Każdy może popełnić błąd. Zbyt łatwo jest przyjmować założenia, wierzyć w to, w co chce się wierzyć, ignorować dane, które są sprzeczne z tym, co się myśli. I jako istoty ludzkie, naukowcy mogą być wszyscy zbyt winni tych błędów.

Metoda naukowa jest sposobem na uniknięcie tych błędów. To nie zawsze działa, ale to demonstracyjnie ma kilka sukcesów. Czyli po pierwsze obserwować zjawiska; co się dzieje? Po drugie, zadawaj pytania: dlaczego dzieje się to w taki sposób, w jaki się dzieje? Po trzecie, sformułuj hipotezę; to jest to, co myślę, że się dzieje. Po czwarte, opracuj testowalne przewidywanie; jeśli to jest prawdziwe dla A, to czy będzie prawdziwe dla B? Po piąte, wykonaj eksperymenty, aby sprawdzić swoje przewidywanie; czy jest ono prawdziwe dla B, C i D? Po szóste, czy było ono prawdziwe? Jeśli tak, to rozwiń hipotezę przez uogólnienie. Po siódme (być może najważniejsze!); spróbuj sfalsyfikować swoją hipotezę. Tutaj zadajesz pytania: #”jakie eksperymenty mógłbym (i inni) zrobić, i jakie wyniki „# #”mógłbym przewidzieć, które pokazałyby, że moja analiza i „# #”zrozumienie są błędne? „#

Jeśli możesz zrobić wszystkie te rzeczy i nadal mieć uchwyt na i zrozumienie wyników, to sformułuj teorię i zarezerwuj lot do Sztokholmu. Metoda naukowa opiera się więc na eksperymencie; nie jest wykonywana w oderwaniu od rzeczywistości. Możesz wyciągnąć konkretny wniosek z zestawu wyników eksperymentalnych, który MOŻE być inny niż wniosek, do którego doszedł inny badacz. Niemniej jednak, twoje wyniki eksperymentalne i wyniki innego badacza powinny się zasadniczo zgadzać.