Rekiny były wokół przez 450 milionów lat, są starsze niż nawet dinozaury. W całej tej długiej historii, istniała ogromna różnorodność gatunków rekinów. Oto lista pięciu z najfajniejszych prehistorycznych rekinów, które kiedykolwiek żyły:

Megalodon

Megalodon, nazwany tak po swoich masywnych zębach, które mogły urosnąć do 7,1 cala długości, był największym znanym gatunkiem rekina, który kiedykolwiek żył. Większość faktów o rekinach megalodonach, które znamy, pochodzi z badań ich masywnych zębów. Szacuje się, że megalodony osiągały od 400 do 100 stóp długości i ważyły nawet 100 ton. Rekiny megalodony żyły od 19,8 do 2,6 milionów lat temu w erze kenozoicznej. Te rekiny obecnie wymarły, ale w swoim czasie pływały w każdym oceanie na całym świecie.

Rekiny Megalodon były przerażającymi drapieżnikami o sile ugryzienia od 10,8 do 18,2 ton na cal kwadratowy. Mają one około 276 zębów w 5 rzędach, które rosły w ich masywnych ustach o szerokości 6,6 stopy. Ponieważ megalodony są chrzęstnoszkieletowe jak wszystkie rekiny, jedyną pozostałą skamieliną są ich masywne zęby. Ich zęby były grube i ząbkowane, używane do skutecznego zabijania ofiar. Uważa się, że zjadały wszystko, od delfinów, żółwi morskich, mniejszych rekinów, olbrzymich kałamarnic, a nawet Lewiatana, największego i drapieżnego wieloryba spermy. Megalodony są fajne, ponieważ są to rzeczy z naszych najgorszych koszmarów, masywne drapieżniki wierzchołkowe, które przemierzały oceany.

Helicoprion

Helicoprion był rekinem, który żył podczas ery permskiej około 290 milionów lat temu. Choć wyginął około 250 milionów lat temu, był ocalałym, który przeżył permsko-triasowe masowe wymieranie. Istnieją cztery znane gatunki Helicoprion i szacuje się, że rosły one od 10 stóp do 25 stóp długości. Naukowcy uważają również, że Helicoprion miał długie, spiczaste nosy. Helicoprions są uważane za przodków więcej rekinów duchów

Co sprawia, że Helicoprions tak interesujące jest to, że mają masywne zęby whorl na ich dolnej szczęki. Ten okółek zęba zawiasowo na stawie i działał jak ostrze piły, które obracało się, aby szlifować przeciwko swojej zdobyczy. Te zęby whorls zawarte trzy rzędy ponad sto zębów. Największy znaleziony okółek miał 6,7 cala średnicy. Helicoprion nie ma zębów na górnej szczęce, więc tylko używać jego whorl zęba do jedzenia. Helicopriony są interesującym gatunkiem ewolucyjnym, ponieważ nie znamy żadnego współczesnego gatunku, który używa zębatego wachlarza do zabijania zdobyczy.

Stethacanthus

Stehacanthus jest naprawdę starym gatunkiem rekina. Szacuje się, że wymarł 350 milionów lat temu i żył w epokach późnego dewonu i wczesnego karbonu. Stethacanthus był mały rekin, rośnie tylko około 2,3 stóp w długości. Jednak ten mały rekin miał kilka dość duże cechy fizyczne, które uczyniły go naprawdę unique species.

Stethacanthus jest najbardziej rozpoznawalny przez jego kowadło w kształcie płetwy grzbietowej. Stethacanthus miał również kompleks pędzla kręgosłupa, małe kolczaste łuski wokół grzebienia, bicz przymocowany do płetwy grzbietowej i przepaski miednicy. Choć uważa się, że stethacanthus był wolno poruszającym się, stosunkowo nieudanym drapieżnikiem, te unikalne cechy fizyczne czynią go wyróżniającym się prehistorycznym gatunkiem.

Xenacanthus

Xenacanthus żył około 202 milionów lat temu w okresie późnego dewonu. W przeciwieństwie do współczesnych rekinów, Xenacanthus był rybą słodkowodną. Xenacanthus wygląda jak mieszanka między węgorzem i rekinem. Mierzył około 3 stóp długości i ważył około 5-10 funtów. Xenacanthus miał wstążkę jak płetwa grzbietowa, która biegła w dół przez całą długość pleców łącząc się z płetwą odbytową. Istnieje co najmniej dwadzieścia znanych gatunków Xenacanthus.

Skoro mieli ciało podobne do węgorza, wierzono, że pływali i polowali jak nowoczesne węgorze. Mieli charakterystyczny kolczasty kręgosłup, który biegł w górę ich głowy i chronił ich przed drapieżnikami. Naukowcy spekulują również, że używał on również trucizny do obrony. Xenacanthus miał również niezwykłe zęby w kształcie litery V, które siedziały w szczęce zbudowanej z kości. W przeciwieństwie do innych prehistorycznych rekinów, ta wyjątkowa szczęka łatwo się zachowała i pozwoliła naukowcom dowiedzieć się wiele o tym gatunku. Wszystkie fizyczne różnice między Xenacanthus a współczesnymi rekinami są tym, co czyni go tak fascynującym.

Edestus

Edestus jest również znany jako rekin nożycozębny. Nazwano go tak ze względu na jego niezwykłe zęby, które rosły w jednym rzędzie wzdłuż zakrzywionych linii szczęk, które były zawiasowe i działały jak gigantyczna para ząbkowanych nożyczek. Szacuje się, że Edestus żył około 300 milionów lat temu w epoce późnego karbonu. Był on spokrewniony z Helicoprion. Istnieje pięć znanych gatunków Edestus, największy jest porównywalny do nowoczesnego rekina białego w wielkości.

Edestus były niezwykle niezwykłe, ponieważ nie zrzucił ich zęby jak większość rekinów, ale ich zęby stale rosły. Konstrukcja szczęki i stale rosnące zęby przygnębiały naukowców, ponieważ są to nieefektywne ewolucje. Ciągle rosnące zęby doprowadziły do tego, że wystawały one poza linię szczęki, przez co gryzienie i żucie było niezwykle trudne. Kształt stworzonej szczęki prawdopodobnie sprawił, że pływanie wymagało więcej energii i sygnalizowało ofiarom nadchodzący atak. Choć tak naprawdę niewiele wiadomo o tych stworzeniach, ten pozornie nieefektywny rozwój ewolucyjny jest tym, co czyni ten gatunek naprawdę interesującym.

To tylko niektóre ze znanych prehistorycznych gatunków rekinów, które kiedyś przemierzały tę ziemię. Te wyjątkowe gatunki dają Ci wyobrażenie o tym, jak różnorodne mogą być zarówno prehistoryczne, jak i współczesne rekiny. Niezależnie od tego, czy studiujesz fakty o rekinach megalodonach, czy uczysz się o zwyczajach rekinów olbrzymich, rekiny są zabawnym i interesującym gatunkiem do nauki.