„To wspaniały bałagan”, mówi Natalia Vodianova wchodząc do salonu swojego mieszkania w Paryżu, z wieżą Eiffla za oknem. Wypolerowany dziecięcy fortepian Yamaha jest otoczony z każdej strony przez cukierkowo kolorowy asortyment dziecięcych rzeczy: drewniane puzzle, zamek Playmobil, konik na biegunach, plastikowa kasa i zabawkowy telefon dla młodzieży. Mieszają się one z bardziej dorosłymi rozrywkami, w tym kołem ruletki umieszczonym w kufrze parowca Louis Vuitton. Prawie na każdej powierzchni leżą stosy książek – sześcioletni partner Rodianowej i ojciec jej dwóch najmłodszych dzieci, Antoine Arnault, nie lubi pozbywać się żadnej z nich. Popowe powieści, takie jak The Maze Runner, leżą na wierzchu podręczników do pokera, obok nie do końca bestsellerów, takich jak francuski przewodnik po marketingu skierowanym do kobiet. Katalogów domów aukcyjnych i tomów do kawy (Yves Klein, Steve McCurry, Erwin Olaf, Alexander McQueen) jest tyle, że można by zapełnić cały sklep z książkami o sztuce, ale taki, w którym nie przeszkadzają okładki poplamione słojami po butelkach z odżywką dla dzieci. Tam, gdzie nie ma książek, są za to świece Cire Trudon, wazony na maki i różowe róże oraz oprawione w ramki zdjęcia z wakacji klanu Vodianova-Arnault. Gdyby nie ważne dzieła sztuki rozrzucone po całym mieszkaniu, niewiele wskazywałoby na to, że jest to dom jednej z najbardziej utytułowanych supermodelek na świecie i syna francuskiego potentata luksusu, Bernarda Arnaulta.

Rozsiadając się na kanapie w pobliżu fortepianu, Vodianova żongluje swoimi dziećmi, krótko przekazując rocznego Romana Lucasowi, który ma prawie 16 lat, podczas gdy 9-letni Viktor gra na fortepianie. Kędzierzawy Maxim, lat 3, ciągnie swoją bardzo cierpliwą 11-letnią siostrę Nevę za długie, biało-blond włosy. Vodianova wprowadziła się do dupleksu pięć lat temu wraz z Arnault i swoim plemieniem, które wówczas składało się tylko z trójki najstarszych dzieci, których ojcem był jej były mąż, Justin Portman. Minęło wystarczająco dużo czasu, aby malutkie rączki rozmazały swoje odciski palców na bladych ścianach mieszkania, oddział Portmanów dodał francuski do swojego rosyjskiego i angielskiego, a szafa na porcelanę została przekształcona w małą aptekę. (Na górze, ściana obok pokoju Romana jest wypełniona odręcznymi pomiarami, które określają wzrost dzieci, a także ich matki i babki, pierwszej żony Bernarda Arnaulta, Anne Dewavrin (zwanej tutaj „Mamoune”) i przyjaciółki rodziny Karlie Kloss, która jest wyższa od wszystkich, z wyjątkiem Antoine’a. „Potrzebujemy więcej przestrzeni”, mówi Vodianova, która tęskni za przynajmniej jednym pokojem, który nie jest „najeżony zabawkami”, dodając: „Szukamy, ale jestem prawie paranoikiem, aby pozwolić temu miejscu odejść. Byliśmy tu tacy szczęśliwi.”

