Economic contraction occurs when aggregate economic activity decreases. Zagregowane miary produkcji, takie jak realny PKB i produkcja przemysłowa, wykazują spadek w porównaniu z poprzednim okresem. Jeśli realny PKB spada przez dwa kolejne kwartały, ekonomiści nazywają to oznaką recesji. Poważna recesja nazywana jest depresją. Stąd zarówno recesja, jak i depresja są gorszym stanem od kurczenia się.

Przedyskutujmy krótko cykl koniunkturalny

Faza kurczenia się występuje po fazie szczytu (faza szczytowa). Tymczasem, jeśli kurczenie się osiąga swój najniższy punkt, nazywa się to fazą koryta (faza koryta). Po przejściu przez koryto, gospodarka odzyskuje siły i rozszerza się.

Zagregowana działalność gospodarcza zwykle doświadcza fazy wzrostu i spadku, co często nazywane jest cyklem koniunkturalnym lub cyklem gospodarczym. Cykl składa się z czterech etapów, a mianowicie ekspansji, szczytu, kurczenia się i niecki.

• Ekspansja. Rosnąca presja inflacyjna zwykle podąża za wzrostem zagregowanej produkcji. I wtedy, nazywamy ostatnią część ekspansji jako boom gospodarczy.
• Szczyt. Produkcja zagregowana znajduje się na najwyższym poziomie. Ogólnie rzecz biorąc, realny PKB jest powyżej swojego potencjału. Gdy gospodarka osiąga swój szczyt, pojawia się wysoka presja inflacyjna, powodując przegrzanie gospodarki.
• Kurczenie się. Produkcja zagregowana spada, presja inflacyjna słabnie, a zaczyna pojawiać się presja deflacyjna.
• Koryto. Jest to najniższy poziom cyklu koniunkturalnego. Jeśli, na przykład, polityka gospodarcza skutecznie stymuluje działalność gospodarczą, realny PKB zacznie się odbudowywać przed przejściem w fazę ekspansji.

Co powoduje kurczenie się gospodarki?

Several factors cause an economic contraction, including:

• Zacieśnienie polityki monetarnej
• Kontrakcyjna polityka fiskalna
• Wzrost płac realnych i kosztów produkcji
• Globalne spowolnienie gospodarcze
• Spadek cen aktywów

Zacieśnienie polityki monetarnej

W miarę występowania boomu gospodarczego bank centralny zacieśnia politykę monetarną. W tym okresie inflacja rośnie w coraz szybszym tempie. Boom może eksplodować i jeśli się mu nie zapobiegnie, doprowadzić do załamania gospodarki. Dlatego też, aby zmniejszyć inflację i zapobiec przegrzaniu gospodarki, banki centralne podejmują kontrakcyjną politykę pieniężną.

W takim przypadku banki centralne zmniejszają podaż pieniądza w gospodarce. Aby to zrobić, mają kilka narzędzi, w tym stopę polityczną, operacje otwartego rynku i wymóg rezerw.

Załóżmy, że banki centralne zdecydują się podnieść stopę procentową. Wyższa stopa procentowa sprawia, że kredyty są droższe. Zmniejszy to wzrost akcji kredytowej i zagregowany popyt w gospodarce.

Umiarkowany wzrost może tylko spowolnić wzrost gospodarczy. Ale jeśli stopy procentowe wzrosną zbyt wysoko, może to spowodować spadek wzrostu gospodarczego.

Jak wyższe stopy procentowe zmniejszają zagregowany popyt

Gdy stopa procentowa wzrasta, stopa kredytowa również się dostosuje. Koszty pożyczania są bardziej kosztowne. W rezultacie konsumenci i przedsiębiorstwa zmniejszają popyt na pożyczki z banków komercyjnych. Następnie ograniczają wydatki na towary i usługi, zwłaszcza dobra trwałe w przypadku konsumentów i dobra kapitałowe w przypadku przedsiębiorstw.

Zmniejszenie wydatków konsumentów i przedsiębiorstw powoduje spadek zagregowanego popytu. To z kolei powoduje spadek realnego PKB. Jeśli krótkoterminowa równowaga jest poniżej produktu potencjalnego, powoduje to presję deflacyjną, co oznacza, że inflacja jest umiarkowana.

Kontrakcyjna polityka fiskalna

Jeśli bank centralny używa instrumentów monetarnych do moderowania inflacji, rządy interweniują w gospodarkę poprzez instrumenty budżetowe. Istnieją dwa narzędzia polityki fiskalnej, a mianowicie wydatki rządowe i podatki.

Gdy celami są umiarkowana inflacja i wzrost gospodarczy, politykę rządu określamy jako kurczliwą politykę fiskalną. Termin ten jest synonimem ciaśniejszej polityki fiskalnej lub luźnej polityki fiskalnej.

Podczas boomu gospodarczego, rząd zmniejszyłby wydatki lub podniósł podatki, aby prowadzić ciaśniejszą politykę fiskalną. Cięcie wydatków zmniejsza zagregowany popyt w gospodarce.

