Objawy wizualne niedoboru azotu oznaczają, że może on być stosunkowo łatwy do wykrycia w niektórych gatunkach roślin. Objawy obejmują słaby wzrost roślin, a liście stają się bladozielone lub żółte, ponieważ nie są w stanie wytworzyć wystarczającej ilości chlorofilu. Liście w tym stanie są określane jako chlorotyczne. Niższe liście (starsze) wykazują objawy jako pierwsze, ponieważ roślina przenosi azot ze starszych tkanek do ważniejszych, młodszych. Niemniej jednak, rośliny wykazują objawy niedoboru azotu w różnych częściach. Na przykład, niedobór azotu herbaty jest identyfikowany przez opóźniony wzrost pędów i żółknięcie młodszych liści.

Jednakże te fizyczne objawy mogą być również spowodowane przez liczne inne stresy, takie jak niedobory innych składników odżywczych, toksyczność, uszkodzenie herbicydów, choroby, uszkodzenia owadów lub warunki środowiskowe. Dlatego niedobór azotu jest najskuteczniej wykrywany poprzez przeprowadzenie badań ilościowych, oprócz oceny wizualnych objawów rośliny. Testy te obejmują testy glebowe i testy tkanek roślinnych.

Testy tkanek roślinnych niszczą próbki roślin, które są przedmiotem zainteresowania. Jednak niedobór azotu może być również wykryty nieniszcząco poprzez pomiar zawartości chlorofilu.

Testy zawartości chlorofilu działają, ponieważ zawartość azotu w liściach i stężenie chlorofilu są ściśle powiązane, co byłoby oczekiwane, ponieważ większość azotu w liściach jest zawarta w cząsteczkach chlorofilu. Zawartość chlorofilu można wykryć za pomocą miernika zawartości chlorofilu; jest to przenośny instrument, który mierzy zieloność liści w celu oszacowania ich względnego stężenia chlorofilu.

Zawartość chlorofilu można również ocenić za pomocą fluorometru chlorofilowego, który mierzy stosunek fluorescencji chlorofilu w celu identyfikacji związków fenolowych, które są produkowane w większych ilościach, gdy azot jest ograniczony. Instrumenty te mogą być zatem wykorzystywane do nieniszczących testów na niedobór azotu.

.