Francis Albert Sinatra (1915 – 1998)

Aby zobaczyć wirtualną wersję muzealnej mapy Sinatra Walking Tour, kliknij tutaj.

Old Blue Eyes. The Voice. Prezes Zarządu. Lub, w Hoboken, po prostu „Frankie”.

Frank Sinatra jest najsłynniejszym synem Hoboken. Chociaż utalentowany piosenkarz wyprowadził się z miasta po osiągnięciu sławy, jego wychowanie w Hoboken ukształtowało jego wczesną karierę i nadało mu zarozumiały, ale przystępny wizerunek, który pomógł mu stać się ikoną. Trajektoria życia jego rodziny w Hoboken odzwierciedlała możliwości i podziały w miejskiej Ameryce początku XX wieku.

Był, jak to ujął jeden z pisarzy, „dzieciakiem z Hoboken, który dostał łomot”. A w ciągu swojej sześćdziesięcioletniej kariery ten chudy dzieciak, którego inni nazywali „Slats”, na nowo ukształtował amerykańską muzykę popularną i idee dotyczące stylu.

Frank Sinatra był pierwszym nastoletnim heartthrobem Ameryki, zyskując kolejny przydomek – „Swoonatra” – po tym, jak dziewczyny zaczęły mdleć na jego koncertach w latach czterdziestych. Chłopcy naśladowali jego ulizane włosy i buńczuczne usposobienie. W całym kraju – a potem na całym świecie – wzdychające, omdlewające, swawolne fanki zakochały się w tym głosie, w intymnym stylu śpiewania, który przenosił słuchacza do wnętrza piosenki, razem z piosenkarzem.

Prawdopodobnie dlatego dawni bobby-soxersi i zoot-suiters – czasem ze swoimi dziećmi i wnukami – od lat podróżują do miejsca narodzin Sinatry lub pakują się do lokalnych tawern, aby świętować narodziny najsłynniejszego rodzimego syna tego miasta. Młodsi fani wspominają o Rat Pack i chłodnym usposobieniu przewodniczącego, ale wielu powołuje się również na jego muzyczny kunszt jako inspirację.

A kiedy 14 maja 1998 roku gruchnęła wiadomość, że Frank Sinatra zmarł, fani ponownie przybyli do Hoboken, aby złożyć wyrazy szacunku i pogrążyć się w żałobie. Gwiazda z brązu, którą Muzeum Historyczne Hoboken zainstalowało w miejscu urodzenia piosenkarza dwa lata wcześniej, została wkrótce otoczona świecami, ręcznie wykonanymi znakami, kwiatami, notatkami, fotografiami, a nawet bochenkiem chleba z pieca węglowego, specjalnością Hoboken, który piosenkarz czasami wysyłał do Kalifornii.

Francis Albert Sinatra urodził się 12 grudnia 1915 roku. Frank, który był jedynakiem, mieszkał przy 415 Monroe Street do dwunastego roku życia. Jego matka, „Dolly”, której panieńskie nazwisko brzmiało Natalie Della Garavente, była położną i przewodniczącą oddziału w latach, kiedy mieszkała przy Monroe Street. Jego ojciec, Anthony Martin Sinatra, był bokserem, który choć urodził się na Sycylii, nazywał się „Marty O’Brien”, aby móc walczyć w irlandzkich gimnazjach w Hoboken. Marty został później właścicielem tawerny i strażakiem.

Czteropiętrowy, ośmiorodzinny, drewniany dom mieszkalny z zimną wodą z czasów młodości Sinatry już nie istnieje. Po poważnym pożarze w 1967 roku, budynek został przejęty przez miasto i zburzony rok później. W 1996 roku Muzeum Historyczne Hoboken zaprojektowało i zainstalowało w chodniku tablicę z brązu o powierzchni 3 stóp kwadratowych, upamiętniającą miejsce urodzenia Sinatry.

