Sir,

Cysty dermoidalne ciemiączka przedniego u dorosłych występują rzadko. Są to łagodne zmiany torbielowate, które występują na liniach łączenia w organizmie. W literaturze opisywano torbiele dermoidalne skóry głowy, w tym w okolicy ciemiączka przedniego u niemowląt i małych dzieci. Niewiele jest natomiast doniesień na temat tego schorzenia u osób dorosłych. Przedstawiamy trzy osoby dorosłe, u których wystąpiła ta dolegliwość. Pierwszym pacjentem był 27-letni młody mężczyzna, który zauważył obrzęk około 7 lat wcześniej. Zauważył to, gdy zaczął się ranić podczas czesania włosów. W badaniu klinicznym stwierdzono dobrze zaokrąglony obrzęk o wymiarach ok. 3 cm × 3 cm w okolicy ciemiączka przedniego. Nie było widocznego pulsowania, nie uwidoczniono przewodu zatokowego, punctum ani poszerzonych żył. W badaniu przedmiotowym zmiana miała niejednorodną konsystencję z niektórymi obszarami miękkimi i torbielowatymi. Nie była tkliwa, niepulsująca i nie dawała impulsu do kaszlu. Nie stwierdzono obecności transiluminacji, a w badaniu osłuchowym nie słyszano żadnych odgłosów. Wyczuwano, że brzegi kostne są odwrócone. Kolejnym pacjentem był 18-letni chłopiec, który przeszedł zabieg tonsurowania głowy i zauważył obrzęk około 1,5 cm z punkcikiem. Pozostałe wyniki badań były podobne. Z punctum nie było wydzieliny. U 22-letniej młodej kobiety kosmetyczka zauważyła ten obrzęk z podobnymi objawami, ale bez punctum. Wszyscy pacjenci zostali poddani tomografii komputerowej (CT), która w żadnym przypadku nie wykazała rozszerzenia wewnątrzczaszkowego. Rezonans magnetyczny (MRI) został wykonany we wszystkich przypadkach i wewnątrzczaszkowe rozszerzenie zostało wykluczone. Wszyscy pacjenci zostali poddani całkowitemu wycięciu zmiany. Podczas operacji zmiany miały włosy i zwapniałe fragmenty, a w jednym z obrzęków widoczne były szczątkowe zęby. W jednym przypadku (młody mężczyzna) doszło do erozji blaszki zewnętrznej, natomiast w żadnym z przypadków nie doszło do naruszenia blaszki wewnętrznej. Raport histopatologiczny we wszystkich przypadkach brzmiał: torbiel dermoidalna. Torbiele dermoidalne w obrębie głowy i szyi są zwykle uważane za zmiany wrodzone. Jednak sporadycznie zmiany te są stwierdzane również u dorosłych. Znaczenie torbieli dermoidalnych w obrębie skóry głowy polega na możliwości ich wewnątrzczaszkowego rozszerzenia. Tutaj opisujemy trzech dorosłych z histologicznie potwierdzonymi torbielami dermoidalnymi w okolicy ciemiączka przedniego bez rozszerzenia wewnątrzczaszkowego.

Fotografia jednego pacjenta płci męskiej przedstawiająca torbiel dermoidalną

de Carvalho i wsp. przedstawili 7 pacjentów w wieku od 3 miesięcy do 16 lat ze zmianami torbielowatymi ciemiączka przedniego. Zmiany te zostały wykryte po urodzeniu i miały postępujący rozmiar, ale były bezobjawowe. Wszyscy pacjenci zostali poddani zabiegowi usunięcia zmiany. Ojikutu i Mordi opisali wrodzone torbiele dermoidalne w okolicy ciemiączka przedniego u dwóch dorosłych Nigeryjczyków. Obie zmiany były widoczne po urodzeniu, ale nie były leczone do dorosłego życia. W obu przypadkach nie stwierdzono rozszerzenia wewnątrzczaszkowego. W badaniu histopatologicznym potwierdzono, że są to torbiele dermoidalne. Chirurgiczne wycięcie okazało się skuteczne. de Castro i wsp. przedstawili również 23-letniego mężczyznę z obrzękiem skóry głowy w okolicy ciemiączka przedniego, bez żadnych problemów neurologicznych. Tomografia komputerowa nie wykazała rozszerzenia wewnątrzczaszkowego. Zmiana została wycięta w całości z bardzo dobrym wynikiem. Zmiana miała charakter miękkiej torbieli zawierającej zielonkawy lepki płyn z włosami. Chaudhari i wsp. opisali 21 dzieci z wrodzonymi torbielami wtrętowymi przestrzeni podgłośniowej. Większość z nich znajdowała się w ciemiączku przednim. Torbiele były opisywane jako torbiele dermoidalne/epidermoidalne. Przeprowadzono wiele innych badań dotyczących torbieli dermoidalnych nad ciemiączkiem przednim z podobnymi wnioskami. Reissis i wsp. badali histologię 16 torbieli czaszkowo-twarzowych i doszli do wniosku, że właściwości histologiczne torbieli dermoidalnych są niezmienne w różnych lokalizacjach czaszkowo-twarzowych (okołooczodołowej, nosowej, skalpowej i zausznej). Odzwierciedla to spójność ektodermalnej inkluzji podczas wczesnego rozwoju embrionalnego, która jest niezależna od specyficznego miejsca czaszkowo-twarzowego lub otaczających struktur anatomicznych.

W naszym badaniu również wszyscy pacjenci mieli neurologicznie bezobjawowe zmiany bez rozszerzenia wewnątrzczaszkowego. Wszystkie zmiany zostały potwierdzone histopatologicznie jako dermoidy. Wszystkie zmiany zostały wycięte całkowicie bez problemów. Znaczenie tych zmian dla chirurga polega na tym, że mogą one naśladować inne patologie, takie jak encefalokole lub oponiaki, dlatego przed interwencją chirurgiczną konieczne jest wykonanie tomografii komputerowej/ rezonansu magnetycznego w celu wykluczenia patologii, jak również rozszerzenia wewnątrzczaszkowego. Istnienie tej jednostki jest szczególnie przydatne dla szkolących się chirurgów i neurochirurgów.

Deklaracja zgody pacjenta

Autorzy zaświadczają, że uzyskali wszystkie odpowiednie formularze zgody pacjenta. W formularzu tym pacjent(y) wyraził(li) zgodę na umieszczenie jego/ich zdjęć i innych informacji klinicznych w czasopiśmie. Pacjenci rozumieją, że ich nazwiska i inicjały nie zostaną opublikowane i zostaną podjęte należyte starania w celu ukrycia ich tożsamości, ale anonimowość nie może być zagwarantowana.

Wsparcie finansowe i sponsoring

Nil.

Konflikty interesów

Nie występują konflikty interesów.

.