Podobnie, wyższe podatki zmniejszają dochód rozporządzalny gospodarstw domowych. Mając mniej pieniędzy w ręku, konsumenci wydają mniej na towary i usługi. W rezultacie, zagregowany popyt również spada.

Wzrost płac realnych i kosztów produkcji

Płace zazwyczaj stanowią dużą część kosztów produkcji. Dlatego każdy wzrost płac zmniejszy marże zysku. Podobnie, wzrost cen surowców lub energii podnosi koszty produkcji, zmniejszając marżę zysku.

Ceny ropy naftowej są jednym z czynników, który ma znaczący wpływ na gospodarkę. Jest to spowodowane tym, że ropa naftowa jest wykorzystywana w prawie wszystkich gałęziach przemysłu, w tym jako surowiec, energia i paliwo. Szoki cen ropy mogą spowodować gwałtowny spadek wzrostu gospodarczego, a nawet mogą spowodować stagflację.

Jak płace wpływają na wzrost gospodarczy

Gdy inflacja jest wysoka, powoduje erozję siły nabywczej płac pieniężnych (płac nominalnych). Podczas boomu gospodarczego płace realne zazwyczaj spadają, ponieważ płace pieniężne rosną wolniej niż stopa inflacji.

Ta sytuacja zmusza pracowników do renegocjowania płac nominalnych, aby nadążyć za inflacją. Jeśli płace nominalne rosną wyżej niż stopa inflacji (płace realne są wyższe), to zysk krańcowy producenta spada, co oznacza, że przy produkcji jednej produkcji więcej ponosi on wyższe koszty produkcji niż osiąga przychody. Tym samym nie widzą oni korzyści w zwiększaniu produkcji.

Spadek w gospodarce światowej

Globalna recesja może wpływać na gospodarkę krajową poprzez handel dobrami i usługami, a także poprzez kanały transakcji finansowych. Globalna recesja obniża popyt na produkty krajowe. Eksport spadł i zmniejszyć zagregowany popyt i wzrost gospodarczy.

Takie wpływy stają się coraz bardziej znaczące ostatnio wraz z globalizacją i łączności handlowej między krajami.

Spadek cen aktywów

Hossa gospodarcza, jeśli nie przewidywane, powoduje gwałtowny spadek cen aktywów. Taki spadek drastycznie zmniejsza bogactwo gospodarstw domowych, skłaniając je do wydawania mniejszej ilości pieniędzy na towary i usługi.

Przykładem jest kryzys na rynku kredytów hipotecznych subprime w Stanach Zjednoczonych w latach 2008-2009. Krach cen mieszkań spowodował upadek wielu dużych instytucji finansowych i doprowadził do katastrofy. Następnie rozprzestrzenił się on na cały sektor gospodarczy i spowodował spadek wzrostu gospodarczego w Stanach Zjednoczonych z 1,9% w 2017 r. do -0,1% w 2008 r. i -2,5% w 2009 r.

Co się dzieje podczas kurczenia się gospodarki?

Jak gospodarka się kurczy, realny PKB spada, a jego wzrost przesuwa się do terytorium ujemnego. Inne wskaźniki aktywności gospodarczej, takie jak produkcja przemysłowa i sprzedaż detaliczna, również rosną negatywnie. Popyt gospodarstw domowych na towary i usługi, zwłaszcza dobra trwałe, spadł.

Biznesy kończą się nadmiarem zapasów z powodu większej ilości produktów niesprzedanych. Często, oferują zniżki lub niższe ceny sprzedaży, aby uniknąć gromadzenia zapasów. Jeśli więcej firm zdecyduje się na zmniejszenie sprzedaży, poziom cen (inflacja) w gospodarce może się obniżyć.

W tym samym czasie przedsiębiorstwa dostosowują poziom produkcji poprzez mniej intensywne wykorzystanie kapitału fizycznego. Wydają mniej na utrzymanie ruchu lub opóźniając wymianę sprzętu, który zbliża się do końca okresu użytkowania. Zaczęli również racjonalizować koszty operacyjne poprzez zmniejszenie płatności za nadgodziny.

Gdy słabnący popyt konsumpcyjny pozostaje, firma zmniejsza produkcję. Ograniczają również wydatki inwestycyjne i korzystają z możliwości zwalniania pracowników. W rezultacie stopa bezrobocia zaczęła rosnąć.

W obliczu słabszych perspektyw dochodów i zatrudnienia, konsumenci ograniczają swoje wydatki, więc zagregowany popyt spada. Jeśli nie będzie interwencji decydentów, spadek zagregowanego popytu może wprowadzić gospodarkę w głęboką recesję (deep recession).

Jak rozwiązać kurczenie się

Zwykle decydenci interweniowaliby poprzez przyjęcie ekspansywnej polityki w celu ożywienia gospodarki. Rządy zwiększyłyby swoje wydatki lub obniżyłyby stawki podatkowe. Alternatywnie, banki centralne mogą podejmować środki ekspansywne, na przykład obniżając stopy procentowe.

Jeśli obie polityki są skuteczne, mogą zwiększyć zagregowany popyt w gospodarce. Rosnący zagregowany popyt będzie stymulował gospodarkę do ożywienia.

.