W Nowym Testamencie apostoł Paweł porusza kwestię małżeństwa w kościele w Koryncie. W 1 Liście do Koryntian 7:8, Paweł mówi, że w odniesieniu do niezamężnych i wdów, dobrze jest dla nich pozostać niezamężnymi. Werset 34 – „A kobieta niezamężna lub oblubienica troszczy się o sprawy Pana, jak być świętą w ciele i w duchu. Mężatka zaś troszczy się o rzeczy doczesne, jak się przypodobać mężowi”. Z wczesnego kościoła widzimy, że były kobiety, które zdecydowały się służyć Panu. Były kobiety, które podążały za Panem i służyły w Jego potrzebach, podczas gdy On i Jego uczniowie byli w drodze – Łk 8:1-3. Niektóre z nich mogły być dziewicami, inne mogły być zamężne i owdowiałe, albo za zgodą męża przyłączyły się do grupy Jezusa, uczniów i kobiet, które im usługiwały.

Ślub celibatu

Już w III wieku zaczęły powstawać domy wspólnotowe, w których kobiety o podobnych poglądach łączyły się i żyły we wspólnocie, aby poświęcić swoje życie Bogu i Jego służbie, czy to w modlitwie i medytacji, czy też w pracy we wspólnocie w nauczaniu, pielęgniarstwie i posłudze ubogim. Zakonnice, które żyją w ten sposób, składają śluby celibatu, co oznacza, że ślubują powstrzymanie się od stosunków seksualnych, aby móc całkowicie poświęcić się Panu. Po złożeniu takiego ślubu mniszki nie wychodzą za mąż. Przed złożeniem tych ślubów niektóre zakonnice mogły być zamężne i owdowiałe, ale wstępując do życia „zakonnego” lub stając się zakonnicą, zrzekły się prawa do małżeństwa, aby móc służyć Panu całym sercem i nie dać się pochwycić „troskom świata”, jak to nazywa Paweł.

Czytaj także Co to znaczy mieć chrześcijańskie małżeństwo?

100% Darmowy Kurs Biblijny
Oferujemy teraz 100% darmowy, internetowy kurs biblijny. W 15 krótkich lekcjach poznasz Boże przesłanie dla ciebie zawarte w Jego Słowie.
Kliknij tutaj, aby się zapisać