Zespół Klinefeltera (KS) opisuje fenotyp najczęstszej nieprawidłowości chromosomów płciowych u ludzi i występuje u jednego z każdych 600 nowo narodzonych mężczyzn. Typowe objawy to wysoki wzrost, wąskie ramiona, szerokie biodra, rzadkie owłosienie, ginekomastia, małe jądra, brak spermatogenezy, normalna do umiarkowanie obniżonej funkcja komórek Leydiga, zwiększone wydzielanie hormonu folikulotropowego, niedobór androgenów oraz normalna do nieznacznie obniżonej inteligencja słowna. Poza tym obserwuje się m.in. osteoporozę, żylaki, chorobę zakrzepowo-zatorową czy cukrzycę. Niektóre z typowych cech mogą być bardzo słabo zaznaczone, tak że dotknięci nimi mężczyźni często otrzymują diagnozę dopiero w wieku dojrzałym przez swoją niepłodność. Z częstością 4%, KS jest opisywany jako najczęstsza genetyczna przyczyna męskiej niepłodności. Najbardziej rozpowszechnionym kariotypem u pacjentów dotkniętych tym schorzeniem jest 47,XXY. Oprócz tego opisano różne inne kariotypy, w tym 46,XX u mężczyzn, 47,XXY u kobiet, 47,XX,der(Y), 47,X,der(X),Y lub inne liczbowe nieprawidłowości chromosomów płciowych (48,XXXY, 48,XXYY i 49,XXXXY). Celem tego przeglądu było wyodrębnienie różnych fenotypów, które powstają w wyniku różnych kariotypów i porównanie ich z tymi z „normalnym” kariotypem KS. W tym celu pacjenci zostali podzieleni na 6 różnych grup: Pacjenci Klinefeltera z dodatkowym izochromosomem Xq, z dodatkowymi rearanżacjami na 1 z 2 chromosomów X lub odpowiednio na chromosomie Y, a także mężczyźni XX i prawdziwi hermafrodyci, kobiety 47,XXY oraz pacjenci Klinefeltera z innymi liczbowymi nieprawidłowościami chromosomów płci. U tych ostatnich obserwowano niemal liniowy wzrost i opóźnienie rozwoju. Mężczyźni z dodatkowym izochromosomem Xq wykazują niepłodność i inne drobne cechy „normalnego” KS, ale nie mają zwiększonego wzrostu. Poza niepłodnością, u mężczyzn z innymi rearanżacjami der(X) i der(Y) oraz u kobiet XXY, ze względu na małą liczbę przypadków, nie można wyróżnić żadnego specyficznego fenotypu. Fenotyp mężczyzn XX zależy od obecności SRY (sex-determining region Y) i poziomu inaktywacji X, przy którym pacjenci SRY-negatywni są generalnie rzadko obserwowani.