawie tak ciemny jak heban. Niestety, czasy pozyskiwania wysokiej jakości drewna skończyły się dla większości współczesnych konstruktorów gitar.

Nie ma żadnych niespodzianek w brzmieniu Custom 24. Mahoń z klonową nakładką i dwa humbuckery to zawsze będzie terytorium Les Paula, ale sugerowałbym, że ta gitara jest bardziej wszechstronna niż Les Paul, ponieważ masz do dyspozycji świetną regulację barwy.

Naprawdę nie mogę nic zarzucić temu PRS-owi. Gra i brzmi świetnie, wydaje się być bardzo dobrze wykonana i wykończona, a jeśli chodzi o gitarę z dwoma humbuckerami, to naprawdę niewiele jest takich, które mogą jej dorównać – a już na pewno nie w tej cenie! Nie będzie brzdąkać jak dobry Strat czy Tele, ale będzie szczekać i ryczeć jak dobry Les Paul. Ładna gitara, a kiedy spojrzysz na cenę na ulicy, to jest to oszałamiająco dobry stosunek jakości do ceny.