Nzinga Mbande rozpoczęła swoje życie polityczne, gdy jej naród Ndongo (dzisiejsza Angola) odpierał portugalską inwazję. Jej brat, według wszystkich opinii mięczak, najwyraźniej nie potrafił się wystarczająco mocno ugiąć przed Portugalczykami, a gdy tylko wstąpił na tron, Portugalczycy po prostu wtrącili go do więzienia i przejęli władzę. Nzinga zbliżył się do Portugalczyków i zażądał powrotu brata oraz opuszczenia przez nich Ndongo. Podczas ich spotkania, na znak braku szacunku, Portugalczycy nie zaoferowali jej żadnego krzesła, na którym mogłaby usiąść, zamiast tego zapewniając jedynie matę podłogową nadającą się dla sług.

W odpowiedzi Nzinga nakazała jednemu ze swoich sług stanąć na czworakach, siadając na niej jak na krześle. Po zakończeniu negocjacji, według niektórych relacji (więcej na ten temat później), poderżnęła sobie gardło na oczach wszystkich i poinformowała ich, że królowa Ndongo nie używa dwa razy tego samego krzesła. Wkrótce potem Portugalczycy zgodzili się wypuścić jej brata.

Z bezpiecznym powrotem brata do domu, podobno (więcej na ten temat później) zamordowała go we śnie, zabiła syna brata i sama objęła tron – bo jeśli masz zamiar zrobić coś dobrze, lepiej zrób to sam. Stamtąd ruszyła na południe, założyła nowy kraj, podbiła niesławne, bezwzględne plemię kanibali znane jako Jaga, zaczęła oferować schronienie zbiegłym niewolnikom i żołnierzom-uciekinierom, i prowadziła wojnę z Portugalczykami przez TRZYDZIEŚCI PIĘĆ LAT.

Możecie zauważyć, że wielokrotnie używałam słów takich jak „podobno” i „według niektórych relacji”. Podobnie jak w przypadku wielu potężnych kobiet historycznych (o czym przekonacie się czytając kolejne wpisy), jej historia jest mieszanką faktów i fikcji, przy czym te dwie trudno od siebie oddzielić. To, że spotkała się z Portugalczykami i że usiadła na plecach swojego sługi, jest powszechnie uznawane przez historyków za prawdziwe. Ponadto, nie ma wątpliwości, że była cierniem w boku Portugalczyków, że założyła nowy naród, lub że była wielkim przywódcą.

Gdzie zaczyna spadać do podejrzeń jest w bardziej słonawych plotek. Podczas gdy jedni donoszą, że zamordowała swojego brata, inni, że jej brat popełnił samobójstwo. Podcięcie przez nią szyi służącej i ogłoszenie, że potrzebuje krzeseł jednorazowego użytku, jest prawdopodobnie hiperbolą. Inne nieprawdopodobne plotki, które należy brać z dużą dozą soli, obejmują:

• Po zabiciu rodziny brata zjadła ich serca, by wchłonąć ich odwagę.
• Jako rytuał przed bitwą dekapitowała niewolników i piła ich krew.
• Przez całe życie utrzymywała sześćdziesięcioosobowy harem – ten fakt, najlepiej jak potrafię powiedzieć, jest bardziej uznawany za prawdziwy niż większość pozostałych.
• Mężczyźni z jej haremu walczyliby ze sobą na śmierć i życie o prawo do dzielenia z nią łoża na noc. To jest bardziej wątpliwe.
• Wydaje się, że niektórych z nich ubierała jak kobiety.
• Odwrotnie, obsadziła swoją armię dużą liczbą kobiet wojowników.

Fakt, fikcja, autopromocja, czy taktyka oczerniania, trudno powiedzieć.

Po tym jak Nzinga przez dziesięciolecia naciskała na Portugalczyków (zarówno militarnie jak i ekonomicznie, odcinając ich szlaki handlowe), ci w końcu podnieśli ręce i wynegocjowali traktat pokojowy. Zmarła kilka lat później, w dojrzałym wieku osiemdziesięciu jeden lat. Do dziś w całej Angoli stoją jej posągi.

(podoba ci się ta sztuka? możesz ją dostać jako plakat, koszulkę lub etui na telefon!)