Thomas Edison’s Motion Picture

Początkowe prace Edisona nad obrazami ruchomymi (1888-89) były zainspirowane analizą ruchu dokonaną przez Muybridge’a. Pierwsze urządzenie Edisona przypominało jego fonograf, ze spiralnym układem zdjęć 1/16 cala wykonanych na cylindrze. Oglądane pod mikroskopem, te pierwsze ruchome obrazy były dość prymitywne i trudne do ustawienia ostrości. Współpracując z W. K. L. Dicksonem, Edison opracował następnie Kinetograf Paskowy, wykorzystujący ulepszony film celuloidowy 35 mm George’a Eastmana. Film pocięty na ciągłe paski i perforowany wzdłuż krawędzi, był przesuwany za pomocą kół zębatych w ruchu stop-and-go za migawką.

W studiu filmowym Edisona, technicznie znanym jako Kinetographic Theater, ale o pseudonimie „Czarna Maria” (1893), Edison i jego pracownicy filmowali krótkie filmy do późniejszego oglądania za pomocą swoich Kinetoskopów z otworem na oko (1894). Jedna osoba na raz mogła oglądać filmy przez kinetoskop. Każdy Kinetoskop był wysoki na około 4 stopy, kwadratowy na 20 cali i posiadał lupę z otworem umożliwiającym obejrzenie 50 stóp filmu w około 20 sekund. Lampa zasilana bateriami pozwalała na podświetlenie filmu.