„Niesprawiedliwość gdziekolwiek jest zagrożeniem dla sprawiedliwości wszędzie. Jesteśmy uwikłani w nieuchronną sieć wzajemności, związani w jedną szatę przeznaczenia. Cokolwiek dotyka jednego bezpośrednio, dotyka wszystkich pośrednio.” – „Letter from Birmingham Jail”, April 16, 1963, Dr. Martin Luther King, Jr.

PUBLICZNE OŚWIADCZENIE

Historia Scotts Hill, Pender County, North Carolina jest odzwierciedlona w tym historycznym miejscu. Historia jest zawsze w ruchu, a w świetle ostatnich wydarzeń, nadal kształtuje to, jak idziemy naprzód jako miejsce historyczne.

Historia Afroamerykanów jest historią Ameryki. Komisja Korytarza Dziedzictwa Kulturowego Gullah Geechee (GGCHCC), której częścią jest Poplar Grove, uznaje, że „Miejsca historyczne niosą ze sobą silne dosłowne i symboliczne przesłanie dla pokoleń. My (GGCHCC) zachęcamy do odwiedzenia ich tego lata i zadania sobie ważnych pytań na temat historii, którą się dzielą i historii, które zostały pominięte.”

Jakie historie Poplar Grove przeniesie dalej? Częścią misji Poplar Grove jest zainicjowanie znaczącego dialogu, który opiera się na wartościach szacunku, empatii, różnorodności kulturowej, wielu perspektywach i zasadach demokracji, a naszym pragnieniem jest rzucić światło na pokolenia zniewolonych ludzi w Scotts Hill, których spuścizna jest szczególnie istotna dzisiaj.

Ponieważ muzeum jest obecnie zamknięte na sezon, będziemy przebudowywać nasze eksponaty i teksty wycieczek z informacjami na temat historii Poplar Grove i ważnej roli ludu Gullah Geechee w naszej społeczności. Co ważniejsze, zapewnimy bezpieczną przestrzeń, w której będzie można zatrzymać się, zastanowić, posłuchać i nauczyć się, dokładnie w celu spojrzenia na amerykańską historię przez pryzmat zbiorowego i wspólnego doświadczenia, naszego zbiorowego człowieczeństwa – lokalnie, narodowo, globalnie, duchowo.

Poplar Grove Foundation, Inc, czerwiec, 1, 2020 i grudzień 16, 2020

EXPLORE HISTORY: EXPLORE THE WORLD

Zlokalizowany w południowo-wschodniej Karolinie Północnej i w ramach National Park Service’s Gullah Geechee Cultural Heritage Corridor, Poplar Grove historyczny dom i muzeum, dawniej plantacja słodkich ziemniaków i orzeszków ziemnych, produkował orzeszki ziemne z umiejętności rolniczych ludzi Gullah Geechee. Słodkie ziemniaki i orzeszki ziemne były sprzedawane lokalnie rodzinom plantatorów, aby uzupełnić dietę zniewolonych. Wysokobiałkowe źródło żywności przekroczyło granice rasowe podczas wojny secesyjnej, aby nakarmić zarówno wojska Unii, jak i Konfederacji, a w ostatniej dekadzie XIX wieku orzeszki ziemne z Wilmington zostały wysłane tak daleko na północ, jak do Nowego Jorku, zanim wędrowny cyrk P.T. Barnuma spopularyzował tę uprawę Gullahów wśród mas.

Kompleks muzealny jest podtrzymywany dzięki ciągłym wysiłkom Poplar Grove Foundation, Inc, 501(c)(3) non-profit Public Charity, poświęconej edukacji, konserwacji i zachowaniu. Obecny dwór został odrestaurowany i otwarty dla publiczności jako muzeum w 1980 roku i znajduje się na liście National Register of Historic Places. Pozostałe 15 akrów oryginalnej zagrody znajduje się pod opieką North Carolina Coastal Land Trust.

Poplar Grove Foundation, Inc. stara się rzucić światło na tę przedrewolucyjną rodzinę plantatorów, którzy pierwotnie osiedlili się w New Bern, NC, z Baltimore, Maryland około 1760 roku. Członkowie rodziny Foy i ich niewolnicy odegrali integralną rolę w rozwoju rolnictwa we wschodniej części Karoliny Północnej, jak również byli ważnymi postaciami w wojnie rewolucyjnej w Karolinie Północnej. Ziemia, wraz z oryginalnym dworem, stawem młyńskim, ceglanym piecem i budynkami gospodarczymi, została zakupiona w 1795 roku przez Jamesa Foya, Jr. z New Bern, NC, z majątku Corneliusa Harnetta, czołowego polityka rewolucji.

Po tym, jak oryginalna zagroda spłonęła około 1849 roku, Joseph Mumford Foy, wnuk Jamesa Foya, Jr, postanowił zbudować swój nowy dom bliżej Old New Bern Road, która później stała się Wilmington i Topsail Sound Plank Road. Obecny dwór został zbudowany około 1850 roku, zbudowany i utrzymywany dzięki umiejętnościom zniewolonych mężczyzn i kobiet z rodziny Foy, jak również zniewolonych mężczyzn rzemieślników z sąsiednich rodzin plantatorów, takich jak Nicholas Nixon z Porters Neck, David Ward Simmons z New Bern, NC, i Dozierów z Brittons Neck, SC.

