Burze są częścią życia na Outer Banks, i podczas gdy sporadyczne letnie ulewy lub Nor’easter mogą dać odwiedzającym i miejscowym szansę na zabunkrowanie się z gorącą filiżanką herbaty, a następnie wyjść na zewnątrz, gdy burza minie, aby znaleźć duże stosy muszli pozostawionych za sobą, niektóre burze na Outer Banks są wydarzeniami tworzącymi historię.

W rzeczywistości, cała geografia tego łańcucha wysp barier został ukształtowany i zmieniony przez wieki przez przechodzących burz i huraganów. W ciągu ostatnich kilkuset lat, nowe wloty zostały wycięte na południe od Hatteras, na południe od Ocracoke i na północ od Nags Head, otwierając nowe kanały do kontynentu i tworząc nowe tętniące życiem porty w latach 1600-1800. Dziś plażowicze nadal korzystają z wyjątkowych połowów, żeglarstwa, muszli i plaż, które zapewniają te wloty – wloty, które z natury były objawami wielowiekowych burz.

W 2003 roku huragan Isabel próbował utworzyć nowy wlot pomiędzy wioskami Frisco i Hatteras, a głęboki kanał oddzielał miasta przez sześć tygodni, dopóki rząd nie zamknął go tysiącami ton piasku.

Niedawno, bo w 2011 roku, nowy wlot został utworzony pomiędzy Rodanthe i Bonner Bridge. Nazwany „Irene’s Inlet” przez wielu miejscowych, po huraganie, który spowodował wyrwę, wlot nie został zamknięty, ale pokryty mostem, a obszar ten stał się już popularnym celem wędkarzy i surferów.

Ale aby uzyskać wyobrażenie o prawdziwie historycznej burzy, wielu meteorologów wskazuje na Ash Wednesday Storm z 1962 roku jako jedną z największych i najbardziej niszczycielskich burz na rekordzie, aby zaatakować Outer Banks.

Ta burza w połowie marca jest uważana przez ekspertów za jedną z dziesięciu najgorszych burz XX wieku, a podczas gdy jej celem był duży fragment wschodniego wybrzeża, od Karoliny Północnej do Maine, prawdopodobnie wyrządziła najwięcej szkód na Outer Banks.

Huragan został stworzony przez kombinację niezwykłych czynników, w tym trzech różnych obszarów ciśnienia i równonocy wiosennej, która historycznie powoduje drastycznie wysokie pływy.

To, co spowodowało największe szkody, jednak niekoniecznie była intensywność burzy, ale czas trwania. Podczas gdy większość huraganów przejdzie przez obszary przybrzeżne w ciągu kilku godzin, sztorm ze Środy Popielcowej w 1962 roku zawisł wokół Outer Banks na wiele dni, utrzymując się przez pięć wysokich pływów, a linia brzegowa została następnie oblana niekończącym się ulewnym deszczem, falami sztormowymi i stałymi silnymi wiatrami.

W wyniku tego niezliczone hotele, domy i firmy zostały zniszczone od przylądka Hatteras do Corolla, zasadniczo oczyszczając plaże i zmuszając właścicieli domów i firm do odbudowy.

Dzisiaj odwiedzający mogą jeszcze znaleźć posypkę domów, które przetrwały burzę w Środę Popielcową w 1962 roku. Są to zabytkowe domki plażowe, które pochodzą z lat dwudziestych lub wcześniejszych i są rozsiane wzdłuż plaż Nags Head, Kill Devil Hills i Kitty Hawk, oraz schowane w wioskach na wyspie Hatteras. Ale te domy są rzadkie ocalałych z Ash Wednesday Storm, który zasadniczo wymazane większość plaż czyste. W sumie, burza zabiła szacunkowo 40 osób na Wschodnim Wybrzeżu i spowodowała miliony dolarów szkód majątkowych na Outer Banks.

Regardless, tylko patrząc na krajobraz Outer Banks dzisiaj, który jest wypełniony nowymi domami wakacyjnymi, hotelami, restauracjami i sklepami, jest przypomnieniem, że bez względu na to, co historyczne burze Matka Natura może przynieść na plażę, hardy Outer Banks miejscowi zawsze przetrwają i odbudować.

.