Ucho zewnętrzne, składające się z małżowiny usznej, konchy i przewodu słuchowego, gromadzi energię dźwiękową i skupia ją na błonie bębenkowej lub błonie bębenkowej (rysunek 13.3). Jedną z konsekwencji konfiguracji ucha zewnętrznego jest selektywne zwiększanie ciśnienia akustycznego od 30 do 100 razy dla częstotliwości około 3 kHz. To wzmocnienie sprawia, że ludzie są szczególnie wrażliwi na częstotliwości z tego zakresu – wyjaśnia również, dlaczego są szczególnie podatni na urazy akustyczne i utratę słuchu w pobliżu tej częstotliwości (patrz ramka A). Nic dziwnego, że większość dźwięków ludzkiej mowy rozproszona jest w paśmie wokół 3 kHz. Większość komunikacji wokalnej odbywa się w zakresie niskich częstotliwości, ponieważ transmisja dźwięku w powietrzu jest mniej efektywna przy wyższych częstotliwościach, a wykrywanie niższych częstotliwości jest trudne dla zwierząt wielkości człowieka.

Rys. 13.3

Ucho ludzkie. Zwróć uwagę na dużą powierzchnię błony bębenkowej (błony bębenkowej) w stosunku do okienka owalnego.

Drugą ważną funkcją małżowiny usznej i konchy jest selektywne filtrowanie różnych częstotliwości dźwięku w celu zapewnienia wskazówek dotyczących wysokości źródła dźwięku. Zwoje małżowiny usznej są ukształtowane w taki sposób, że ucho zewnętrzne transmituje więcej komponentów o wysokiej częstotliwości z podniesionego źródła dźwięku niż z tego samego źródła na poziomie ucha. Efekt ten można zademonstrować poprzez nagrywanie dźwięków z różnych wysokości po ich przejściu przez sztuczne ucho zewnętrzne; kiedy nagrane dźwięki są odtwarzane przez słuchawki, tak że cała seria znajduje się na tej samej wysokości w stosunku do słuchacza, nagrania z wyższych wysokości są odbierane jako pochodzące z pozycji wyżej w przestrzeni niż nagrania z niższych wysokości.