Rośliny bananowe zostały pierwotnie sklasyfikowane przez Linneusza na dwa gatunki, które nazwał Musa paradisiaca dla tych używanych jako banany do gotowania (plantany), oraz M. sapientum dla tych używanych jako banany deserowe. Później odkryto, że oba jego „gatunki” były w rzeczywistości uprawianymi odmianami hybrydy między dwoma dzikimi gatunkami, M. acuminata i M. balbisiana, którą obecnie nazywa się M. × paradisiaca L. Określenie współczesnego taksonu M. × paradisiaca obejmuje zatem zarówno pierwotną M. paradisiaca, jak i M. sapientum, przy czym ta ostatnia została zredukowana do synonimu M. × paradisiaca.

W czasach przedlinneńskich banan ten został nazwany „Musa serapionis”, na przykład przez Marię Sybillę Merian w jej Metamorphosis insectorum Surinamensium z 1705 r.

W pewnym okresie, aby poradzić sobie z wielką różnorodnością uprawianych bananów i platanów, botanicy stworzyli wiele innych nazw, które są obecnie uważane za synonimy M. × paradisiaca, takich jak M. corniculata Lour…, używana dla grupy platanów o dużych owocach przypominających rogi byka. Uprawianym odmianom nadaje się obecnie nazwy kultywarów, a kultywary dzieli się na grupy i podgrupy. I tak M. × paradisiaca 'Horn’ jest odmianą uprawną należącą do grupy genomu AAB, podgrupy Plantain. Więcej informacji na temat nazewnictwa i klasyfikacji odmian uprawnych można znaleźć w Wykazie odmian uprawnych banana.