Male genital mutilation (MGM) przybiera kilka form i występuje w około 25% społeczeństw. Zachowanie to zastanawiało antropologów, lekarzy i teologów przez wieki i stanowi wyzwanie ewolucyjne, ponieważ wiąże się z niebezpieczną i kosztowną operacją. Sugeruję, że MGM prawdopodobnie zmniejsza efektywność zapłodnienia, redukując zdolność mężczyzny do zapłodnień pozaparowych poprzez osłabienie konkurencji plemników. MGM może zatem stanowić trudny do sfałszowania sygnał zmniejszonej zdolności mężczyzny do zakwestionowania ojcostwa starszych mężczyzn, którzy są już żonaci. Mężczyźni, którzy przejawiają ten sygnał seksualnego posłuszeństwa, mogą odnieść korzyści społeczne, jeśli żonaci mężczyźni są wybierani tak, by oferować społeczne zaufanie i inwestycje preferencyjnie rówieśnikom, którzy mniej zagrażają ich ojcostwu. Klitoridektomia i infibulacja pochwy pełnią równoległą funkcję sygnalizacyjną u kobiet, zwiększając pewność męża co do ojcostwa i przyciągając jego zwiększone inwestycje. Szczególnie w społeczeństwach, w których niepewność ojcostwa i konflikt reprodukcyjny są wysokie, korzyści społeczne MGM jako sygnału mogą przewyższać jego koszty. Hipoteza „konfliktu seksualnego” przewiduje, że MGM powinno być związane z poligynią, szczególnie gdy współmałżonkowie mieszkają daleko od siebie, oraz że MGM powinno zmniejszać częstotliwość seksu pozamałżeńskiego. Rytuały MGM powinny ułatwiać dostęp do korzyści społecznych; powinny być wysoce publiczne, oglądane głównie przez mężczyzn i wykonywane przez osobę niespokrewnioną. Znalazłem poparcie dla tych sześciu przewidywań w dwóch próbach międzykulturowych. Zbadałem również alternatywną hipotezę sugerującą, że MGM sygnalizuje zaangażowanie grupy w działania zbiorowe, szczególnie w wojny międzyspołeczne. Chociaż inne formy męskiego bliznowacenia pasują do tego modelu, dystrybucja MGM nie jest przewidywana przez częstotliwość międzyspołecznych działań wojennych.