Background

Zatrzymanie krążenia to sytuacja, w której serce przestaje pompować krew w organizmie. Jest to jedna z głównych przyczyn zgonów na całym świecie. Do dużej liczby zatrzymań krążenia dochodzi poza szpitalami. Konwencjonalna resuscytacja obejmuje zarówno uciskanie klatki piersiowej, jak i oddychanie ratownicze, takie jak resuscytacja metodą usta-usta. Jest to znane jako przerywane uciskanie klatki piersiowej z przerwami w ustalonym stosunku do oddechów ratowniczych (np. 2 oddechy: 30 uciśnięć) .

Oddechy ratownicze mogą być wykonywane metodą usta-usta lub za pomocą urządzeń do wentylacji używanych przez służby ratownicze. Niektóre badania sugerują, że stosowanie ciągłego uciskania klatki piersiowej jest kluczowe dla przeżycia osoby i że przerwanie uciskania klatki piersiowej w celu wykonania oddechów ratowniczych może zwiększyć ryzyko zgonu. Ciągła resuscytacja krążeniowo-oddechowa z uciskaniem klatki piersiowej może być wykonywana z lub bez oddechów ratowniczych. Teoria głosi, że uciskanie klatki piersiowej naśladuje czynność serca polegającą na pompowaniu krwi wokół ciała i utrzymuje dopływ tlenu i substancji odżywczych do ważnych narządów, takich jak mózg. Próba podania wentylacji metodą usta-usta oznacza przerwanie uciskania klatki piersiowej, co może osłabić działanie pompowania krwi.

Porównaliśmy efekty tych dwóch zabiegów, gdy były one podawane przez osoby postronne na miejscu nieasfiksalnej OHCA i przez załogi karetek pogotowia, które przybyły później. (Zatrzymanie bez uduszenia nie jest wynikiem utonięcia lub zadławienia.)

Data badania

Dowody są aktualne do lutego 2017 r.

Charakterystyka badań

Włączyliśmy cztery badania; trzy porównywały dwa podejścia do resuscytacji, gdy były one podawane przez nieprzeszkolone osoby postronne pod instruktażem telefonicznym. Jedno badanie porównywało te dwa podejścia, gdy były stosowane przez personel EMS.

Trzy badania porównujące podejścia stosowane przez nieprzeszkolonych ratowników (3737 uczestników) przeprowadzono na obszarach miejskich, a niektóre obejmowały zarówno dzieci, jak i dorosłych z OHCA. Wszystkie osoby postronne nie były przeszkolone i otrzymały instrukcje telefoniczne od służb ratowniczych.

Czwarte badanie porównujące podejścia stosowane przez profesjonalistów EMS (23 711 uczestników); zostało przeprowadzone na obszarach miejskich i obejmowało tylko OHCA u dorosłych.

Kluczowe wyniki

Gdy resuscytacja była prowadzona przez osoby postronne, okazało się, że więcej osób przeżyło do czasu wypisu ze szpitala po samym uciskaniu klatki piersiowej niż po przerywanym uciskaniu klatki piersiowej z przerwami w ustalonym stosunku do oddechów ratowniczych (15 ucisków na 2 oddechy) (14% vs 11,6%). W przypadku wyników dotyczących przeżycia do czasu przyjęcia do szpitala i wyników neurologicznych nie dysponowaliśmy wystarczającymi danymi, aby mieć pewność, że któraś ze strategii była lepsza. Brak danych dotyczących działań niepożądanych, jakości życia lub przeżycia w ciągu jednego roku.

Gdy resuscytacja krążeniowo-oddechowa była wykonywana przez specjalistów EMS, stwierdzono, że przeżycie do wypisu ze szpitala było nieco niższe w przypadku ciągłego uciskania klatki piersiowej (100/minutę) plus asynchroniczne oddechy ratownicze (10/minut) CPR w porównaniu z przerywanym uciskaniem klatki piersiowej plus oddechami ratowniczymi. Około 9,7% osób przeżyło po zastosowaniu przerywanego uciskania klatki piersiowej plus oddechy ratownicze w porównaniu z 9% osób, które otrzymały ciągłe uciskanie klatki piersiowej plus asynchroniczne oddechy ratownicze.

Liczba osób, które przeżyły do czasu przyjęcia do szpitala była nieznacznie wyższa u osób leczonych za pomocą przerywanego uciskania klatki piersiowej plus oddechy ratownicze w porównaniu z ciągłym uciskaniem klatki piersiowej plus asynchroniczne oddechy ratownicze (25,9% w porównaniu z 24,6%). Różnice w wynikach neurologicznych były niewielkie lub nie było ich wcale. Odsetek osób, u których wystąpiły zdarzenia niepożądane, był prawdopodobnie podobny: 55,4% osób leczonych metodą przerywanego uciskania klatki piersiowej plus oddechy ratownicze doświadczyło zdarzenia niepożądanego w porównaniu z 54,4% osób leczonych metodą ciągłego uciskania klatki piersiowej z asynchronicznymi oddechami ratowniczymi.

Jakość dowodów

W przypadku resuscytacji krążeniowo-oddechowej prowadzonej przez ratownika medycznego jakość dowodów była wysoka dla wyniku przeżycia do wypisu ze szpitala. W przypadku przeżycia do czasu przyjęcia do szpitala wyniki przedstawiono w jednym badaniu, a dowody były umiarkowanej jakości z powodu małej liczby osób, dla których dostępne były dane. Dotyczyło to również wyników neurologicznych.

W jednym badaniu dotyczącym resuscytacji prowadzonej przez ratowników medycznych jakość dowodów była umiarkowana dla wyniku przeżycia do wypisu ze szpitala, ponieważ wyniki nie wykluczają istnienia niewielkiej różnicy lub braku różnicy między tymi dwoma podejściami, dotyczy to również zdarzeń niepożądanych. W przypadku przeżycia do czasu przyjęcia do szpitala uzyskano dowody wysokiej jakości.

Głównym ograniczeniem obecnych dowodów jest to, że przeprowadzono tylko kilka badań, a w przypadku niektórych wyników nie uzyskano wystarczającej liczby danych.

.