Ponieważ jej stolica jest coraz fajniejsza

Stolica prowincji i drugie miasto Argentyny, Kordoba w końcu wyłania się z długiego cienia Buenos Aires. Miasto, w którym znajduje się drugi najstarszy uniwersytet w Ameryce Południowej, ma dużą populację studentów, co nadaje mu dynamiczny, młodzieńczy charakter. To siedzi obok dobrze zachowanego microcentro (historycznego centrum) wypełnionego pięknymi kościołami z epoki kolonialnej, klasztorami, teatrami i budynkami miejskimi.

Władze lokalne inwestują dużo w sztukę i kulturę, a kilka nowych muzeów i przestrzeni kulturalnych zostało otwartych. Najnowszym z nich jest Centro Cultural Córdoba, przykuwająca uwagę konstrukcja ze szkła i betonu, z łukowatym dachem, który wydaje się być zaprojektowany specjalnie po to, aby kusić deskorolkowców (choć liczne znaki ostrzegają, że ta działalność jest wyraźnie zabroniona).

Bezpośrednio za centrum, w którym odbywają się regularne wystawy, przedstawienia teatralne i pokazy filmowe, znajduje się Faro (Latarnia Morska), betonowy twist, który wznosi się prawie 90 m w powietrze.

Centrum chłodnej Kordoby jest jednak Barrio Güemes, jedna z najstarszych dzielnic miasta, obecnie szybko gentryfikująca się. Wiele z jego rozpadających się osiemnasto- i dziewiętnastowiecznych domów zostało przekształconych w antykwariaty, butiki, galerie sztuki oraz modne restauracje i bary. Barrio ożywa wieczorami, kiedy miejscowi piją piwa rzemieślnicze w Dada Mini i koktajle w Milk, jedzą w prowadzonej przez artystów restauracji Milo Lockett, a w weekendy buszują wśród straganów na targu ulicznym Paseo de las Artes.

Bo możesz jeździć jak gaucho

Centralne sierry Kordoby, pasmo górskie uformowane 400 milionów lat przed Andami i otoczone wrzosowiskami i pampą, są wspaniałe do jazdy konnej. Najlepszym miejscem w regionie dla początkujących i doświadczonych jeźdźców jest angielsko-argentyńska Estancia Los Potreros.

Na tym cudownie odosobnionym ranczo rodzina Begg i ich gauchos zabierają cię na epickie przejażdżki przez pofałdowany krajobraz, który przypomina szkockie Highlands.

Wśród ich koni są Paso Peruanos, rasa znana ze swojego dodatkowego „chodu” – piątego biegu w zasadzie – który sprawia, że jazda jest bardziej płynna. Są one tak dobrze wyhodowane, że nawet najbardziej nerwowy jeździec szybko wyobrazi sobie siebie jako kowboja lub dziewczynę. Bardziej doświadczeni jeźdźcy, w międzyczasie, mogą spróbować swoich sił w tym bardzo anglo-argentyńskim sporcie, polo.

Bo jest miasto, które wygląda jak kreskówkowe Niemcy

Dla całkowitej zmiany sceny, udaj się do Villa General Belgrano, która czuje się jak kreskówkowa wersja Niemiec. Miasto zostało założone w latach 40-tych przez ocalałych z Graf Spree, nazistowskiego pancernika, który zatonął u wybrzeży Argentyny podczas „Bitwy o Płaskowyż” w czasie II Wojny Światowej.

Jego ulice są wyłożone budynkami w stylu alpejskim, fałszywymi zamkami i pubami o nazwach takich jak „Alter Zeppelin” i „Viejo Munich”. Restauracje serwują kiełbaski i kiszoną kapustę, spätzle i gulasz, a kawiarnie oferują black forest gateau i strudel jabłkowy. W sklepach można kupić kufle do piwa, drewniane trolle i zegary z kukułką. Miasto wchodzi w swoje własne oblicze – z kiczem podkręconym do maksimum – jesienią, kiedy jest gospodarzem hucznego Oktoberfest.

Ponieważ adrenalina jest do zdobycia w przestworzach

Na północy prowincji leży miasto La Cumbre, argentyńska stolica skydivingu, lotniarstwa i paralotniarstwa. Jeśli jednak wolisz wpatrywać się w niebo, udaj się do pobliskiej Capilla del Monte, znanej z obserwacji UFO. Tutaj stale przybywają turyści, aby doświadczyć „centrów energetycznych” tego obszaru, spróbować właściwości leczniczych lokalnych roślin i ziół, a przede wszystkim wspiąć się na Cerro Uritorco, domniemane serce paranormalnej aktywności tego regionu.

kontynuacja poniżej

Ponieważ jest tu fascynująca historia rewolucji

Prowincja ma również fascynującą historię rewolucji, począwszy od Jezuitów, którzy pomogli ukształtować współczesną Amerykę Południową. Zakon ten – którego członkiem jest papież Franciszek – przybył do tego regionu na początku 1600 roku i szybko przekształcił go w centrum kulturalne. W zamian za „cywilizacyjne” korzyści płynące z nauczania religii i języka hiszpańskiego, rdzenna społeczność dostarczała przymusową siłę roboczą.

Dla Korony Hiszpańskiej było to niebezpiecznie oświecone podejście i – już bardzo bogaci – jezuici zostali ostatecznie wygnani z kontynentu w latach sześćdziesiątych XVII wieku. Oprócz trwałego wpływu na kulturę, pozostawili po sobie niesamowity wachlarz klejnotów architektonicznych, w szczególności estancias (rancza) takie jak Santa Catalina.

Prawie 200 lat później, w latach 30-tych, rodzina Guevara przeniosła się do Alta Gracia, małego miasteczka 40 km na południe od Kordoby, w nadziei, że suchy klimat otaczających sierr pomoże pięcioletniemu „Che” uporać się z jego chroniczną astmą.

Ich dom, Villa Beatriz, jest teraz sugestywnym muzeum, wypełnionym wszelkiego rodzaju pamiątkami – od kijów golfowych i maszyny do pisania, których Che używał jako młody człowiek, po prochy Alberto Granado, z którym wyruszył w swoją słynną motocyklową podróż dookoła Ameryki Łacińskiej.

Shafik Meghji jest współautorem The Rough Guide to Argentina. Bloguje na unmappedroutes.com i tweetuje @ShafikMeghji. Porównaj loty, znajdź wycieczki, zarezerwuj hostele i hotele na swoją podróż, i nie zapomnij kupić ubezpieczenia podróżnego przed wyjazdem.