Instytut Różnorodności, Równości i Rzecznictwa (IDEA) z dumą prezentuje te profile podkreślające wybitne badania naszych wydziałów i zaangażowanie społeczności wokół wielkich wyzwań.

Luty 2016 by Amelie Hyams

Jest takie stare, znane powiedzenie: „jesteśmy bohaterami naszej własnej historii” (Mary McCarthy). Ale co by było, gdyby nasza historia została napisana z kimś innym w roli głównej?

Profesor Moin Syed, z Wydziału Psychologii, wie, że scenariusz naszej historii został już napisany dla nas. Bada on koncepcję zwaną Narracją Mistrzowską, która jest szczególnie silna w kulturze amerykańskiej.

„Amerykański sen: sukces dzięki ciężkiej pracy, determinacji, chodzeniu do szkoły, pójściu na studia, wybraniu kierunku, zrobieniu kariery, wyjściu za mąż, urodzeniu dziecka, kupieniu domu – to właśnie Narracja Mistrzowska. To scenariusz, który mówi nam, jak mamy żyć.”

Syed mówi nam, że przyjmujemy tę historię i te plany nieświadomie, czyniąc je naszymi własnymi. Porównujemy nasze życie z tym scenariuszem, zazwyczaj nawet nie zauważając, że to robimy. Dla większości z nas, Główna Narracja jest całkiem niezłą linią fabularną do naśladowania. Ale co, jeśli nie pasujemy do planu? Co jeśli nie chcemy podążać za tym scenariuszem?

Jeśli nie pasujesz do Narracji Mistrzowskiej, staje się ona dla Ciebie wyzwaniem. Syed wyjaśnia: „Istnieją wszystkie te postawy i struktury przekonań na poziomie społecznym, z którymi my, jako jednostki, musimy współdziałać.” Istnieją oczekiwania dotyczące tego, czym jest bycie Amerykaninem. Istnieje nawet „wyobrażenie o tym, jak wygląda prototypowy Amerykanin i jak wygląda obcokrajowiec”.

Ludzie, którzy różnią się od tego obrazu, wzbudzają ciekawość. Może to być tak proste, jak posiadanie tego, co jest postrzegane jako niezwykłe, „obco brzmiące” imię. Ale ciągłe bycie pytanym o pochodzenie może być niepokojące. To wielokrotnie odróżnia ich jako „innych.”

Syed wie z pierwszej ręki, jak to jest. Często jest pytany, skąd pochodzi. Mówi, że kiedy „odpowiada 'Kalifornia’, mówią: 'skąd naprawdę pochodzisz?’. Sugestia jest taka, że tak naprawdę nie jesteś Amerykaninem”. Syed mówi nam, że jest to określane jako „Perpetual Foreigner Syndrome.”

Odnosząc się do profilu Eriki Lee (październik 2015), Syed wspomina, jak jej rodzina jest tutaj od pokoleń. Ale, jak mówi, „Zakładam, że wciąż dostają to pytanie, i to często od ludzi, których przodkowie przybyli tu niedawno.”

„Ciekawość wydaje się niewinna, ale czasami może nie być tak postrzegana.” Syed mówi nam, że „Jest to nieświadoma forma uprzedzenia. . . Nie rozumieją, dlaczego dana osoba obraża się na tak niewinne pytanie”. Ludzie myślą, że ofiara jest zbyt wrażliwa, zbyt poprawna politycznie. Ale Syed wyjaśnia, że „sprawca nie rozumie, że cel przechodzi przez to cały czas”. Nieustannie przypomina im się, że nie pasują do scenariusza.

Bycie poza głównym nurtem narracji oznacza również, że musisz nieustannie odnajdywać swoje miejsce. Syed mówi nam, że za każdym razem, gdy ludzie zmieniają kontekst – na przykład z domu do szkoły średniej, a potem na studia, itp. muszą dostosować się do nowych oczekiwań. Bycie innym niż oczekiwany obraz utrudnia ten proces.

Jest też wiele konfliktów, które pojawiają się w związku z postawami wobec dziedzictwa kulturowego i różnic między nimi a głównym nurtem kultury amerykańskiej, zwłaszcza w przypadku dzieci z rodzin imigrantów. Dzieci te muszą odnaleźć drogę pomiędzy czasami sprzecznymi oczekiwaniami.

„Prowadzi to do różnic w opiniach pomiędzy rodzicami i dziećmi na temat tego, co dziecko powinno robić. Jest to więc naprawdę kwestia tożsamości”. Syed dodaje, że „Jeśli doświadczają konfliktu rodzinnego, gorzej radzą sobie w klasie”, co, jak mówi, „nie jest zaskakujące.”

„Jeśli spojrzeć na całą populację studentów college’u w tym kraju, 75% z nich można uznać za nietradycyjnych w jakiś sposób. Nasza koncepcja nietradycyjnego studenta zmieniła się. Osoby w wieku 18-22 lat, mieszkające w kampusie, białe, należące do klasy średniej, to teraz bardzo mały odsetek. Nasi studenci nie stają się bardziej zróżnicowani, oni są bardziej zróżnicowani od dłuższego czasu. Jest wiele osób, które pochodzą z ubóstwa. Są oni niedoreprezentowani, ale są tutaj.”

Działania interdyscyplinarne są potrzebne, aby w pełni zrozumieć naszych studentów i znaleźć najlepsze sposoby ich edukacji. Syed zastanawia się, „Jak nauczamy o relacjach międzykulturowych, międzyrasowych? Jak uczymy o naszej własnej historii?”. Przypomina nam, jak Erika Lee nie dowiedziała się o roli swojej rodziny w historii Ameryki, dopóki nie znalazła się w college’u.

„Celem wielkich wyzwań jest zbliżenie ludzi z różnych dyscyplin i perspektyw, ale to wciąż polega na zebraniu ich razem.” Praca interdyscyplinarna jest szczególnie trudna, wyjaśnia, z powodu bardzo różnych sposobów myślenia.

Jako przykład Syed patrzy na to, jak psychologowie i socjologowie mówią o tych samych rzeczach, ale z różnych typów analizy. „Kiedy nie można nawet zgodzić się na to, co stanowi dowód, staje się bardzo trudne do rozwiązania wielkich wyzwań”. Ale on i jego koledzy próbują zbliżyć do siebie niektóre z tych różnych dyscyplin, „trochę bardziej.”

Syed jest podekscytowany nowym projektem, nad którym pracuje we współpracy z Colinem DeYoungiem z psychologii i Valerie Tiberius z filozofii. Praca ta koncentruje się na rozwoju cnoty i rozwoju osobowości. „Jednym z moich pasjonujących zainteresowań jest próba zrozumienia różnych ścieżek rozwoju studentów college’u … różnych sposobów, w jakie próbują dowiedzieć się, jak stworzyć dobre życie.”

Zastanawia się „Jak studenci college’u rozwijają się w najlepszy możliwy sposób, sprzeciwiając się idei, że istnieje jedna ścieżka i jedna droga, lub że istnieje dobra i zła droga?”

Częścią odpowiedzi, wierzy, jest to, że musimy znaleźć sposób, aby „wspierać studentów z różnych środowisk, aby mieć pozytywne doświadczenia i czuć, że sposób, w jaki robią college jest w porządku sposób, aby zrobić college też.” Uznając, że „Istnieje wiele różnych definicji i różnych definicji kulturowych tego, czym jest dobre życie”

.