Zespół niedoboru GLUT-1

Zespół niedoboru GLUT-1 jest przykładem padaczki spowodowanej problemem ametabolicznym. Zespół niedoboru GLUT-1 charakteryzuje się problemami w transporcie glukozy do mózgu. Szczególnie dotknięta może być mowa. Nakłucie lędźwiowe może pomóc w rozpoznaniu tego stanu.

Niedobór GLUT-1 może być leczony dietą ketogeniczną, o wysokiej zawartości tłuszczu i białka, a niskiej zawartości cukru i węglowodanów. Dzieci, które rozpoczynają dietę wcześnie i trzymają się jej, mogą zauważyć dużą poprawę. Jeśli napady nadal występują, lekarz może również przepisać leki.

Dysplazja korowa

Jak płód rozwija się w łonie matki, komórki zwane neuronami migrują z najcieńszych części mózgu i organizują się, aby utworzyć górną warstwę mózgu, czyli korę. Jeśli proces ten zachodzi w sposób nieprawidłowy, może dojść do dysplazji korowej komórek. Nieprawidłowo rozmieszczone neurony sygnalizują siebie nawzajem w nieprawidłowy sposób, a wynikiem tego są nawracające napady.

Leczenie napadów spowodowanych dysplazją korową zazwyczaj rozpoczyna się od podawania leków przeciwnapadowych. Operacja może być zalecana, jeśli te leki nie kontrolują odpowiednio napadów.

Hemimegalencefalia

Jednym z rzadkich przykładów dysplazji korowej jest hemimegalencefalia.Obecny po urodzeniu, stan ten charakteryzuje się jedną półkulą (połową) mózgu, która jest większa od drugiej. Hemimegalencefalia może powodować częste napady drgawek i opóźnienia w rozwoju.

Chirurdzy mogą usunąć dotkniętą stronę mózgu, pozwalając zdrowej półkuli dostosować się i przejąć funkcje drugiej strony. Ten proces leczenia jest znany jako neuroplastyczność, zdolność zdrowej tkanki mózgowej do kompensowania uszkodzonych obszarów.

Stwardnienie skroniowe czołowe

Płat skroniowy jest częścią mózgu znajdującą się pod skroniami po stronie głowy. Kiedy blizny tworzą się w wewnętrznej lub mezjalnej części płata skroniowego, znanej jako hipokamp, wynikiem jest stwardnienie mezjalne skroniowe.

Uraz głowy lub infekcja mózgu mogą również przerwać przepływ tlenu do płata skroniowego, powodując śmierć jego komórek mózgowych. Tkanka bliznowata może tworzyć się w hipokampie i amygdali, obszarach w mózgu, które rządzą pamięcią krótkotrwałą i emocjami. U osoby z tym schorzeniem może rozwinąć się forma padaczki płata skroniowego z częściowymi (ogniskowymi) napadami, które mogą się rozprzestrzeniać i wpływać na inne obszary mózgu.

Leczenie może obejmować leki przeciwnapadowe, dietę niskowęglowodanową, operację lub stymulację nerwów.

Urazowe uszkodzenie mózgu

Osoby, które doznały urazów głowy w wyniku upadków, wypadków samochodowych, urazów sportowych i innych wypadków, częściej doświadczają napadów padaczki niż osoby bez historii urazów głowy. Im więcej razy dana osoba doznała urazu głowy, tym bardziej prawdopodobne jest, że będzie miała napady. W rozwoju padaczki pourazowej pewną rolę może odgrywać również genetyka. Leczenie może obejmować leki, dietę, operację lub neurostymulację.

.