Dachshund pochodzi z Niemiec, gdzie rasa ta była najpierw nazywana psami borsuka. Nad stworzeniem rasy pracowali niemieccy leśnicy w latach siedemnastego i osiemnastego wieku; początkowo psy były hodowane do polowania na drobną zwierzynę, przy czym chodziło o to, aby były zarówno małe, jak i nieustraszone i chętnie kopały w borsuczych norach. Pierwszym stworzonym typem była odmiana gładkowłosa, która jest krzyżówką Braque’a i pinczera i może zawierać francuskiego Basset Hounda. Uważa się, że typ druciany powstał przez skrzyżowanie jamnika ze spanielem, a długowłosy przez skrzyżowanie jamnika z terierem. Dopiero w XIX wieku rasa ta została rozwinięta jako pies domowy, a nie myśliwski. Rasa stała się popularna na królewskich dworach Europy, w tym na dworze królowej Wiktorii. Rasa została uznana przez American Kennel Club w 1885 roku. Ze względu na związek rasy z Niemcami, miała ona problemy w czasie I wojny światowej. Po zakończeniu wojny dodatkowe jamniki trafiły do Stanów Zjednoczonych, co przyczyniło się do rozwoju rasy. Choć w niektórych częściach Europy jamniki nadal postrzegane są jako psy myśliwskie, w Stanach Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii uważane są za wspaniałe zwierzęta rodzinne. Drugą połową tej hybrydowej mieszanki jest Buldog Francuski. Pochodzący z Anglii, przedostał się do Francji podczas rewolucji przemysłowej wraz z francuskimi koronkarzami, którzy widzieli jak ich rzemiosło zanika wraz z instalacją maszyn. Po przybyciu do Francji „zabawkowy” Buldog, jak go wtedy nazywano, został wyhodowany z Terierem i Pugiem i nowo nazwany Buldogiem Francuskim. Ten elegancki piesek, z jego nietoperzowym pięknem, stał się bardzo popularny, dołączając do szeregów American Kennel Club w 1898 roku.