Mycenaean Earring

Jak kolczyk ze złota, a ozdoba ze szlachetnego złota, tak mądry upomina posłuszne ucho.

~Przysłów 25:12

Historia kolczyków jest interesująca, ponieważ były one noszone przez obie płci przez tysiąclecia. Odkrycie 5,000-letniego ciała we włoskich Alpach pokazało nam, że mężczyźni nosili kolczyki już w epoce brązu. Ötzi Człowiek Lodu, jak znana jest obecnie najstarsza mumia w Europie, miał w płatku ucha otwór o średnicy 7-11 mm.

Złocone przedmioty z grobowca egipskiego faraona Tutanchamona (1341-1323 p.n.e.), w tym jego maska pośmiertna, również mają otwory na kolczyki.

Asceta i mędrzec Siddhārtha Gautama (ok. 563-483 p.n.e.) urodził się w bogactwie i władzy. Jako znak statusu, nosił ciężkie kolczyki, które rozciągały jego płatki uszu. Jednak w momencie oświecenia założyciel buddyzmu pozbył się wszystkich dóbr materialnych, w tym biżuterii. Aby uczcić jego akt samopoświęcenia, wizerunki Buddy są przedstawiane z rozciągniętymi płatkami uszu.

Fryzury z Persepolis, stolicy imperium perskiego za czasów dynastii Achemenidów (550-330 p.n.e.), przedstawiają wojowników noszących kolczyki. A zgodnie z wielowiekową tradycją, płatki uszu niemowląt płci męskiej i żeńskiej w Indiach są przekłuwane wkrótce po urodzeniu.

Starożytni wierzyli, że choroby i złe duchy dostają się do ciała przez jego otwory. Osoba mogła być chroniona, jeśli amulety były noszone przy tych wejściach, włączając w to uszy. Wcześni lekarze wierzyli również, że kolczyki – lub zawarte w nich kamienie szlachetne – leczyły bóle głowy i poprawiały wzrok. Niemniej jednak jasne jest, że głównym celem było ozdabianie ciała.

Pliny Starszy (AD 23-79) często krytykował swoich kolegów Rzymian za ich widoczną konsumpcję. W swojej Naturalis Historia (przeł. Bostock i Riley, 1855) gorzko narzekał na rozrzutny styl życia swoich rodaków. Pogardzał nowym upodobaniem kobiet do kolczyków z perłami:

„Nasze damy chlubią się tym, że mają je zawieszone na palcach, albo dwa lub trzy z nich dyndają im w uszach. W celu zaspokojenia tych luksusowych gustów, istnieją różne nazwy i uciążliwe wyrafinowania, które zostały wymyślone przez rozrzutność i rozrzutność; albowiem po wynalezieniu tych kolczyków, nadali im nazwę „krotalia”, czyli wisiorki z kastanietami, jak gdyby byli całkiem zadowoleni nawet z grzechotania pereł, gdy stukają o siebie; A teraz, w chwili obecnej, biedniejsze klasy są nawet wpływ na nich, jak ludzie są w zwyczaju mówić, że „perła noszone przez kobietę w miejscu publicznym, jest tak dobre, jak liktor chodzenie przed nią”.”

Earrings są wymienione w kilku miejscach w Biblii, ale odniesienia są zazwyczaj niepochlebne. Na przykład, Ozeasz 2:13 stwierdza: Izrael „przyozdobił się swoimi kolczykami i klejnotami, i poszła za swoimi kochankami, a zapomniała o mnie, mówi Pan.”

Ornamentalne kolczyki zostały zaprojektowane tak, aby można je było łatwo usunąć, tak aby można je było zmieniać do woli. Jednakże, kolczyki były również zaprojektowane jako bardziej trwałe elementy w uchu – i jako znak niewolnictwa. Zgodnie z Exodus 21:2-6:

„Jeśli kupisz hebrajskiego sługę, sześć lat będzie służył, a w siódmym wyjdzie wolny za nic. Jeśli wszedł sam, wyjdzie sam; jeśli był żonaty, żona jego wyjdzie z nim. Jeżeli zaś pan jego dał mu żonę, a ona urodziła mu synów lub córki, żona i dzieci jej będą należały do pana jego, a on sam wyjdzie. A jeśli sługa powie wyraźnie: Kocham pana mego, żonę moją i dzieci moje; nie wyjdę wolny: Wtedy pan jego przyprowadzi go do sędziów; przyprowadzi go też do drzwi albo do odrzwi, a pan jego przebije mu ucho aulem; i będzie mu służył na wieki.”

Kolczyki pozostawały popularne we wschodniej biżuterii przez wieki, ale zachodnie gusta okazały się bardziej zmienne. Chociaż kolczyki nigdy nie były uważane za niemodne, czasami nie były tak popularne jak inne elementy biżuterii. Na przykład, podczas średniowiecza, kobiety nosiły pokryte klejnotami nakrycia głowy, a ich fryzury często zakrywały uszy, więc kolczyki stawały się zbędne.

Popularność kolczyków powróciła w XVI wieku. Kobiety nosiły wszystkie rodzaje kolczyków, ale kolczyki z perłami były szczególnie popularne. Mężczyźni – w tym Szekspir, Sir Walter Raleigh i Francis Drake – również nosili złote pierścienie i inne ozdoby w uszach. Wśród marynarzy przekłuty płatek ucha oznaczał podróż dookoła świata lub przez równik. Ocaleni z katastrofy statku nosili kolczyk w lewym płatku ucha.

Na początku XX wieku uważano, że przekłuwanie płatków uszu jest niewłaściwe. Zamiast całkowicie wyeliminować stosowanie kolczyków, wynaleziono kolczyki typu screw-back. Kolczyki typu screw-back i clip-back pozostały popularne wśród kobiet do czasu, gdy piercing powrócił do mody w latach 60-tych.

W latach 80-tych mężczyźni ponownie przyjęli tę starożytną modę. Dziś nie jest już szokujące widzieć ich noszących kolczyki. Być może to wyjaśnia, dlaczego kolczyki stały się coraz bardziej wyszukane. Nie trzeba dodawać, że dzisiejsze techniki i sprzęt do przekłuwania uszu bardzo różnią się od tych, które polegają na wbijaniu szydła i wbijaniu go przez ucho w drzwi. Ale pod innymi względami sprawy zatoczyły pełne koło: rozmiary otworów ponownie zbliżają się do tych, które Ötzi miał jakieś 5 000 lat temu.