Filmowcy włączyli kilka mniej znanych epizodów z życia Tubman, w tym jeden, który otwiera film, w którym młoda Tubman wynajmuje białego prawnika, aby zbadał testament byłego pana jej matki, tylko po to, aby odkryć, że jej matka, a więc i ona sama, była legalnie wolna. Starali się również, aby słowa Tubman były poprawne, szczególnie biorąc pod uwagę, jak często była ona źle cytowana. W 2018 roku Kanye West przypisał jej zmyślony cytat w usuniętym od tego czasu tweecie – „Uwolniłam tysiąc niewolników, mogłabym uwolnić tysiąc więcej, gdyby tylko wiedzieli, że są niewolnikami” – niedługo po opisaniu niewolnictwa jako „wyboru” w wystąpieniu „TMZ Live”. „To mnie szokuje”, powiedział Larson. „Każdy, kto był zniewolony, wiedział, że jest zniewolony i gdyby mógł uciec, zrobiłby to. To obraza.”

Nawet w ten sposób, były rzeczy, które filmowcy musieli sfałszować w interesie spójnej narracji. Pomylono linie czasowe (na przykład ustawa o zbiegłych niewolnikach została uchwalona w kilka miesięcy po ucieczce Tubman, a nie po tym, jak została już konduktorem Kolei Podziemnej, jak w filmie) i stworzono postacie. Gideon, młody właściciel niewolników i towarzysz z dzieciństwa Tubman, na przykład, był fikcją, stand-in dla setek mężczyzn i kobiet, którzy dorastali obok ludzi zniewolonych przez swoich rodziców.

„Dla mnie, oczywiście, jako historyk, chciałbym, żeby to było całkowicie, całkowicie dokładne”, powiedział Larson. „Ale to jest Hollywood. I dostali Tubman. Kasi Lemmons naprawdę ją dostała i zrobiła z niej wojującą radykalistkę, jednocześnie przekazując jej miłość do rodziny. I to jest to, kim była Tubman.”

Lemmons powiedziała, że do tej pory „wiem dużo o tej historii, więc kiedy myliłam, upiększałam, tworzyłam lub używałam licencji poetyckiej, z pewnością dokładnie wiedziałam, co robię.” Mimo to, powiedziała: „Chciałam przedstawić jak najwięcej z tego tak dokładnie, jak to tylko możliwe. Historia jest tak niewiarygodna, że brzmi to tak, jakby nie była dokładna, ale jest.”