Mają na myśli dobro. Ale czasami ich nienasycony głód pielęgnowania i ochrony zmusza ich do całkowitego przejęcia władzy. Oto jak uratować wioskę.

Dziesięć lat temu odwiedzałem oddział położniczy, aby pogratulować przyjaciołom narodzin ich trzeciego dziecka, małej, brązowowłosej kałuży bladości i zmarszczek, która wyglądała – co dziwne – niezwykle podobnie do mnie.

Mąż był blondynem. Tak samo jak dwójka ich starszych dzieci. „Haha!” zażartowała moja ówczesna dziewczyna. „On wygląda zupełnie jak ty! Powinnam się martwić?”

Wszyscy się śmiali: nowi rodzice, druga odwiedzająca para, ja; nie trzeba być Seinfeldem, aby wywołać chichot w błogosławionych okolicznościach zdrowego chłopca.

Wszyscy z wyjątkiem babci dziecka, która siedziała na krawędzi łóżka i patrzyła na dziecko, jakby ukradło jej portfel.

„No cóż, Claire,” zapytała, spoglądając na przemian na swojego wnuka i na mnie. „Czy powinna się martwić? Czy my powinniśmy się martwić?”

(Odpowiedź: tak. Martw się – twoja teściowa to wariatka.)

Chodzi o to, że nie wszyscy dziadkowie są wspaniali. Niektórzy są wrzodem na dupie. Ale to nie powstrzyma ich od bycia przyciągniętymi do twojego noworodka jak półnagi narcyz do Ninja Warrior – i to zdecydowanie nie powstrzyma ich od wtrącenia swoich dwóch groszy, czy jest to mile widziane czy nie.

A źle wymierzone w odpowiednim czasie i z wyczuciem pytanie o pochodzenie jej nowego wnuka jest dalekie od najgorszej rzeczy, do jakiej może się posunąć rzekomo kochająca babcia.

Czego możesz się spodziewać

„Narodziny dziecka mogą siać spustoszenie w relacjach międzypokoleniowych”, mówi dr Scott Haltzman, autor głośnego tytułu The Secrets of Happy Families: Eight Keys to Building a Lifetime of Connection and Contentment.

Chcesz wydłubać sobie gałki oczne po przeczytaniu tego zdania? Ja też. On mówi, że kiedy będziesz miał dziecko, ty i twoi rodzice możecie nie dogadywać się tak dobrze. Bez jaj, stary. Dalej ostrzega przed dziadkami, którzy będą oczekiwać nieograniczonego czasu dla dziecka i w końcu będą mogli przekazać wszystkie te rady, które zgromadzili.

I będą oczekiwać, że zastosujesz się do tych rad bez względu na to, jak bardzo są one nieaktualne…

Płacze? Potrzebuje terapii pijawkami.

Ząbkuje? Posmaruj jej dziąsła pół litra single malt.

– to właśnie robiła moja matka i spójrz na mnie!

Następnie są babcie, które próbują się do ciebie wprowadzić dosłownie 10 minut po tym, jak dziecko wróci do domu. (Kiedy moja miss była w ciąży, moja teściowa planowała swój emerytalny gap year. Opóźniliśmy powiedzenie jej o dziecku, dopóki nie zarezerwowała i nie zapłaciła (nie jesteśmy głupi) za swój wyjazd, ale nadal próbowała to wszystko odwołać, ponieważ – w jej mniemaniu – potrzebowalibyśmy, żeby się wprowadziła i pomogła. Absolutnie nie. Odleciała do Europy.)

Inni próbują nalegać na bycie na sali porodowej (po prostu: nie).

Albo naciskać na pełny chrzest kościelny, mimo że twoja żona wychowała się na Żydówce, ty jesteś ateistą, a dotyk wody święconej parzy twoją skórę jak lawa.

Jak radzić sobie z natarczywym dziadkiem

Grzecznie, ale stanowczo, musisz zdusić to gówno w zarodku. (Tylko nie bądź zbyt dosadny – możesz potrzebować ich pomocy w opiece nad dzieckiem).

Po pierwsze, wyjaśnij, że podczas gdy ich pomoc i chęć bycia częścią życia twojego dziecka jest doceniana, tworzysz swoją własną rodzinę. Oni są jej częścią, ale ty, twój partner i dziecko musicie mieć pierwszeństwo podczas ustanawiania dynamiki grupy.