Cicho przystojny, z głębokim głosem i rezerwą ojca, Arnault był bezdzietny, kiedy on i Vodianova zaczęli się spotykać w 2011 roku, mniej więcej w czasie, kiedy ona i Portman rozwodzili się. „Od prawie pierwszej randki to była wspaniała przejażdżka kolejką górską” – mówi. Dla obojga z nich był to przypadek, kiedy wiesz, wiesz, chociaż Arnault wiedział pierwszy. „Natalia nawet tego nie pamięta,” wspomina pierwsze spotkanie, podczas sesji zdjęciowej do kampanii Louis Vuitton z 2008 roku (był wtedy szefem działu komunikacji w firmie). W kampanii wzięły udział supermodelki: Vodianova, Eva Herzigova, Angela Lindvall, Claudia Schiffer, Naomi Campbell i Stephanie Seymour. „Pamiętam, że gdy ją zobaczyłem, szczęka mi opadła” – mówi Arnault. „To znaczy, oczywiście, że jest piękna, ale ma w sobie coś niedefiniowalnego: jej wygląd, jej powietrze; jest wokół niej jakaś aura”. Potem, ilekroć wpadali na siebie w ciągu następnych kilku lat lub pojawiali się na tych samych grupowych kolacjach, przyjaźnili się. W końcu, po tym jak Arnault zerwał ze swoją dziewczyną, „i przeczytałem, że ona rozstała się z mężem,” mówi, „napisałem do niej.” Vodianova odtrącała go miesiącami, zanim zgodziła się na spotkanie w jego mieszkaniu, aby uniknąć przypadkowego zauważenia i rozpalenia spekulacji mediów. „Wypiliśmy drinka na jego tarasie z widokiem na Paryż”, mówi, „i to było zupełnie niedorzeczne. Oboje byliśmy bardzo nieśmiali. Wiedziałam, że widząc go w dżinsach, jak zwykłego, normalnego faceta, podobał mi się. Ale on nawet nie próbował mnie pocałować! Nie jestem typem dziewczyny, która martwi się, czy mężczyzna ją lubi. To znaczy, gdzieś w głębi duszy jestem naprawdę krucha i to by mnie zraniło, ale mam w sobie dużo brawury, nawet wobec samej siebie. Pomyślałam więc: OK, może on po prostu chce być przyjacielem?”. Kolejne teksty pozbawiły ją tego pojęcia.

To była kolejna randka, kolacja w La Société, w Saint-Germain, kiedy Vodianova zakochała się w nim. Dowiedzieli się, że wynajmują domki letniskowe 10 minut od siebie na Ibizie. Vodianova nie przedstawiła nikomu swoich dzieci od czasu rozwodu, i chociaż sprawy między nimi dopiero nabierały tempa, zaprosiła Arnaulta, aby wpadł do nich. „Były tam nie tylko dzieci,” wspomina Arnault, „ale także jej dziadkowie, jej mama i para, która zajmowała się dziećmi. W pewnym momencie kobieta z tej pary dostała ataku paniki i musieliśmy wezwać karetkę. Wiedziałem więc, w co się pakuję. Bardzo szybko potem jeździłem prawie co weekend do Anglii, gdzie ona mieszkała. Powiedziałem jej: „Przyjedź do Paryża, chcę, żebyśmy zamieszkali razem”. Powiedziała: „Zdajesz sobie sprawę, że nie chodzi tylko o mnie, prawda?”. Ale pomyślała o tym, ponegocjowała trochę ze swoim byłym mężem, który mieszka w Urugwaju, i to było to.” Tej jesieni dzieci rozpoczęły naukę w międzynarodowej szkole w Paryżu. „Powiedziałem jej, że chcę mieć z nią dzieci” – mówi Arnault. Nie trwało to długo, choć Vodianova początkowo się wahała. „To znaczy, miałam już trójkę wspaniałych dzieci”, wspomina. „Może na początku robiłam to bardziej dla niego niż dla siebie, ale jednocześnie, kiedy jesteś zakochana w mężczyźnie, chcesz go rozmnażać tak często, jak to tylko możliwe”. Maxim pojawił się dwa lata później, a dwa lata po nim urodził się Roman.

„Przejście od zera do piątki dzieci w ciągu dwóch i pół roku to najwspanialsza rzecz na świecie” – mówi Arnault. „Nie tylko posiadanie naszych własnych, ale także jej dzieci. Natalia jest o wiele bardziej dojrzała jako matka niż wtedy, gdy miała swoje pierwsze dzieci. I jest to trochę samolubne, ale starsze są świetną pomocą przy maluchach!”. Mniej więcej w tym samym czasie, gdy pojawiła się jego nowa rodzina, Arnault objął funkcję dyrektora generalnego marki odzieży męskiej Berluti, a sześć miesięcy przed narodzinami Maxima, objął stanowisko prezesa we włoskiej firmie kaszmirowej Loro Piana. Jak twierdzi, zmiany w życiu domowym i zawodowym wzajemnie się wspierały, dzięki czemu stał się lepszym komunikatorem.

