O:

Po pierwsze, słowa wąż i smaczny nie idą w parze. Mięso węża w dziczy można porównać do jedzenia pieczonej rowerowej karczochy, w przeciwieństwie do delikatnego mięsa węża w dobrej teksańskiej restauracji, które marynuje się w sosie winnym przez noc. Plus, sama ilość kości do posortowania w wężu sprawia, że jest to długi posiłek.

Próba zabicia węża jest ostatnią deską ratunku i nie polecam jej, chyba że sytuacja tego wymaga ze względu na ryzyko ukąszenia węża. Jedzenie nie jest krótkoterminowym priorytetem przetrwania i wielu przeszło 30-40 dni bez jedzenia w dziczy.

Aby odpowiedzieć na pierwsze pytanie: To idealnie nie jadowite węże, które ocalały chciałby pozyskać. Najlepiej robić to metodą, którą nazywam Metodą Grady’ego Gastona. Grady był członkiem załogi bombowca B-24 w czasie II wojny światowej, który rozbił się w Australii po powrocie z nalotu bombowego na Japończyków w Nowej Gwinei. Przeżył ponad 130 dni, z czego większość w pojedynkę, żywiąc się mięsem węża, które zdobył zrzucając duże kamienie na te stworzenia. Przy okazji, nie miał środków do rozpalania ognia, więc spożywał je na surowo! W końcu, to jego czysta siła woli, poczucie optymizmu i wężowa dieta pozwoliły mu przetrwać jedną z najbardziej epickich opowieści o przetrwaniu w ostatnich czasach.

Uważaj na grzechotniki, ponieważ mogą cię ugryźć po śmierci z powodu odruchowego działania układu nerwowego. Odcięcie głowy, zakopanie jej, a następnie oskórowanie i oczyszczenie węża to zalecane metody ustanowione przez wojsko i stosowane przez ocalałych. Po oskórowaniu i oczyszczeniu, mięso może być gotowane w gulaszu z innymi smacznymi smakołykami lub jadalnymi roślinami lub umieszczone na patykach i gotowane w stylu shish-kebab na węglach.