Przed nominacją prezydencką Abrahama Lincolna z ramienia Partii Republikańskiej Joseph Mumford Foy trzymał się kurczowo swoich unionistycznych więzów, których fundamentem był aktywny udział i służba rodziny podczas wojny rewolucyjnej. Podczas gdy plantatorzy z Karoliny Północnej gorąco debatowali nad rolą rządu federalnego w określaniu emancypacji niewolników, część Południa już dyskutowała o sukcesji. Po ostrzelaniu Ft. Sumter w Karolinie Południowej przez milicję konfederacką 12 kwietnia 1861 roku, Karolina Północna była ostatnim południowym stanem, który przystąpił do Konfederacji 1 maja 1861 roku.

W wydaniu Our State z października 2013 r., Burial and Mourning at Poplar Grove autorstwa Philipa Gerarda, podkreśla rolę żony Josepha Mumforda Foya, Mary Ann Simmons Foy podczas wojny secesyjnej. Jej unionistyczna wierność ku czci zmarłego męża i w służbie narodu była niezłomna w obliczu przeciwnych sił. Jej niedawno zmarły mąż zadeklarował „Unię na zawsze” w liście do najstarszego syna, Davida, podczas jesiennej prezydenckiej kampanii wyborczej Abrahama Lincolna, co było sprzecznością idei politycznych i społecznych wśród plantatorów z wybrzeża, którzy posiadali niewolników, ale mieli silne powiązania z wojną rewolucyjną.

Najwyraźniej, zniewoleni z rodziny Foy byli zstępowani, dziedziczeni i rozdzielani z pokolenia na pokolenie wśród dzieci Foy i ich kolejnych małżeństw. Umiejętności i talenty zniewolonych ludzi z Poplar Grove są najlepiej odzwierciedlone w udanej uprawie orzeszków ziemnych i słodkich ziemniaków w piaszczystej, gliniastej glebie przybrzeżnej, i choć rzadko uznawane, były inżynierskie i rzemieślnicze umiejętności zniewolonych mężczyzn, którzy zbudowali obecny dwór z materiałów na miejscu około 1850-1853.

Od fundamentów do dachu do wnętrza domu ściany tynku końskiego & formowanie korony do serca sosny podłogi i schody z czarnego orzecha, trzypiętrowy dworek stoi dziś jako testament do tych mało uznanych jednostek, które, podobnie jak sąsiednie plantacje wzdłuż autostrady przybrzeżnej Karoliny Północnej, są częścią korytarza Gullah Geechee i jego rewolucyjnych korzeni od wojny secesyjnej do praw obywatelskich.

Wewnątrz kompleksu muzealnego jest oryginalna wędzarnia, szopa kuchenna, powozownia i ostatni pozostały dom dzierżawcy należący do Nimroda Nixona, którego brat Cleveland Nixon jest przedstawiony na zdjęciu u góry po lewej stronie tej strony. Nimrod Nixon służył w II wojnie światowej, w tym samym czasie, w którym służył jego pracodawca, Robert Lee Foy, Jr. Pan Nixon wrócił do Poplar Grove po wojnie i mieszkał w ocalałym domu dzierżawcy bez bieżącej wody i elektryczności do późnych lat 50-tych, kiedy Robert Lee Foy, Jr odziedziczył ziemie rolne, budynki gospodarcze i dwór Poplar Grove od swojego ojca, Robert Lee Foy, Sr.

Dwie pracownie sztuki dziedzictwa są na miejscu do oglądania: Galeria Koszy i Kuźnia, oprócz Wystawy Rolniczej mieszczącej młockarnię orzeszków ziemnych i informacje na temat produkcji orzeszków ziemnych i ludów Gullah Geechee. Ta przestrzeń jest obecnie rozbudowywana, aby zawierała bardziej szczegółowe informacje dotyczące rodzin lokatorów, które pozostały na miejscu podczas II wojny światowej.

Fundacja pragnie podziękować Kimberly Sherman, historykowi konsultantowi, za przeprowadzenie wczesnych badań i dostarczenie historycznego i politycznego kontekstu do archiwów rodziny Foy znajdujących się zarówno w posiadłości, jak i w Kolekcji Roberta Lee Foya w Bibliotece Joynera na East Carolina University, a także Beverly Smalls, Bertha Todd i Karene Manley za ich nieoceniony wkład, oraz za ciągłe badania zniewolonych i ich potomków prowadzone przez Caroline C. Lewis, Executive Director.

Jesteśmy zaszczyceni, aby wystawić, Od wojny domowej do praw obywatelskich: The African American Experience at Poplar Grove, która została otwarta 19 czerwca 2014 roku. Ta stała ekspozycja jest bezpłatna dla publiczności i znajduje się na dolnym poziomie Manor House. Projekt był możliwy w części dzięki funduszom z North Carolina Humanities Council, statewide non-profit i affiliate of the National Endowment for the Humanities.

.