Nazwij kilka nadchodzących wydarzeń, w których zobaczą dziecko i wyjaśnij, że – podczas gdy chcesz, aby spędzali czas razem – są pewne rzeczy, które ty i twój partner chcecie robić sami ze swoim nowym niemowlęciem.

…Jak patrzeć na tę dziwną nową wiązkę mięsa i emocji, bez kogoś, kto kręci się w domu przez 13 godzin na odcinku, domagając się niekończących się filiżanek herbaty i przytulania, które wydają się biec prosto przez czas snu (co moja mama próbowała w drugim dniu, prowadząc moją pannę do wycofania się z dzieckiem do sypialni na końcowy 6-godzinny odcinek, mamrocząc coś o „czasie karmienia” i wyłaniając się tylko wtedy, gdy zapewniłam ją, że mama zdecydowanie wychodzi).

Jeśli twoja mama chce być przy porodzie, a twoja przyszła partnerka nie chce mieć tam swojej teściowej (nawet jeśli chce mieć tam swoją własną mamę lub siostrę, aby świętować najgorszy i najlepszy dzień w swoim życiu), to musisz powiedzieć swojej mamie 'nie’.

Nie, nie wolno jej stać i wydawać osądów na temat tego, czy twoja panna ma łatwiej podczas porodu niż ona. Nie, nie wolno jej oglądać pochwy twojej żony – ale możesz pokazać jej swój kręgosłup.

Zrób to. Tylko nie używaj tych słów, których właśnie użyłam.

It’s my way or the highway, granma

Najtrudniej poradzić sobie z dziadkiem, który podczas opieki nad dzieckiem – przysługi, bez której nie mógłbyś żyć – ignoruje twoje metody, ponieważ wie najlepiej. Twoja mama może uważać się za profesjonalistkę, bo wychowała mnóstwo dzieci, albo może zawsze była wszystkowiedząca.

Nie ma nawet znaczenia, czy jej rady są trafione w dziesiątkę. Czasami to pogarsza sprawę – sesje w sieci byłyby do bani dla syna Dona Bradmana.

Zacznij więc od wysłuchania ich. Rozważ ich rady. Następnie, jeśli podążasz za „nowymi badaniami”, daj im znać:

Jasne, przeżyłeś leżenie na swoich wnętrznościach, na przykład, ale badania sugerują teraz, że spanie na plecach daje dzieciom najlepszą szansę na uniknięcie SIDS.

POWIĄZANE: The plus and cons of co-sleeping

Musisz zacząć karmić je surowymi jajkami w wieku trzech miesięcy? Jasne, że tak, ale może hodowla jaj jest inna, a produkt końcowy bardziej obciążony listerią w dzisiejszych czasach niż w waszych. Właściwie to nieprawda, a oto dlaczego.

Część brandy w butelce (żałuję, że nie żartuję) lub odrobina czekolady im nie zaszkodzi? Wstrzymaj się z tą myślą, Pusher Gran.

To wkurzające być traktowanym jak dziecko przez własnych rodziców, kiedy stajesz się ojcem. Więc nie zachowuj się jak dziecko. Jesteś teraz dużym chłopcem. Postaw stopę dużego chłopca. Daj głos dużego chłopca. Ustal zasady.

Ale nie bądź kutasem w tej sprawie.

Nie walcz z nimi dla samego tego

W końcu jednak zbadaj się i wybierz swoje bitwy. Niektóre nowe matki skarżą się, że dziadkowie, na przykład, nazywają swoje wnuki imionami zwierząt domowych, a nie tym, co umieściliście w ich akcie urodzenia.

„Babcia, która odmawia zwrócenia się do swojego wnuka imieniem, które wolisz, zasadniczo mówi ci: 'Moje życzenia są ważniejsze niż twoje’. Takie myślenie jest brakiem szacunku” – mówi Debra Gilbert Rosenberg, autorka książki „Macierzyństwo bez poczucia winy”.

Naprawdę, Deb? Czy mogą po prostu próbować nawiązać więź i stworzyć coś małego, co jest tylko dla nich dwojga? Po tym wszystkim, dziecko nie będzie nazywać babci lub taty ich pełnymi imionami, a to nie wydaje się problematyczne.

Pozwól na to. Masz wojnę z 13-godzinnymi wizytami, na której musisz się skupić.