Ptak, o którym mówi się, że ma aerodynamiczną budowę „myśliwiec odrzutowy” został śledzony lecąc ponad 12.000 km (7.500 mil) z Alaski do Nowej Zelandii, ustanawiając nowy rekord świata dla ptaka non-stop lotu.

Czarny godwit wyruszył z południowo-zachodniej Alaski 16 września i przybył do zatoki w pobliżu Auckland 11 dni później, lecąc z prędkością do 55mph.

Ptak męski, znany jako 4BBRW w odniesieniu do niebieskich, niebieskich, czerwonych i białych pierścieni zamontowanych na nogach, miał również 5gm tag satelitarny uprzęży na jego dolnej części pleców, aby umożliwić naukowcom śledzenie jego postępu. To był jeden z czterech do opuszczenia razem z Alaski błotnistych, gdzie zostały one karmienia na małże i robaki dla dwóch miesięcy.

The samiec Bar-tailed godwit, którego standardowa waga jest między 190gm i 400gm, może podwoić w wielkości przed długim locie, ale jest w stanie skurczyć swoje organy wewnętrzne, aby zmniejszyć load.

Po opuszczeniu Alaski, ptaki skierował się na południe nad Aleutian Islands i na Pacyfiku. Uważa się, że podróż została przedłużona przez silne wiatry wschodnie, które popchnęły grupę w kierunku Australia.

Satelita zarejestrował punkt-punkt lotu 12,854 km, ale naukowcy uważają, że po błędy zaokrąglenia są brane pod uwagę podróż będzie około 12,200 km. Szacuje się, że całkowity czas lotu wyniósł 224 godziny. Poprzedni najdłuższy zarejestrowany lot non-stop przez ptaka, z 11,680 km, został zarejestrowany w 2007.

Dr Jesse Conklin, z Global Flyway Network, konsorcjum naukowców badających epickie podróże migracyjne, powiedział: „Wydaje się, że mają jakąś zdolność do poznania, gdzie są na kuli ziemskiej. Nie możemy naprawdę wyjaśnić, ale wydaje się, że mają mapę pokładową.

„Lecą nad otwartym oceanem przez dni i dni w połowie Pacyfiku; nie ma ziemi w ogóle. Następnie docierają do Nowej Kaledonii i Papui Nowej Gwinei, gdzie jest całkiem sporo wysp i, być może antropomorfizujemy, ale to naprawdę wygląda tak, jakby zaczęły dostrzegać ląd i coś w rodzaju myśli: 'Och, muszę zacząć skręcać lub przegapię Nową Zelandię’.”

Nie jest to pewne, ale uważa się, że ptaki nie śpią w podróży, podczas której trzepoczą skrzydłami przez większość czasu.

„Mają niewiarygodnie wydajny wskaźnik paliwa do energii”, powiedział Conklin. „Mają wiele rzeczy, które idą dla nich. Są zaprojektowane jak myśliwiec odrzutowy. Długie, spiczaste skrzydła i naprawdę elegancka konstrukcja, która daje im duży potencjał aerodynamiczny.”

Ptaki były wśród 20 złapanych i oznaczonych przez Pūkorokoro Miranda Shorebird Centre, w Firth of Thames, na południowy wschód od Auckland, pod koniec 2019 roku. Oczekuje się, że rozpoczną lot powrotny w marcu, lecąc przez Azję, gdzie będą żerować przez miesiąc w okolicach Morza Żółtego, przed powrotem na Alaskę.

Naukowcy z Global Flyway Network uważają, że trasa przez Pacyfik funkcjonuje raczej jako „korytarz ekologiczny” niż bariera dla ptaków; zapewniając wspomagane wiatrem przejście stosunkowo wolne od zagrożeń ze strony chorób i drapieżników.

„Są inne ptaki, które wykonują loty na podobną skalę o długości powiedzmy 10 000 km, ale nie ma całej masy miejsc na świecie, gdzie jest to konieczne” – powiedział Conklin. „Więc to nie jest koniecznie, że jest to jedyny ptak zdolny do tego – ale jest to jedyny ptak, który musi to zrobić.”

{{#ticker}}

{{topLeft}}

{{bottomLeft}}

{{topRight}}

{{{bottomRight}}

.

{{#goalExceededMarkerPercentage}}

{{/goalExceededMarkerPercentage}}

{{/ticker}}

{{heading}}

{{#paragraphs}}

{{.}}

{{/paragraphs}}{{highlightedText}}}

{{#cta}}{{text}}{{/cta}}}

Przypomnij mi w maju

• Share on Facebook
• Share on Twitter
• Share via Email
• Share on LinkedIn
• Share on Pinterest
• Share on WhatsApp
• Share on Messenger

.