Iłjuszyn Ił-2, zwany także Burzynowiczem, jednomiejscowy bombowiec szturmowy, który był ostoją radzieckich sił powietrznych podczas II wojny światowej. Ił-2 jest powszechnie uważany za najlepszy samolot szturmowy wyprodukowany przez jakikolwiek naród podczas II wojny światowej. Został zaprojektowany przez Siergieja Iljuszyna w 1938 roku i wszedł do produkcji w 1940 roku. Ił-2 był jednosilnikowym, niskrzydłowym jednopłatem o długości 11,6 m i rozpiętości skrzydeł 14,6 m. Wczesna wersja była uzbrojona w dwa samoloty z napędem na cztery koła. Wczesna wersja była uzbrojona w dwie 23-milimetrowe armaty i dwa 7,6-milimetrowe karabiny maszynowe zamontowane w skrzydłach. Samolot mógł również przenosić około 1.000 funtów (450 kg) bomb lub mniejszą ilość rakiet. W późniejszych wersjach montowano dwa działka 37-milimetrowe, a w wersji dwumiejscowej przewidziano miejsce dla strzelca ogonowego. Cała przednia część samolotu była zbudowana z pojedynczego poszycia pancernego, które zapewniało pilotowi maksymalną ochronę. Działa i inne rodzaje uzbrojenia Iła-2 sprawiły, że był on szczególnie skuteczny w niszczeniu czołgów, a jego użycie przeciwko niemieckim dywizjom pancernym w latach 1941-43 pomogło przechylić szalę zwycięstwa na korzyść Sowietów. Stalin powiedział o Ił-2, że był on „tak samo potrzebny Armii Czerwonej jak powietrze czy chleb”. W czasie wojny wyprodukowano około 36 000 Burzyłowców, więcej niż jakichkolwiek innych samolotów w historii.

.