Pisarz Pete Hamill zauważył w hołdzie dla Sinatry, że kiedy rozpoczęła się kariera piosenkarza, „istniała Ameryka, która teraz już nie istnieje, rodzaj Ameryki pracowników fizycznych, Ameryki przemysłowej… i nikt wcześniej tego nie reprezentował.” Sinatra potrafił z łatwością przywoływać obrazy z miejskiego życia klasy robotniczej. W jego sąsiedztwie, jak powiedział słuchaczom radia w 1980 roku, chłopcy zostawali bojownikami lub pracowali w fabrykach. Sinatra wiedział więcej niż trochę o ulicznych twardzielach, ponieważ spędzał czas w zadymionych nocnych lokalach, takich jak Cat’s Meow – jeden z prawie 200 klubów towarzyskich w mieście w latach trzydziestych. Dziś pozostało ich około pół tuzina.

A jednak lata dorastania Franka nie były tak ciężkie, jak sugerują niektóre biografie. Był rzadkim jedynakiem w rodzinie, której majątek wzrastał dzięki bystrym koneksjom politycznym jego matki. W rzeczywistości, jeden z przydomków młodego Franka, „Slacksy O’Brien”, wziął się od tego, że jego rodzina była w stanie kupić mu tak wiele par eleganckich spodni. Choć oczywiście prawdą jest, że Frank urodził się w mieszkaniu z zimną wodą, wiele rodzin imigrantów mieszkało właśnie w takich mieszkaniach. A Sinatrowie, mimo wszystko, nie pozostali na Monroe Street na długo.

Jako przewodnicząca trzeciego okręgu wyborczego matka Franka, Dolly, była ważnym trybikiem w miejskiej machinie politycznej, zdobywając głosy Demokratów dla wyższych sfer oraz rozdając i zyskując przysługi. Jak większość mieszkańców Hoboken, była świadoma podziału władzy – i miasta – pomiędzy Irlandczyków i Włochów, ale jej bliskie kontakty z tymi, którzy sprawowali władzę, pozwoliły jej dosłownie przekroczyć te granice. W Hoboken lat dwudziestych Włosi nie śmieli przekraczać Willow Avenue, swoistej linii podziału między dzielnicami włoską i irlandzką; a jednak Sinatrasowie – czasami nazywający siebie „the O’Briens” – przeprowadzili się przez Willow, a potem znów się przeprowadzili, za każdym razem bliżej prestiżowej irlandzko-niemieckiej części miasta.

Hoboken lat dwudziestych i trzydziestych było również miastem pękającym w szwach od młodszych piosenkarzy, którzy występowali na rogach ulic, w klubach, w prywatnych domach i w salach bilardowych – wszędzie tam, gdzie mogli zdobyć publiczność.

Zwykłe nawiedzenia młodego Franka obejmowały bar jego ojca, Marty O’Brien’s przy 333 Jefferson Street; Crystal Ballroom, przy 530 Jefferson St, obecnie budynek mieszkalny; oraz Tutty’s Bar, przy ulicach Sixth i Adams. The Cat’s Meow, przy 604 Grand Street, oferował mu nie tylko scenę, ale także okazjonalną możliwość spania pod stołem bilardowym, kiedy chciał uciec od matki. Gdy jego pewność siebie i umiejętności wzrosły, dostał 40 dolarów tygodniowo za występ w popularnym Union Club w Hoboken (600 Hudson St.), na tańcach i bankietach. Union Club był jedną z pierwszych udanych sal bankietowych należących do bogacących się Włochów, którzy uczynili Hoboken swoim własnym, jak opisuje Paul Samperi w jednym z rozdziałów historii mówionej Muzeum, A Fine Tavern.

We wrześniu 1935 roku Sinatra połączył się z hobokiemńskim trio, The Three Flashes, tworząc Hoboken Four. Śpiewali w ogólnokrajowej audycji radiowej Major Bowes and His Original Amateur Hour i zostali uznani za najpopularniejszych wykonawców.

Grupa przez kilka miesięcy odbywała tournée po kraju, a następnie Sinatra występował solo, śpiewając na potańcówkach w klubach Hoboken, aż dostał propozycję występu w Rustic Cabin w Englewood Cliffs. Bandleader Harry James usłyszał Sinatrę w audycji WNEW Dance Parade nadawanej z kabiny i zaproponował mu posadę wokalisty. Pod koniec 1939 roku dołączył do zespołu Tommy’ego Dorseya.

