W I wieku n.e., podczas gdy jego stado cierpiało z powodu sadystycznych prześladowań rzymskiego cesarza Nerona, drugi papież, Linus, postawił na pierwszym miejscu, przynajmniej na tyle, na ile mamy zapisy, damskie włosy.

Niewiele wiadomo o Linusie, a w rzeczywistości niektóre relacje kwestionują, że był on nawet drugim papieżem. Tertulian twierdził w swoim De praescriptione, że św. Klemens zastąpił Piotra jako drugi papież.

Jednakże większość uczonych akceptuje relację podaną przez św. Ireneusza w jego Adversus haereses, gdzie napisał on w II wieku naszej ery: „Po tym jak święci Apostołowie (Piotr i Paweł) założyli i uporządkowali Kościół … przekazali sprawowanie urzędu biskupiego Linusowi.”

Według większości źródeł, był to niebezpieczny czas dla chrześcijan w Rzymie. 19 lipca 64 roku n.e. wybuchł pożar, który szalał przez następne sześć dni. Chociaż zakres zniszczeń jest kwestionowany (patrz: Did Nero Really Fiddle While Rome Burned?), kiedy w końcu został opanowany, kilka dzielnic Rzymu zostało zniszczonych, wraz z paleniskiem Westalskich Dziewic, Świątynią Jowisza Statora i Atrium Vestae. Nie trzeba dodawać, że lud rzymski nie był szczęśliwy i szukał kogoś, kogo mógłby obwinić.

Niektórzy w tamtym czasie obwiniali Nerona. Tacyt napisał, że „pozory sugerowały, że Neron szukał chwały założenia nowej stolicy” i że zrównał z ziemią większość miasta, aby zrobić miejsce na nową konstrukcję. Ta teoria spiskowa nie jest zgodna z tym, co wiemy o sytuacji (zobacz też: Czy Neron grał na skrzypcach, gdy Rzym płonął?), ale wiadomo, że po pożarze Neron zbudował rezydencję na części oczyszczonej ziemi, a także piękny park krajobrazowy ze sztucznym jeziorem i zaludnił okolicę majestatycznymi willami i pawilonami. Nie powinno nikogo dziwić, że to sprawiło, iż plotka o podpaleniu przez niego stała się jeszcze bardziej nośna.

Aby odeprzeć zarzut, że to on wzniecił pożar, Neron publicznie twierdził, że podpaliła go nowo powstała sekta religijna, chrześcijanie. Aby ukarać tych strasznych podpalaczy, Neron karmił ich lwami, ukrzyżował, ubrał w zwierzęce skóry, aby polowały na nich i atakowały je podstępne psy, i używał ich jako ludzkich pochodni do oświetlania swoich przyjęć w ogrodzie… Czarujące.

Mniej więcej w tym czasie Linus objął tron papieski. Katalog Liberyjski podaje, że jego panowanie trwało od 56 do 67 roku n.e., natomiast Encyklopedia Katolicka umieszcza ten okres w latach 67-76 n.e. Jakkolwiek by nie było, sprawował on władzę w czasie, gdy jego ludowi wyrządzano straszne rzeczy.

Biorąc to pod uwagę, można by oczekiwać, że Linus oferowałby swoim zwolennikom wskazówki, jak uniknąć prześladowań, lub przynajmniej wydawał listy z instrukcjami i zachętami w stylu listów św. Pawła. Mamy jednak tylko jedno polecenie Linusa, zapisane w Liber Pontificalis, które ogranicza się do zapewnienia, aby kobiety miały nakryte głowy „zgodnie z zarządzeniem św. Pawła do Koryntian:

„Chcę, abyście wiedzieli, że Chrystus jest głową każdego mężczyzny, a mąż głową swojej żony, Bóg zaś głową Chrystusa. Każdy mężczyzna, który modli się lub prorokuje z nakrytą głową, przynosi wstyd swojej głowie. Ale każda kobieta, która modli się lub prorokuje z odkrytą głową, przynosi wstyd swojej głowie, gdyż jest to jedna i ta sama rzecz, jak gdyby miała ogoloną głowę. Bo jeśli kobieta nie ma głowy zasłoniętej, to równie dobrze może mieć obcięte włosy. Jeśli jednak jest wstydem dla kobiety, że obcięła włosy lub ogoliła głowę, to powinna nosić welon. Mężczyzna zaś nie powinien nakrywać głowy, gdyż jest obrazem i chwałą Boga, kobieta zaś jest chwałą mężczyzny. Albowiem mężczyzna nie pochodzi od kobiety, lecz kobieta od mężczyzny; ani mężczyzna nie został stworzony dla kobiety, lecz kobieta dla mężczyzny; dlatego też kobieta powinna mieć na głowie znak władzy ze względu na aniołów…” -1 Koryntian 11:3-10

Przynajmniej Linus miał proste priorytety…

Co więc stało się kiedyś ze św. Linusem? Wraz z wieloma innymi chrześcijanami z jego epoki, wydaje się, że został zamęczony 23 września, przypuszczalnie w 76 r. n.e.; jednak, jak w przypadku prawie wszystkiego, co dotyczy chrześcijan z tego okresu, nawet męczeństwo Linusa jest przedmiotem sporu. Podczas gdy Kanon Rzymski umieszcza go jako wczesnego męczennika pierwotnego kościoła, wraz z papieżem Klemensem I i papieżem Anakletem, inni historycy zauważają, że nie ma na to bezpośrednich dowodów.

Niezależnie od tego, próba czasu dowiodła, że dekret Linusa o głowach kobiet był popularny. W rzeczywistości, jeszcze w 1917 roku (kiedy cała Europa była uwikłana w Wielką Wojnę), przywódcy katoliccy wydali uaktualniony Kodeks Prawa Kanonicznego, który nakazywał mężczyznom pozostać z gołymi głowami, a kobietom nakrywać głowy, kiedy asystowały przy mszy.

Dzisiaj od kobiet nadal oczekuje się nakrywania głów, kiedy asystują przy Mszy Nadzwyczajnej, ale nie przy Mszy Zwykłej. Jednakże, będąc bardziej oświeconymi, po 2000 lat, teraz jeśli kobieta uczestniczy w Mszy Świętej Nadzwyczajnej Formy bez welonu, Kościół nie uzna tego faux pas za grzech.

Jeśli podobał Ci się ten artykuł, możesz również polubić nasz nowy popularny podcast, The BrainFood Show (iTunes, Spotify, Google Play Music, Feed), jak również:

• Jak wybierany jest papież?
• Papież, który napisał popularną powieść romantyczną
• Pierwszy papież
• Ciekawe fakty o papieżu
• Dlaczego w pokojach hotelowych są Biblie

.