Jak to oglądałem, zacząłem myśleć o tym, jak straciliśmy z oczu to, co naprawdę oznacza uwielbienie. Jezus powiedział w 4 rozdziale Ewangelii Jana, że jest tylko jeden prawdziwy sposób oddawania czci. Jezus ustanowił system oddawania czci, więc kiedy decydujemy się na oddawanie czci, nie mamy już kontroli nad sobą, ale wchodzimy na Jego teren i poddajemy się woli Boga. Pokora jest pierwszym kluczem do każdego udanego czasu uwielbienia. W całej Biblii podstawowe hebrajskie i greckie słowa oznaczające uwielbienie oznaczają pokorę. Bez pokory nie można prawdziwie oddawać czci. Pokora oznacza zniżenie się i poddanie się woli drugiego człowieka. Kiedy więc oddajesz cześć, podporządkowujesz się Duchowi Świętemu i pozwalasz Mu działać, chodzić i mówić w tobie i przez ciebie. Rzymian 12 mówi o tym najlepiej, mówiąc, że powinniście przedstawiać lub składać swoje ciało Bogu jako żywą ofiarę.

Wiele z naszych dzisiejszych kościołów nie poddaje się Duchowi Świętemu. Mają harmonogram, który muszą utrzymać, ta pieśń musi być zaśpiewana, te ogłoszenia muszą być zrobione, pastor musi skończyć przed 12:00. Przez cały czas Duch Święty próbuje wskazać na ludzi, którzy cierpią, na małżeństwo, które się rozpada, albo na kogoś, kto rozważa samobójstwo.

Tak długo, jak będziemy mieć kontrolę, będziemy kontynuować i będziemy mieć kościół jak zwykle, abyśmy mogli dostać się do linii bufetu do 12:15. Ale kiedy pozwolimy Duchowi Świętemu przejąć kontrolę, przestaniemy mieć kościół i zaczniemy być kościołem. Kiedy Duch Święty jest rzeczywiście zaangażowany w nasze nabożeństwa, choroby zostaną uzdrowione, małżeństwa odnowione, radość znów zapanuje pośród nas, a zgubieni przyjdą do Jezusa.

Czy nabożeństwa będą trwały dłużej niż do godziny dwunastej? Prawdopodobnie. Ale kogo to obchodzi? Kiedy decyduję się na uwielbienie, oczekuję, że Duch Święty przejmie kontrolę. Nie chcę, aby kręcił się gdzieś w tylnym rogu. Chcę Go mieć w centrum sceny. Chcę, aby zagubieni zobaczyli Go i przybiegli. Chcę, aby złamani zobaczyli Go i zaczęli krzyczeć, ponieważ zostali uzdrowieni. Chcę, aby dumni i uparci zobaczyli Go i zaczęli płakać w pokorze.

To jest prawdziwe uwielbienie! Uwielbienie w prawdzie jest wielkie i wspaniałe – śpiewanie pieśni, podnoszenie rąk, klaskanie i wszystkie inne namacalne rzeczy. Ale musimy wyjść poza to i nauczyć się, jak oddawać cześć w Duchu i pozwolić Duchowi Świętemu, by miał swoją drogę.

#2: Prawdziwe uwielbienie ma wiarę

Hebrews 11:6 (NIV) 6 A bez wiary nie można podobać się Bogu, ponieważ każdy, kto do niego przychodzi, musi wierzyć, że On istnieje i że nagradza tych, którzy Go usilnie szukają.

W poprzednim badaniu zobaczyliśmy, że pierwszym składnikiem wymaganym do oddawania czci jest pokora. Nie możemy przychodzić do Boga z dumnym lub wyniosłym duchem. Pycha nie może zrobić nic innego, jak tylko umrzeć w obecności Boga. Bóg nie dopuści jej do Swojej obecności.

