Narodziny Kabira pozostają owiane tajemnicą i legendą. Autorytety nie zgadzają się co do tego, kiedy się urodził i kim byli jego rodzice. Według jednej z legend, jego matka była braminką, która zaszła w ciążę po wizycie w hinduskiej świątyni. Ponieważ była niezamężna, porzuciła Kabira, który został znaleziony i adoptowany przez muzułmańskiego tkacza. Że jego wczesne życie rozpoczęło się jako muzułmanin nie ma wątpliwości, ale później był pod silnym wpływem hinduskiego ascety, Ramanandy.

Although Kabir jest często przedstawiany w czasach współczesnych jako harmonizator hinduskich i muzułmańskich wierzeń i praktyk, byłoby dokładniej powiedzieć, że był równie krytyczny wobec obu, często pojmując je jako równoległe do siebie w ich błędnych drogach. Jego zdaniem, bezmyślny, powtarzalny, pełen pychy zwyczaj deklamowania pism świętych może być nawiedzony zarówno przez święte teksty hinduistyczne, Wedy, jak i świętą księgę islamu, Koran; religijne autorytety, które to robią mogą być braminami lub qāḍīs (sędziami); bezsensowne rytuały inicjacji mogą skupiać się albo na świętej nici, albo na obrzezaniu. Tym, co naprawdę liczyło się dla Kabira, była całkowita wierność jedynej, nieśmiertelnej prawdzie życia, którą kojarzył na równi z imionami Allah i Ram – to ostatnie rozumiane jako ogólne hinduskie imię boskości, a nie bohater Ramajany. Głównymi środkami komunikacji Kabira były pieśni zwane padas i rymowane kuplety (dohas) czasami nazywane „słowami” (shabdas) lub „świadkami” (sakhis). Wiele z tych kupletów, i inne przypisywane Kabirowi od jego śmierci, stały się powszechnie używane przez użytkowników języków północnych Indii.

Poetycka osobowość Kabira została różnie zdefiniowana przez tradycje religijne, które go czczą, i to samo można powiedzieć o jego hagiografii. Dla Sikhów jest on prekursorem i rozmówcą Nanaka, założyciela sikhijskiego Guru (duchowego przewodnika). Muzułmanie umieszczają go w linii sufickiej (mistycznej), a dla hinduistów staje się wisznuitą (wyznawcą boga Wisznu) o skłonnościach uniwersalistycznych. Ale kiedy wracamy do poezji, która może być najbardziej wiarygodnie przypisana Kabirowi, tylko dwa aspekty jego życia wyłaniają się jako naprawdę pewne: mieszkał przez większość swojego życia w Banaras (obecnie Waranasi) i był tkaczem (dżulaha), jednym z nisko postawionej kasty, która stała się w dużej mierze muzułmańska w czasach Kabira. Jego skromna pozycja społeczna i jego własna bojowa reakcja na każdego, kto by ją za taką uważał, przyczyniły się do jego sławy wśród różnych innych ruchów religijnych i pomogły ukształtować Kabir Panth, sektę znajdującą się w północnych i środkowych Indiach, która czerpie swoich członków szczególnie, ale nie wyłącznie, z Dalitów (dawniej znanych jako niedotykalni). Kabir Panth uważa Kabira za swojego głównego guru, a nawet za wcieloną boskość-prawdę. Szeroki zakres tradycji, na które Kabir miał wpływ jest świadectwem jego ogromnego autorytetu, nawet dla tych, których wierzenia i praktyki tak ostro krytykował. Od samego początku jego obecność w antologiach północnoindyjskiej poezji bhakti (dewocyjnej) jest godna uwagi.

.