Zachowanie psów jest niezwykle elastyczne – to dlatego możemy trzymać je w naszych domach i zabierać ze sobą do kawiarni w weekendy.

Niemniej jednak istnieją sposoby, w jakie ewolucja nie wyposażyła psów do wyzwań związanych z życiem w naszym świecie, a szczenięta muszą się nauczyć, jak sobie radzić.

To niektóre z rzeczy, które my robimy, a które oni starają się zrozumieć.

Zostawiamy je same

Jako urodzone towarzyskie, psy łatwo nawiązują przyjaźnie. Szczenięta są bardzo zainteresowane spędzaniem czasu z innymi psami, ludźmi i wszelkimi gatunkami, które chcą wejść z nimi w interakcję społeczną. Zwykle bawią się, odpoczywają, zwiedzają i podróżują w towarzystwie. A jednak często zostawiamy psy same: w domu, w budach czy w klinice weterynaryjnej.

W takich sytuacjach naiwne psy nie mogą być pewne, że kiedykolwiek po nie wrócimy. Dopiero po doświadczeniu mogą spodziewać się ponownego spotkania, a nawet wtedy ich doświadczenie zależy od kontekstu.

W domu możemy próbować egzekwować strefy wolne od psów. Naturalnie, wiele psów protestuje. Jak mogą pozostać ze swoją (ludzką) grupą społeczną, kiedy są oddzielone za nieprzeniknionymi barierami (drzwiami)? To wyjaśnia, dlaczego psy tak często domagają się wpuszczenia ich do środka, kiedy jest tam ich ludzka rodzina i dlaczego osoby cierpiące na zaburzenia związane z rozłąką często znajdują ukojenie w przebywaniu w domu.

Jesteśmy wzrokowcami

Psy żyją w świecie węchowym, podczas gdy nasz jest głównie wzrokowy. Tak więc, podczas gdy telewizory mogą oferować wizualną ucztę dla ludzi, parki i plaże są zapachową ucztą dla psów.

Dodatkowym wyzwaniem jest to, że psy poruszają się podczas badania świata, podczas gdy my często siedzimy nieruchomo. Mogą nie lubić bezwładu, z którego my korzystamy przed głośnym, migającym kasetonem świetlnym.

Zmieniamy swój kształt i zapach

Buty, płaszcze, portfele, teczki, torby i walizki: niezliczone zapachy przylegają do tych przedmiotów po tym, jak zabieramy je do sklepów i miejsc pracy, a następnie z powrotem do naszych psów. Środki czystości, mydła, dezodoranty i szampony również zmieniają zapachy, do których przyzwyczaiły się nasze psy.

Poduszki, czapki i torby zmieniają nasz kształt, kiedy ich używamy. A kiedy je zakładamy, swetry i płaszcze zmieniają nasz wygląd i mogą zaskoczyć psy.

Psy zmieniają sierść co najmniej raz w roku. My natomiast zmieniamy nasze zewnętrzne okrycia każdego dnia. Oznacza to, że przenoszone przez nas zapachy zmieniają się o wiele bardziej, niż psy ewoluowały, aby tego oczekiwać.

W ich świecie węchu musi być zastanawiające dla psów napotkanie naszych stale zmieniających się zapachów, zwłaszcza dla gatunku, który używa zapachu do identyfikacji znajomych osobników i intruzów.

Lubimy się przytulać

To, w jaki sposób ludzie używają kończyn przednich, ostro kontrastuje z tym, w jaki sposób robią to psy. Możemy ich używać do przenoszenia dużych przedmiotów, które pies musiałby ciągnąć, ale także do chwytania się nawzajem i wyrażania uczuć.

Psy chwytają się luźno podczas zabawy w zapasy, a także podczas godów i walk. Bycie przypiętym przez innego psa utrudnia szybką ucieczkę. Skąd szczenięta mają wiedzieć, co oznacza uścisk człowieka, skoro takie zachowanie psa może być groźne?

Nie lubimy być gryzieni

Walka w zabawie jest zabawą dla wielu szczeniąt i pomaga im nawiązać więź z innymi psami. Muszą one jednak obserwować zachowanie innych psów podczas zabaw i wiedzieć, kiedy nadmiernie używają swoich malutkich, ostrych jak brzytwa zębów.

Człowiek jest o wiele bardziej podatny na ból szczenięcych szczęk niż inne psy, dlatego możemy negatywnie reagować na ich próby zabawy w walkę z nami.

Psy wchodzą w interakcje z przedmiotami prawie wyłącznie za pomocą pyska. A do karmienia używają szczęk, zębów i języka.

Psy również „pyskują” innym psom podczas zabawy, wyrażając przywiązanie i komunikując wszystko, od „więcej” do „proszę, nie” do „cofnij się!”. Tak więc, naturalnie, próbują używać swoich ust podczas komunikacji z nami i muszą być zdziwione tym, jak często się obrażamy.

Nie jemy jedzenia z kosza

Psy są oportunistami, którzy naturalnie zdobywają jedzenie gdziekolwiek je znajdą. W przeciwieństwie do nich, my podajemy im jedzenie w ich własnych naczyniach.

Szczeniaki muszą być zdziwione naszą reakcją, kiedy znajdujemy je podjadające z ławek i stołów, w lunchboxach i koszach kuchennych. Nie powinniśmy być zaskoczeni, kiedy psy odkrywają jedzenie, które zostawiliśmy gdzieś w dostępnym dla nich miejscu.

Wspólne terytoria

Odwiedzamy terytoria innych psów, przynosząc ich zapachy, i pozwalamy nieznanym ludzkim i psim gościom wejść do domu naszych psów. Psy nie wyewoluowały do akceptowania takich ingerencji i zagrożeń dla ich bezpieczeństwa i zasobów.

Nie powinniśmy być zaskoczeni, kiedy nasze psy traktują odwiedzających z podejrzliwością lub kiedy nasze psy są traktowane z wrogością, kiedy przyprowadzamy je do domów innych ludzi.

Wielokrotnie używamy naszych rąk

Czasem nasze ręce dostarczają jedzenie, drapanie, masaż i zabawki. Innym razem powstrzymują psy, przycinają paznokcie, podają maści lub tabletki, pielęgnują szczotkami i grzebieniami, które mogą ciągnąć za włosy.

Nic dziwnego, że niektóre psy zaczynają bać się ludzkiej ręki, gdy ta porusza się wokół nich. Możemy ułatwić psom zaakceptowanie wielu rodzajów działań związanych z ręką, jeśli wyszkolimy je do współpracy z nagrodami.

Ale ludzie często źle odczytują ich strach i mogą nawet powitać go przemocą, co potęguje problem. Psy stroniące od rąk mogą łatwo stać się obronne i znaleźć się w schroniskach, gdzie przewidywana długość życia dla sutków i gryzoni jest niewielka.

Ogólnie rzecz biorąc, psy wykazują niezwykłą zdolność do przystosowania się do zagadek, które im rzucamy. Ich elastyczność behawioralna daje nam lekcje na temat odporności i tego, jak żyć w sposób prosty i społeczny. Naszym wyzwaniem jest zrozumienie braku podstępu i złośliwości we wszystkim, co robią.

.