Cuteness, though unquestionably an awesome force of nature, is no defense against predators. Dlatego pchła wodna Daphnia bierze sprawy w swoje ręce, hodując własne hełmy i kolce w obecności chemicznych wskazówek, że drapieżnik jest w pobliżu. Powyżej, można zobaczyć nieuzbrojony Daphnialumholtzi w lewo, i punk rocker Daphnia w prawo.

Daphnia są małe skorupiaki, które żyją głównie w wodach słodkich. Ich wspólna nazwa, pchła wodna, pochodzi od ich szarpane ruchy pływackie i pchły jak kształt. Żywią się algami, protistami, bakteriami i różnymi innymi smacznymi kawałkami. Jednak oni, z kolei, są ofiarą dla różnych organizmów wodnych, w tym ryb, larwy muszki fantomowej, i backswimmers.

Daphnia obrony pracy przez co trudniejsze dla tych drapieżników do jedzenia ich. Choć autorzy opisują to jako mechanizm typu anti-lock key, można myśleć o tym jako Strategia Porcupine. Albo strategię rozdymki. Drapieżniki pcheł wodnych specjalizują się w jedzeniu maleńkich ofiar, więc większy lub bardziej punktowy sprawia, że jedzenie jest fizycznie trudniejsze.

Tutaj jest Daphnia longicephala z jej stylowym hełmem spowodowanym przez drapieżniki, który nosi pewne podobieństwo do 'do pewnej Tracy Turnblad. Zauważ również, że jego ogon jest bardziej kolczasty – a także jaja schowane wewnątrz muszli w kierunku grzbietu.

Pchły wodne używają maleńkich antenek, by dostroić się do kanału drapieżnika. Ostatnie badania przeprowadzone przez Lindę Weiss z Ruhr-University Bochum w Niemczech i jej kolegów pozwoliły na zidentyfikowanie specyficznych neuroprzekaźników – w szczególności dopamina wydaje się być zaangażowana – które przekształcają sygnały drapieżnika w kaskady hormonów młodocianych, które wyzwalają pakiety opcji dodatkowych u rozwielitek. Substancje chemiczne wykonane przez różnych drapieżników może zatem uruchomić wzrost struktur, które najlepiej poprawić szanse niefortunne Heimlich Moment.

Te wyniki zostały przedstawione w tym tygodniu na Society for Experimental Biology Annual Meeting lipca 4-7 w Brighton, UK .

Dodatkowe Reading

Weiss, Linda, Christian Laforsch, i Ralph Tollrian. „The taste of predation and the defences of prey” (Smak drapieżnictwa i obrona ofiar). Chemical Ecology in Aquatic Systems (2012): 111-126.

Hanazato, Takayuki. „Indukcja rozwoju hełmu przez czynnik Chaoborus u Daphnia ambigua podczas stadiów młodocianych.” Journal of plankton research 12, no. 6 (1990): 1287-1294.

.