U 45-letniego mężczyzny z niestabilną dławicą piersiową wystąpiły utrzymujące się zmiany EKG niedokrwienia mięśnia sercowego podczas koronarografii. W 20 minut po tych zmianach udokumentowano okluzję gałęzi przedniej zstępującej lewej tętnicy wieńcowej (LAD). Śródwieńcowe podawanie azotanów, antagonisty Ca, urokinazy, usunięcie przezskórnej angioplastyki wieńcowej (percutaneous transluminal coronary angioplasty – PTCA) niedrożności miażdżycowej oraz doraźna operacja pomostowania nie przywróciły perfuzji mięśnia sercowego. Urokinazą i PTCA uzyskano jedynie krótkie okresy ponownego przepływu. Powtórne iniekcje wieńcowe wykazały postępujący zanik lewej tętnicy zstępującej przedniej (left anterior descending artery – LAD), rozpoczynający się od części dystalnej i postępujący wstecznie aż do początku naczynia. Pacjent przebył nadnamiotowy zawał mięśnia sercowego przednio-bocznego, a 12 miesięcy później przeszedł transplantację serca z powodu nie dającej się opanować niewydolności. Badanie serca potwierdziło obecność zawału. Analiza tego przypadku sugeruje, że okluzja wieńcowa w ostrym zawale serca może być raczej zdarzeniem wtórnym do zwiększonego oporu wewnątrzsercowego niż przyczyną zmniejszonego przepływu wieńcowego w podwsierdziowych tętnicach wieńcowych.