Kiedy główny wokalista Dorseya odszedł z zespołu, Frankie i Tommy stali się popularnym duetem muzycznym, zanim Sinatra odszedł w 1943 roku, aby rozpocząć niezwykle udaną karierę solową. Choć jego późniejsza kariera miała wzloty i upadki, nagrywał przebojowe piosenki i grał w filmach przez dziesięciolecia.

Ale na początku lat czterdziestych Frank opuścił już Hoboken. Ożenił się ze swoją ukochaną Nancy Barbato, którą poznał w Jersey Shore, i przeniósł się do Jersey City przed przeniesieniem do Kalifornii. Marty i Dolly pozostali w Hoboken, ostatecznie osiedlając się w okazałym domu przy 909 Hudson Street, który Frank dla nich kupił.

W 1947 roku Frank Sinatra po raz ostatni wystąpił publicznie w tym mieście na prawie czterdzieści lat – do czasu, gdy powrócił, by towarzyszyć Ronaldowi Reaganowi w uroczystości św. Anny w 1984 roku. 30 października 1947 roku w Hoboken obchodzono Sinatra Day, ostatnią imprezę w ramach miesięcznych obchodów March of Progress, zorganizowanych przez burmistrza Freda M. DeSapio z pomocą jego oddanej przewodniczącej okręgu wyborczego, Dolly Sinatry. Dwadzieścia tysięcy ludzi ustawiło się na Washington Street w strugach deszczu, aby zobaczyć gwiazdę, która oznajmiła: „Spotkałem ludzi w miastach w całym kraju, ale ludzie tutaj w Hoboken, cóż, są po prostu wspaniali – to wszystko.”

Więcej niż kilku mieszkańców Hoboken odwzajemni ten komplement. Jak napisał jeden człowiek do „Niebieskookiego” w księdze wpisów w miejscu urodzenia Sinatry: „Byłem dużo młodszy od ciebie, ale dorastałem w tym mieście, a cała moja rodzina znała ciebie i twoje dziedzictwo dorastając tutaj. Dziękuję za ten świat”. Hoboken podziękowało Frankowi Sinatrze, dedykując najsłynniejszemu synowi miasta swoją pocztę główną, park nad wodą i ulicę wzdłuż malowniczego nabrzeża.

Fani Sinatry zainspirowali Muzeum do stworzenia mapy Sinatra Walking Tour. Wycieczkę można rozpocząć, odbierając egzemplarz w Muzeum przy 1301 Hudson Street. W trakcie zwiedzania zwróćcie uwagę na zmieniającą się architekturę każdego domu rodziny Sinatra. Można się zorientować, jak wyglądało życie w tym miejscu we wczesnych latach życia piosenkarza – i co z tego czasu pozostało. Wyobraźcie sobie życie nastoletniego Sinatry i jego rodziny, a także dawno nieistniejące kluby towarzyskie, sale bilardowe i bary z lat trzydziestych, w których Frank i jego rówieśnicy śpiewali

Muzeum poświęciło także jeden z numerów swojego magazynu Hoboken History piosenkarzowi i jego zmieniającym się związkom z miastem Mile Square. Można go pobrać w wersji pdf z naszych zbiorów.

Oprócz materiałów przedstawionych powyżej, Muzeum posiada również dużą kolekcję pamiątek po Sinatrze w naszych zbiorach cyfrowych.

-Edited by Darian Worden

Drawn from the following sources: Sinatra Tour Map text by Holly Metz, Hoboken Historical Museum, 1998, a także „Frank Sinatra Sang Here…”, by Melissa Abernathy, July 22, 2013, w hMAG, and Frank Sinatra Biography, Rolling Stone magazine.

Dziękujemy za odwiedzenie naszej strony. Odwiedź nas na 1301 Hudson Street, aby zobaczyć zmieniające się eksponaty dotyczące bogatej i zróżnicowanej historii Hoboken.