Chemiczne środki bojowe (CWA) są definiowane jako każda substancja chemiczna, której właściwości toksyczne są wykorzystywane do zabicia, zranienia lub obezwładnienia przeciwnika w działaniach wojennych i związanych z nimi operacjach wojskowych. Środki chemiczne były stosowane w działaniach wojennych od niepamiętnych czasów, ale ich użycie osiągnęło szczyt podczas I wojny światowej. Podczas II wojny światowej stosowali je tylko Niemcy w osławionych komorach gazowych. Od tego czasu są one sporadycznie używane zarówno w wojnach, jak i w aktach terroryzmu. Wiele krajów posiada zapasy tych środków. Na całym świecie podjęto wysiłki legislacyjne w celu zakazania stosowania CŚB na mocy konwencji o broni chemicznej, która weszła w życie w 1997 roku. Nie można jednak całkowicie zakazać produkcji tych środków, ponieważ niektóre z nich mają potencjalne zastosowania przemysłowe. Ponadto, mimo podjętych dotychczas środków zaradczych i potępienia na całym świecie, łatwość wytwarzania tych środków i ich skuteczność podczas walk lub operacji terrorystycznych na niewielką skalę sprawiają, że nadal są one potężną bronią, z którą należy się liczyć. Środki te klasyfikuje się według mechanizmu toksyczności dla ludzi jako środki pęcherzowe, środki nerwowe, środki duszące i środki obezwładniające/zmieniające zachowanie. Niektóre z tych środków mogą być równie niszczycielskie jak bomba atomowa. Oprócz natychmiastowych obrażeń spowodowanych przez środki chemiczne, niektóre z nich wiążą się z długotrwałymi chorobami i problemami psychologicznymi. W niniejszym przeglądzie omówimy pokrótce tło historyczne, właściwości, techniki wytwarzania i zastosowania przemysłowe, mechanizm toksyczności, cechy kliniczne narażenia i farmakologiczne postępowanie w przypadku ofiar spowodowanych czynnikami chemicznymi.

.