John F. Kennedy urodził się w bogatej, związanej z polityką bostońskiej rodzinie irlandzkich katolików. On i jego ośmioro rodzeństwa cieszyli się uprzywilejowanym dzieciństwem elitarnych szkół prywatnych, żaglówek, służby i domów letnich. W dzieciństwie i młodości „Jack” Kennedy często zapadał na poważne choroby. Mimo to starał się iść własną drogą, pisząc bestsellerową książkę jeszcze na studiach na Uniwersytecie Harvarda i zgłaszając się na ochotnika do niebezpiecznej służby bojowej na Pacyfiku podczas II wojny światowej. Wojenna służba Kennedy’ego uczyniła z niego bohatera. Po krótkim okresie pracy dziennikarskiej Kennedy zajął się polityką, zasiadając w Izbie Reprezentantów USA w latach 1947-1953 i w Senacie USA w latach 1953-1961.

Kennedy był najmłodszą osobą wybraną na prezydenta USA i pierwszym katolikiem sprawującym ten urząd. Dla wielu obserwatorów jego prezydentura stała się symbolem wzlotu młodzieńczego idealizmu w następstwie II wojny światowej. Obietnica tego energicznego i błyskotliwego przywódcy nie została spełniona, ponieważ został on zamordowany pod koniec trzeciego roku sprawowania urzędu. Dla wielu Amerykanów publiczne zabójstwo prezydenta Kennedy’ego pozostaje jednym z najbardziej traumatycznych wydarzeń w pamięci; niezliczeni Amerykanie pamiętają dokładnie, gdzie się znajdowali, gdy usłyszeli, że prezydent Kennedy został zastrzelony. Jego wstrząsająca śmierć stała na czele okresu niestabilności politycznej i społecznej w kraju i na świecie.