Zaleca się zakwaszanie moczu przed badaniem stężenia wapnia, fosforanu i magnezu w celu uzyskania dokładnego pomiaru. Zbadaliśmy konieczność wstępnego zakwaszania moczu w moczu skrystalizowanym i nieskrystalizowanym. Uzyskano 60 próbek moczu z rutynowej analizy moczu. Podstawowe pH mierzono w 30 mL każdej próbki przy użyciu 2-gwiazdkowego pH-metru stołowego Orion (Thermo Scientific, MA). Następnie oddzielono 10 mL niezakwaszonych próbek; 20-mL próbek moczu zakwaszono przy użyciu 12 mol/L kwasu solnego do pH 1-2; 10 mL zakwaszonego moczu analizowano natychmiast, a pozostałe 10 mL inkubowano przez 1 godzinę w temperaturze pokojowej przed analizą. Stężenie wapnia, fosforanów i magnezu w moczu mierzono przy użyciu aparatu Modular P800 (Roche Diagnostics, Mannheim, Niemcy) i porównywano w próbkach nie zakwaszonych, zakwaszonych i zakwaszonych po 1 godzinie inkubacji. Kryształy były badane we wszystkich próbkach przy użyciu mikroskopu świetlnego. Spośród próbek, 45 (75%) było nieskrystalizowanych, podczas gdy 15 (25%) było skrystalizowanych. Osiem próbek zawierało kryształy amorficzne i 4 kryształy szczawianu wapnia; 3 miały kryształy mieszane. Trzy próbki zawierające kryształy kwasu moczowego zostały włączone do grupy niekrystalizowanej, ponieważ stężenie kwasu moczowego nie było brane pod uwagę w tym badaniu. Bez kryształów w moczu, zgodność między próbkami niezakwaszonymi i zakwaszonymi, jak również niezakwaszonymi i zakwaszonymi próbkami po 1 godzinie inkubacji, była doskonała (wapń, ICC = 0,996, 0,997; fosforan, ICC = 0,999, 0,999; magnez, ICC = 0,991, 0,985). W obecności kryształu zgodność pomiędzy próbkami nie zakwaszonymi i zakwaszonymi oraz próbkami nie zakwaszonymi i zakwaszonymi po 1 godzinie inkubacji była nieco niższa niż w grupie bez kryształu, ale nadal bardzo dobra (wapń, ICC = 0,984, 0,981; fosforan, ICC = 0,993, 0,994; magnez, ICC = 0,945, 0,935). Zakwaszanie moczu nie jest konieczne do pomiaru stężenia wapnia, fosforanów i magnezu z kryształami moczu lub bez nich.

.