MEXICO CITY (AP) – Wśród tysięcy głównie honduraskich migrantów w karawanie przemierzającej południowy Meksyk są także Gwatemalczycy. Chociaż nie jest to tak duża grupa, oni również mają wiele powodów, aby opuścić dom. Podczas gdy Honduras i Salwador zostały zrujnowane przez przemoc ulicznych gangów, w Gwatemali bieda i brak pracy jest głównym powodem, dla którego ludzie uciekają z 17-milionowego kraju. Gwatemala, która dzieli granicę z Meksykiem, jest również nieuniknionym punktem tranzytowym dla migrantów podróżujących drogą lądową z innych krajów Ameryki Środkowej w kierunku Stanów Zjednoczonych. Tym razem wielu Gwatemalczyków dołączyło do honduraskiej karawany, widząc siłę i bezpieczeństwo w liczbach.

Międzynarodowa Organizacja ds. Migracji przy ONZ, której szacunki są zazwyczaj ostrożne, twierdzi, że około 1 mln Gwatemalczyków mieszka obecnie w Stanach Zjednoczonych. Rząd Gwatemali szacuje tę liczbę na 1,5 mln.

Przekazy pieniężne, które co roku wysyłają do domu, stały się filarem gwatemalskiej gospodarki, wnosząc około 11 procent PKB kraju. Jest to zagrożone przez rosnące deportacje: Agencja ONZ szacuje, że amerykańskie deportacje Gwatemalczyków w pierwszych sześciu miesiącach 2018 roku wzrosły o 64 procent w porównaniu z poprzednimi latami.

Oto spojrzenie na warunki skłaniające Gwatemalczyków do wyjazdu.

BÓSTWO

Gwatemala jest największą gospodarką Ameryki Środkowej, ale jednym z najgorzej sytuowanych krajów Ameryki Łacińskiej pod względem równości dochodów.

Około 60 procent Gwatemalczyków żyje w ubóstwie, a ten odsetek jest znacznie wyższy wśród rdzennej większości. Wielu migrantów pochodzi ze społeczności tubylczych, w których hiszpański nie jest językiem podstawowym.

Nawet dla tych, którzy mają pracę, prawie 95 procent zarabia pensje niewystarczające do zaspokojenia podstawowych potrzeb rodziny.

Prawie połowa gwatemalskich dzieci poniżej 5 roku życia cierpi na niedożywienie, a 23 procent jest poważnie niedożywionych. Tylko jedno na czworo z nich uczęszcza do gimnazjum lub dalej; reszta porzuca szkołę podstawową.

Niestabilność polityczna i korupcja

Od 2007 roku komisja antykorupcyjna ONZ pomaga lokalnym prokuratorom osiągnąć postępy w walce z endemiczną grabieżą rządową, która hamuje wysiłki na rzecz pomocy i rozwoju. Kilku czołowych polityków, a nawet byłych prezydentów zostało oskarżonych, ale obecny prezydent Jimmy Morales nakazał komisji opuszczenie kraju, odmówił odnowienia wiz kluczowym pracownikom i zabronił jej szefowi powrotu do kraju. To podniosło napięcia polityczne i zniechęciło do inwestowania.

WOLNICTWO I EKSTERMINACJA

Od 2015 roku Gwatemala odnotowała spadek wskaźnika zabójstw do około 27 na 100 000 mieszkańców, poziomu tylko nieznacznie wyższego niż sąsiedni Meksyk i znacznie lepszego niż w jej sąsiadach z Trójkąta Północnego, Salwadorze i Hondurasie. Jednak wysiłki organów ścigania zostały stępione przez polityczną nominację obecnej administracji.

I chociaż liczba morderstw spadła, wymuszenia dokonywane przez przestępców i gangi uliczne pozostają uporczywym problemem; wskaźnik zgłoszonych wymuszeń wynosi 43 na 100 000 mieszkańców.

Przemoc szczególnie mocno dotknęła kobiety. Organizacja Narodów Zjednoczonych szacuje, że 83 procent przestępstw przeciwko kobietom pozostaje bezkarnych.

.