Abstract

Jeśli nasza interpretacja neomaltuzjanizmu jest poprawna, nie jest on teoretycznie niekorzystny dla swojego najbardziej antagonistycznego przeciwnika, czyli ekspansjonizmu. Jego korzenie w liberalnej hobbesowskiej antropologii zbliżają go teoretycznie do ekspansjonizmu, ponieważ on również jest zasadniczo liberalną hobbesowską teorią ludzkiej natury i społeczeństwa. Ekspansjonizm w ujęciu R. Buckminstera Fullera, Johna Maddoxa, Wilfreda Beckermana i Hermana Kahna nie jest nurtem myśli zwykle kojarzonym z teorią ekologiczną, chyba że jako ostra krytyka teorii ekologicznej w ogóle, a neomaltuzjanizmu w szczególności. Tematy ekologii, środowiska, zasobów naturalnych zajmują bardzo ważne miejsce w pismach tych autorów, choć nie wynikają z poczucia pilnej potrzeby ratowania ich przed nieuchronnym upadkiem, jak ma to miejsce w przypadku neomaltuzjanizmu. Podstawowy argument ogólny jest taki, że obecna forma ekspansji gospodarczej nie stanowi zagrożenia dla żywotności środowiska, a wręcz przeciwnie, zawiera klucz do rozwiązania wszelkich problemów związanych ze środowiskiem, niezależnie od tego, jak i kiedy mogą się one pojawić.