Odstawienie od wentylacji jest procesem wycofywania wentylacji mechanicznej, który rozpoczyna się od pierwszego testu spontanicznego oddychania (SBT). W zależności od stopnia trudności i czasu trwania, odstawienie od piersi klasyfikuje się jako proste, trudne lub przedłużone. Przedłużone odzwyczajanie od wentylacji, obejmujące chorych, u których nie powiodły się 3 SBT lub którzy nadal są wentylowani mechanicznie 7 dni po pierwszej SBT, dotyczy stosunkowo niewielkiej części pacjentów wentylowanych mechanicznie w OIT, ale mimo to wymagają oni nieproporcjonalnie dużych nakładów. Istnieje kilka potencjalnych przyczyn, które mogą prowadzić do przedłużonego odstawienia dziecka od piersi. Ważne jest jednak, aby zrozumieć problem z punktu widzenia każdego pacjenta, w celu przyjęcia odpowiedniego leczenia i określenia dokładnego rokowania. W przypadku stabilnego pacjenta, który pozostaje na wentylacji mechanicznej, należy rozważyć przeniesienie go na specjalistyczny oddział odzwyczajania od respiratora (SWU). Mimo braku precyzyjnej definicji, SWU można uznać za wysoce specjalistyczne i chronione środowisko dla pacjentów, którzy wymagają wentylacji mechanicznej pomimo ustąpienia ostrej choroby. Odpowiednie zasoby, dobrze zdefiniowane cele krótko- i długoterminowe, uwaga poświęcona problemom psychologicznym i społecznym są głównymi czynnikami warunkującymi sukces SWU. U niektórych pacjentów nie można odzwyczaić się od wentylacji, zarówno częściowo jak i całkowicie, i mogą oni wymagać długotrwałej wentylacji w domu. W takich przypadkach należy dokładnie rozważyć i spełnić wymagania logistyczne związane z opiekunami i sprzętem.