Drugim składnikiem wymaganym do udanego życia w uwielbieniu jest wiara. W powyższym fragmencie termin „gorliwie Go szukać” można również przetłumaczyć jako oddawać Mu cześć. Możemy więc odwrócić ten fragment i powiedzieć: „Ci, którzy Go czczą, muszą wierzyć (mieć wiarę), że On istnieje, a On ich nagrodzi.” Wtedy pierwsza część tego fragmentu mówi, że kiedy uwierzymy w te dwie rzeczy, będziemy przyjemni Bogu, a wiemy z Listu do Rzymian 12:1, że prawdziwa cześć podoba się Bogu.

Spójrzmy na Abrahama. Jeśli będziecie kontynuować czytanie 11 rozdziału Listu do Hebrajczyków, znajdziecie wiele sposobów, w jakie Abraham praktykował swoją wiarę, ale spójrzmy na to, jak okazywał swoją wiarę w trakcie oddawania czci. Pierwszy przypadek słowa „uwielbienie” w naszej angielskiej Biblii pojawia się w relacji Abrahama, który został poproszony o złożenie w ofierze swego jedynego syna, Izaaka.

Gen. 22:5 (NKJV) 5 I Abraham powiedział do swoich młodzieńców: „Zostańcie tu z osiołkiem; ja i chłopiec pójdziemy tam i oddamy pokłon, a potem wrócimy do was.”

Ten fragment ujawnia dwa pierwsze składniki uwielbienia. Pierwszy składnik, pokora, jest widoczny w fakcie, że Abraham zrównał swoją ofiarę z Izaaka z oddawaniem czci. W oczach Abrahama on po prostu zamierzał oddać cześć. Drugi składnik, wiara, jest widoczny w ostatniej rzeczy, którą Abraham mówi swoim sługom: „…..we wróci do ciebie.”

Jak Abraham mógł złożyć takie oświadczenie? Ponieważ miał głęboką wiarę w Boga. Wierzył z całego serca, że Bóg albo oszczędzi życie Izaaka, albo wzbudzi go z martwych. Dlaczego? Ponieważ Bóg dał mu obietnicę dotyczącą jego potomstwa wiele lat przed tym przełomowym wydarzeniem. Abraham wiedział, że Bóg istnieje. Nie było w jego umyśle żadnych wątpliwości. Doświadczył ręki Boga wiele razy w swoim życiu. Wiedział również, że Bóg nagrodzi go za jego akt czci. Pamiętaj, co Paweł powiedział w Liście do Rzymian 4: „Abraham uwierzył (miał wiarę) i zostało mu to poczytane za sprawiedliwość”. Innymi słowy – niebo zwróciło na niego uwagę z powodu jego wiary.

Choć akt i postawa uwielbienia są w 100% bezinteresowne, Bóg obiecał, że nagrodzi nas za naszą pracowitość. Kiedy oddajemy cześć, dobrze jest oczekiwać błogosławieństwa, ponieważ Bóg obiecał, że będzie nam błogosławił. Bóg może poprosić nas o zrobienie w uwielbieniu rzeczy, które przekraczają nasz poziom komfortu. Może nawet poprosić nas o zrobienie czegoś, co rzuci wyzwanie naszej teologii. To właśnie wtedy pojawia się wiara. Kiedy Bóg prosi nas o te rzeczy, a my ufamy, że wszystko wyjdzie Mu na dobre, zostaniemy poprowadzeni do trzeciego składnika prawdziwego uwielbienia – posłuszeństwa.

Kluczem jest tutaj to, że musimy wierzyć, iż Bóg dotrzymuje swoich obietnic. Kiedy słyszymy głos Boga prowadzący i podpowiadający, nie możemy lekceważyć tego, co On mówi. Musimy nakierować nasze ucho, aby słuchać.

