Cel: Ocena rodzaju złamań śródręcza i paliczków ręki oraz planu ich leczenia, zbadanie czynników ryzyka (zakażenie, odcinkowy ubytek kości, towarzyszące urazy tkanek miękkich) rozwoju opóźnionego zrostu miejsca złamania.

Metody: Badanie opisowe zostało przeprowadzone w Plastic, Reconstructive and Hand Surgery Unit, Liaquat National Hospital, Karachi. Objęło ono 120 pacjentów, którzy zgłosili się do Accident and Emergency Department ze złamaniami kości śródręcza i paliczków w okresie od sierpnia 2005 do stycznia 2006 roku. Wykluczono pacjentów po ciężkich urazach oraz pacjentów z amputowaną ręką lub paliczkami. Dane zebrano na podstawie kart urazów ręki spełniających kryteria włączenia do badania. Dane analizowano przy użyciu programu SPSS wersja-10.

Wyniki: U 120 pacjentów z 226 złamaniami śródręcza i paliczków stosunek liczby mężczyzn do liczby kobiet wynosił 5:1. Złamania śródręcza stanowiły 38,9%, a złamania paliczków 61,1%. Złamania skośne stanowiły 47%, poprzeczne 28,3%, zespolone 13,27%, spiralne 8,9%, a złamania awulsyjne 2,6%. Chirurgicznie leczonych było 78,3% pacjentów, a 21,7% leczonych było zachowawczo. Do unieruchomienia złamań użyto drutów Kirschnera (K-wire) w 89,36% przypadków, minipłytek i śruby lagowej w 4,25% oraz fiksatorów zewnętrznych w 2,1%. Zakażenie stwierdzono w 5 (2,2%) złamaniach, z czego w 2/5 (40%) doszło do braku zrostu w miejscu złamania. Ubytek kostny stwierdzono w 30 (13,3%) złamaniach, z czego w 4/30 (13,3%) doszło do braku zrostu. Towarzyszące uszkodzenie tkanek miękkich stwierdzono w 130 (57,5%) złamaniach, w tym w 11/130 (8,46%) doszło do braku zrostu.

Wnioski: Większość złamań kości śródręcza i paliczków miała konfigurację skośną, a następnie poprzeczną. Ponad 75% tych złamań było leczonych operacyjnie. Najczęściej wykonywanym zabiegiem był drut K. Zakażenie, odcinkowa utrata kości i towarzyszące urazy tkanek miękkich predysponowały do braku zrostu w niewielkim odsetku przypadków.