Imitacja, w psychologii, odtwarzanie lub wykonywanie czynności, która jest stymulowana przez postrzeganie podobnej czynności przez inne zwierzę lub osobę. Zasadniczo obejmuje model, do którego kierowana jest uwaga i reakcja naśladowcy.

Jako termin opisowy, imitacja obejmuje szeroki zakres zachowań. W ich rodzimych siedliskach, młode ssaki można zaobserwować kopiowanie działań starszych członków gatunku lub zabawy siebie nawzajem. Wśród istot ludzkich, imitacja może obejmować takie codzienne doświadczenia, jak ziewanie, gdy inni ziewają, szereg nieświadomie i biernie nauczył replikacje zachowań społecznych, a celowe przyjęcie pomysłów i nawyków innych.

Badania niemowląt pokazują, że w drugiej połowie pierwszego roku dziecko będzie naśladować ekspresyjne ruchy innych – na przykład, podnoszenie ramion, uśmiechanie się i próby mowy. W drugim roku życia dziecko zaczyna naśladować reakcje innych ludzi na przedmioty. W miarę jak dziecko dorasta, pojawiają się przed nim różnego rodzaju wzorce, w większości zdeterminowane przez jego kulturę. Należą do nich postawa fizyczna, język, podstawowe umiejętności, uprzedzenia i przyjemności oraz ideały moralne i tabu. To, jak dziecko je odbiera, zależy głównie od społecznych i kulturowych wpływów nagrody lub kary, które kierują jego rozwojem.

Jakakakakolwiek jednolitość lub podobieństwo myśli i czynów wśród ludzi nie musi jednak oznaczać, że są one spowodowane tymi samymi lub podobnymi motywami lub mechanizmami psychologicznymi. Różnice w sytuacjach, w popędach i w wyuczonych sposobach adaptacji są często zbyt skomplikowane, aby można je było zakwalifikować jako naśladownictwo.

Wielu wcześniejszych psychologów uznało za oczywiste, że imitacja jest spowodowana przez instynkt lub przynajmniej przez dziedziczone predyspozycje. Późniejsi autorzy postrzegali mechanizmy imitacji jako mechanizmy społecznego uczenia się. Imitacja jest kluczowa dla podejścia społecznego uczenia się urodzonego w Kanadzie amerykańskiego psychologa Alberta Bandury. Jego badania pokazały, jak wiele ludzkich zachowań uczy się poprzez naśladowanie innej osoby, która jest obserwowana, gdy otrzymuje jakąś nagrodę lub zachętę za dane zachowanie. Badacze powszechnie rozróżniają imitację spowodowaną prostym odruchem warunkowym, spowodowaną powszechnym uczeniem się metodą prób i błędów oraz obejmującą wyższe procesy myślowe.

.