To powinno być oczywiste: dając LSD do alkoholika w nadziei na ich wyleczenie jest bardzo, bardzo zły pomysł. Ale różne gazety w tym tygodniu wydają się nie zgadzać. Na przykład, mamy Independent twierdząc, że „LSD pomaga alkoholikom odłożyć butelkę” i Metro stwierdzając, „LSD może pomóc alkoholikom rzucić picie”.

Oni nawiązują do właśnie opublikowanych ustaleń Eriki Dyck, profesora historii medycyny na Uniwersytecie w Albercie, który ostatnio powrócił do tematu (i tematów) badań sprzed czterech dekad brytyjskiego psychiatry Humphreya Osmonda, który eksperymentował z podawaniem alkoholikom pojedynczej dawki LSD w celu wyleczenia ich z choroby.

Choć badanie Osmonda zostało odrzucone ze sceptycyzmem, Dyck przedstawiła teraz swoje ustalenia w czasopiśmie akademickim, Social History of Medicine, twierdząc, że „doświadczenie LSD wydawało się pozwalać pacjentom na duchową podróż, która ostatecznie uzdrawiała ich samych”.

W przededniu bycia dwanaście lat trzeźwym, czytanie tych niebezpiecznych bzdur sprawia, że kręcę głową z niedowierzaniem. Podczas gdy w throes alkoholizmu, I eksperymentował z LSD dwa razy. Po raz pierwszy, spędziłem noc nękany przez przerażające halucynacje. Za drugim razem, zostałem znaleziony nieprzytomny przez przyjaciół, z żyletką u boku i mocno krwawiącymi ranami na lewym ramieniu. Do dziś nie pamiętam, co wydarzyło się tamtej nocy. Nieudana próba samobójcza? Niechlujny akt samookaleczenia? Tak czy inaczej, konsekwencje mogły być śmiertelne.

Wciąż mam blizny na ramieniu z tamtej nocy, jako wyraźne przypomnienie szczęśliwej ucieczki. Tak więc nie, Erika Dyck, biorąc LSD podczas choroby alkoholowej, nie odbyłem duchowej podróży, która ostatecznie pozwoliła mi się wyleczyć. A biorąc pod uwagę, jak wielu alkoholików używa narkotyków i vice versa, pomysł leczenia alkoholizmu ulicznym narkotykiem jest niedorzeczny.

Problem z alkoholizmem polega na tym, że jest to choroba; odpowiednio, dziedzina medycyny nieustannie poszukuje „lekarstwa”, które w uporządkowany sposób położy jej kres.

Jednym z typowych długotrwałych sposobów leczenia jest przepisywanie alkoholikom Antabuse w celu przerwania cyklu fizycznego uzależnienia. Aktywnym składnikiem Antabuse jest disulfiram, który zakłóca sposób, w jaki organizm rozkłada alkohol; jeśli pijesz alkohol podczas przyjmowania leku, stajesz się gwałtownie chory.

Kiedy miałem dziewiętnaście lat, mój psychiatra przepisał mi lek. Zostało mi to przedstawione jako rozwiązanie typu quick-fix, a uzależnieni wszelkiego rodzaju wielbią koncepcję quick-fix; ale ja uznałem to za bezużyteczne. Zamiast uznać chemiczny środek odstraszający za pomocną barierę w piciu, przewrotnie odkryłem, że łaknę alkoholu jeszcze bardziej intensywnie niż wcześniej. Po dziesięciu dniach zażywania nie mogłem już znieść głodu i bez konsultacji z psychiatrą odstawiłem lek. Od razu wróciłem do picia. Antabuse nie zadziałał na George’a Besta i nie zadziałał na mnie.

Następnie mamy Anonimowych Alkoholików (AA). Niektórzy wierzą, że AA jest jedynym lekarstwem na alkoholizm, ale dla wielu zdrowiejących alkoholików to po prostu nieprawda. Chociaż poszedłem do garstki spotkań w ciągu pierwszych dwóch lat mojej trzeźwości, 12 program krok i mentalność stada nigdy naprawdę clicked dla mnie.

A ludzie AA używane uderzył mnie z przerażające quips jak „AA jest jedyną drogą” i „jeśli nie przyjdziesz tutaj, wrócisz do picia”. Pomyślałbym sobie: Nie szukam kolejnej kuli u nogi, dziękuję. W końcu mój problem z AA polega na tym, że nie wierzę w żadną formę zalecanego stylu życia – a to jest dokładnie to, co oferuje AA.

A AA nie pasuje też do wielu innych ludzi. Lekarstwem na alkoholizm nie są spotkania grupowe ani narkotyki: to alkoholik musi autentycznie chcieć przestać pić. To dlatego George Best nie żyje, a ja wciąż tu jestem. Nikt i nic nie może powstrzymać alkoholika przed piciem, z wyjątkiem zdecydowanej decyzji jednostki.

Nie przestałem, kiedy rodzina, przyjaciele, dziewczyny, koledzy z pracy, psychiatrzy i doradcy błagali mnie o pomoc. Nie przestałem, kiedy zacząłem pluć krwią, kiedy musiałem wcześniej wychodzić z pracy z powodu picia poprzedniej nocy, kiedy drżały mi ręce przy śniadaniu, kiedy zacząłem mieć omdlenia lub kiedy zacząłem regularnie wymiotować krwią.

Nie, przestałem, kiedy wymiotowałem przerażającą ilością krwi, kiedy zacząłem mieć halucynacje o stadach niebieskich ptaków latających wokół mojej sypialni po półtora dnia bez picia, kiedy trząsłem się od stóp do głów i nie mogłem wstać, ponieważ byłem tak chory. Przestałem, kiedy w wieku 24 lat zostałem przyjęty do A&E z krwotokiem wewnętrznym. Przestałem, kiedy znalazłem się leżąc w szpitalnym łóżku, przerażony, że umrę.

Erika Dyck powinna zapomnieć o LSD lub innych szybkich „lekarstwach”. Jeśli alkoholik nie chce przestać pić, to sprawa jest przegrana.

{{/ticker}}

{{heading}}

{{#paragraphs}}

{{.}}

{{/paragraphs}}{{highlightedText}}

{{#cta}}{{text}}{{/cta}}}

Przypomnij mi w maju

• Share on Facebook
• Share on Twitter
• Share via Email
• Share on LinkedIn
• Share on Pinterest
• Share on WhatsApp
• Share on Messenger

.