Ci z nas, którzy mają długą pamięć o modzie, nadal mogą mieć trudności z pogodzeniem 17-letniej Vodianovej, której zmysłowość była tak tląca się jak u nimfetki, że była niemal niepokojąca, z 35-letnią kobietą, którą jest dzisiaj. Ale nawet teraz, na zdjęciach Vodianova potrafi pozostać w tej samej nieokreślonej przestrzeni pomiędzy dziewczęcością a kobiecością. Kiedy fotograf Patrick Demarchelier przygotowywał ujęcie z Vodianovą i jej dziećmi do tej historii, autorytatywnie rozkazała, po rosyjsku, aby jej potomstwo się uspokoiło. Sekundę później uśmiechnęła się i odwróciła głowę w stronę Demarcheliera, nawiązując kontakt wzrokowy z aparatem i rzucając zaklęcie.

Znana historia Vodianovej, której nie ukrywa ani nie romantyzuje, sprawia, że poplątana niewinność, jaką wnosi do obrazu, jest szczególnie pociągająca. Wychowywana przez samotną matkę, dorastała w biedzie w ówczesnym radzieckim mieście Gorki, obecnie Niżny Nowogród, opiekując się niepełnosprawną młodszą siostrą, Oksaną, która cierpi na porażenie mózgowe, a w wieku 11 lat sprzedając z mamą owoce. Babcia, emerytowana pracownica fabryki, która lubiła „pływać z niedźwiedziem polarnym” w lodowatych wodach, dała jej poczucie stabilności i komfortu, a także stylu. „Miała rude włosy, które upinała w kok z lat 40-tych i codziennie rano nosiła czerwoną szminkę” – wspomina Vodianova. W wieku 17 lat Vodianova została zauważona – „Gdybym nie została modelką, prawdopodobnie skończyłabym żyjąc na ulicy”, mówi i wyjechała do Paryża, gdzie awansowała tak gwałtownie, że zyskała przydomek Supernova. W wieku 19 lat, już jako gwiazda wybiegów i okładek i właśnie poślubiona Portmanowi, urodziła Lucasa, co sprawiło, że modowi insiderzy zastanawiali się, czy biorąc pod uwagę ogromne bogactwo rodziny nieruchomości jej męża, może po prostu przejść na emeryturę.

Odpowiedź przyszła sześć tygodni po tym, jak Vodianova urodziła, kiedy otworzyła pokaz Yves Saint Laurent. „Nie byłam jeszcze na Zachodzie, kiedy zakochałam się do szaleństwa i zaszłam w ciążę” – wspomina. „Tam, skąd pochodzę, to było normalne mieć dziecko w wieku 19 lat. Może większość zachodnich dziewczyn wychowanych w silnej dla nich rodzinie powiedziałaby: 'Jesteś bardzo cenna, jesteś pewna tego faceta?’. Nikt nie powiedział mi, że jestem cenna w tym sensie, więc miłość, dla mnie, była tą cenną rzeczą. To miało dla mnie całkowity sens. Czy poleciłabym to samo mojej córce dzisiaj? Absolutnie nie.” Nawet teraz, pomimo wszystkich swoich zawodowych i osobistych osiągnięć, pozostaje „czujna”, jak mówi. „Nigdy nie czuję się bezpiecznie. Zawsze jestem przygotowana na najgorsze!”

Najbliższa rodzina Vodianovej może nie była w stanie dać jej wiele materialnie, ale z pewnością dała jej poczucie celu. Jej słynna silna etyka pracy pozostaje niezmienna, nawet jeśli zmieniły się jej priorytety. Mniej więcej jeden miesiąc w roku przeznacza na pracę w redakcjach i realizację kontraktów dla Calvina Kleina i Guerlain. Poza tym spędza całe dnie – do 16.00, kiedy dzieci wracają do domu – w paryskim oddziale Naked Heart Foundation, który mieści się w ogromnym, nowoczesnym biurowcu kilka przecznic od jej mieszkania. (Chociaż fundacja, którą Vodianova założyła w 2004 roku, organizuje co roku dwie huczne gale, Love Ball i Fabulous Fund Fair, a także bierze udział w kilku innych corocznych wydarzeniach związanych ze sztuką i modą, w biurze jej wygląd to brak makijażu, zniszczone dżinsy i bojówki Louis Vuitton. Jej babcia, która wciąż daje jej wskazówki dotyczące urody, prawdopodobnie by tego nie pochwaliła.