#3: Prawdziwy kult ma posłuszeństwo

Do tej pory w tym studium przyjrzeliśmy się dwóm składnikom, które są niezbędne w życiu czciciela – pokorze i wierze. Jeśli któregoś z nich brakuje w uwielbieniu, to uważam, że nie weszliśmy w prawdziwe uwielbienie w sposób, w jaki Bóg je zaprojektował. Ostatnim składnikiem, któremu się przyjrzymy, jest posłuszeństwo.

Posłuszeństwo, jeśli można tak powiedzieć, jest lukrem na torcie. Posłuszeństwo jest kluczem, który finalizuje nasze uwielbienie. Nie możemy przyjść do Boga, jeżeli najpierw nie uniżymy samych siebie. Następnie, gdy wejdziemy w Jego obecność, On zacznie do nas mówić, a my musimy podjąć decyzję, czy Mu wierzyć, czy nie. Ale wszystko to jest daremne, jeśli nie wprowadzimy tego w czyn przez posłuszeństwo.

Teraz, gdy czytaliście te artykuły, podejrzewam, że niektórzy z was mogli stać się trochę sfrustrowani. Prawdopodobnie odnieśliście wrażenie, że próbuję uczynić akt uwielbienia trudniejszym niż powinien być. Nie próbuję tego utrudniać, chcę tylko, abyście zrozumieli, że kiedy dokonujemy wyboru, aby oddawać cześć, są pewne rzeczy, których Bóg od nas wymaga. Pamiętaj, że w czasach Przybytku tylko jedna osoba, najwyższy kapłan, mogła wejść do Miejsca Najświętszego. Dlaczego? Ponieważ to on był całkowicie czysty i to on przynosił czystą ofiarę przed siedzenie miłosierdzia.

Posłuszeństwo jest po prostu naszą wiarą w działaniu. Jakub ujął to najlepiej w 2 rozdziale Listu Jakuba, mówiąc, że wiara bez uczynków jest w 100% martwa. I oto zaczyna mówić o Abrahamie.

Jakuba 2:21 do Jakuba 2:22 (NKJV)
21Czy Abraham, nasz ojciec, nie był usprawiedliwiony przez uczynki, kiedy ofiarował Izaaka, swego syna, na ołtarzu? 22Czy widzicie, że wiara współdziałała z jego uczynkami, a przez uczynki wiara stała się doskonała?

Uwielbienie Abrahama (ofiara z Izaaka) nie było kompletne, dopóki nie podjął on rzeczywistej próby wykonania Bożego wezwania. Więc co to oznacza dla ciebie i twojego życia uwielbienia? Jeśli naprawdę chcesz oddawać cześć w sposób, jaki Bóg przeznaczył, musisz być przygotowany do ruchu. Bądź gotowy, aby słuchać głosu Pana. Pamiętaj, że Jezus powiedział w 4 rozdziale Ewangelii Jana, że prawdziwi czciciele muszą oddawać cześć w Duchu i w prawdzie. Teraz popatrz na to. Czcimy w Duchu przez naszą pokorę i wiarę, a czcimy w Prawdzie przez nasze posłuszeństwo – wiarę w działaniu.

Gdyby Abraham nie przeszedł przez ofiarę Izaaka, zniweczyłby swoją wiarę. Pokazałby również, że jego plan był ważniejszy niż plan Boży, a to jest pycha, która niweczy pokorę.

Bóg szuka ludzi, którzy będą oddawać cześć – prawdziwą cześć – i ma obietnice, że jeśli będziesz wierny w oddawaniu czci na Jego warunkach, czekają cię niekończące się nagrody i błogosławieństwa. Wyzywam cię, abyś był prawdziwym czcicielem. Wyzywam cię, abyś uniżył się przed Bogiem, pozwolił Mu mówić do ciebie i dawać ci instrukcje, i był gotowy do działania, kiedy On mówi. Wtedy wierzę, że Bóg spojrzy w dół i powie „Oto moje dziecko, w którym mam upodobanie.”

Znajdź więcej cytatów o pokorze tutaj.