Several studies have shown racial differences in the regulation of mineral metabolism, in the acquisition of bone mass and structure of individuals. W tym przeglądzie badamy różnice etniczne w metabolizmie kostnym i mineralnym u osób zdrowych i u pacjentów z przewlekłą chorobą nerek. Osoby rasy czarnej charakteryzują się niższym wydalaniem wapnia z moczem i zwiększonym wchłanianiem jelitowym, obniżonym poziomem 25(OH)D, a wysokim poziomem 1,25(OH)2D i hormonu przytarczyc (PTH). Stężenie fosforu w organizmie jest wyższe, a poziom FGF-23 niższy niż u białych. Gęstość mineralna i architektura kości są lepsze u osób rasy czarnej. Różnice te przekładają się na korzyści dla czarnoskórych, którzy mają mocniejsze kości, mniejsze ryzyko złamań i mniejszą ilość zwapnień w układzie sercowo-naczyniowym. W Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej częstość występowania chorób nerek jest podobna w różnych grupach etnicznych. Jednak osoby rasy czarnej szybciej niż biali przechodzą do zaawansowanych stadiów choroby nerek. Ta szybsza progresja nie przekłada się na zwiększoną śmiertelność, wyższą u białych, zwłaszcza w pierwszym roku dializowania. Niektóre etniczne różnice w metabolizmie minerałów utrzymują się po wystąpieniu CKD. Dlatego pacjenci rasy czarnej mają niższe stężenia wapnia w surowicy, mniejszą hiperfosfatemię, niskie poziomy 25(OH)D, wyższe poziomy PTH i niskie poziomy FGF-23 w porównaniu z pacjentami rasy białej. Badania biopsji kości wykazują, że czarni mają większą objętość kości. Częstość złamań i chorób sercowo-naczyniowych jest również mniejsza. Konieczne są dalsze badania, aby lepiej zrozumieć komórkowe i molekularne podstawy tych rasowych różnic w metabolizmie mineralnym kości, a tym samym lepiej leczyć pacjentów.

.