Naked Heart powstała po tym, jak oblężenie szkoły podstawowej w Biesłanie w Osetii Północnej przez czeczeńskich separatystów w 2004 roku popchnęło Vodianovą do zrobienia czegoś dla swojego kraju. Jej pomysł polegał na budowaniu placów zabaw w trudnych rejonach Rosji, dostosowanych do potrzeb dzieci specjalnej troski, takich jak jej siostra. Vodianova wyjaśnia, że w Rosji bardzo brakuje instytucjonalnego i społecznego wsparcia, co sprawia, że wiele rodzin umieszcza dzieci z autyzmem, zespołem Downa czy porażeniem mózgowym w państwowych domach dziecka. „Moja mama trzymała Oksanę w rodzinie, co było wyjątkiem, i widziałam, jak ciężko było jej ją wychowywać” – mówi. Do tej pory Naked Heart zbudowało 177 placów zabaw w Rosji, Wielkiej Brytanii i Peru, z co najmniej 17 kolejnymi zatwierdzonymi na rok 2017.

Osiem lat po narodzinach Naked Heart, „budowaliśmy tyle, ile mogliśmy w Rosji i chcieliśmy większego wyzwania”, mówi Vodianova. Zebrawszy grupę ekspertów, fundacja zaprojektowała modelowe centrum wsparcia rodzin dla osób ze specjalnymi potrzebami, które zostało otwarte w Niżnym Nowogrodzie w 2011 roku i do którego uczęszcza Oksana. Następnie, Naked Heart opracowała mobilny program szkoleniowy dla nauczycieli dzieci z autyzmem, koncentrujący się na wczesnej interwencji, który obecnie działa w 10 szkołach i 24 przedszkolach w Rosji. Od 2012 roku fundacja organizuje coroczny okrągły stół edukacyjny w Rosji, a także przekazuje darowizny innym organizacjom pozarządowym o uzupełniających się misjach. W 2015 roku Vodianova została członkiem zarządu Olimpiad Specjalnych i nie wstydzi się wykorzystywać swojej sławy, aby zmienić kulturową konwersację. Kiedy rosyjski gwiazdor pop Dima Bilan poprosił ją o występ w jednym ze swoich teledysków, zgodziła się pod warunkiem, że pozwoli jej napisać scenariusz. „Ne Molci”, czyli „Nie milcz”, to opowieść o Kopciuszku, kobiecie, która jest pewna, że nie znajdzie miłości z powodu zespołu Downa u swojej córki. Wideo, w którym pojawia się Vodianova, miało ponad 7 milionów wyświetleń na YouTube.

Obecną obsesją Vodianovej jest Elbi, aplikacja sieci społecznościowej micro-giving, którą opracowała dwa lata temu ze swoim doradcą medialnym, Timonem Afinsky, która jest obecnie w wersji beta i zostanie ponownie uruchomiona po testach. Elbi zachęca użytkowników do dzielenia się oryginalnymi pracami plastycznymi i zdjęciami, aby wysyłać wiadomości z wyrazami wsparcia dla potrzebujących dzieci; za każdym razem, gdy inni użytkownicy polubią Twoje treści, przekazują 1$ – maksymalną dozwoloną kwotę – na powiązaną organizację charytatywną. „Chcemy, aby dawanie pieniędzy stało się łatwe, coś, co można zrobić siedząc na lotnisku, bez zastanowienia” – mówi Vodianova. Vodianova wzięła już udział w kilku międzynarodowych konferencjach filantropijnych i planuje zwiększyć liczbę swoich wystąpień. (Właśnie podpisała kontrakt z agencją Kruger Cowne, która reprezentuje również Sir Boba Geldofa, Arcybiskupa Desmonda Tutu i Elle Macpherson, aby pomóc jej w „podejmowaniu bardziej świadomych decyzji” na temat tego, w jaki sposób może wywierać większy wpływ). Jako mówca publiczny, Vodianova jest serdeczna i empatyczna. W przyszłości, bardziej prawdopodobne jest, że będziemy oglądać ją przemierzającą scenę z mikrofonem w słuchawkach, niż kroczącą po wybiegu. Tak czy inaczej, będzie niezwykle trudno nie poświęcić jej naszej pełnej uwagi.

Oglądaj: Natalia Vodianova Stars in Bruce Weber’s New Home Video

.