Zal visolie op je gezicht rimpels uitbannen – of laat het je alleen maar wriemelig achter?
Goud en glinsterend, zo verleidelijk zien de doorzichtige capsules eruit in mijn hand, als toverbonen of juwelen.
Ik kies er een uit en prik er met een naald in, voordat ik wat van het elixer op mijn vinger knijp en de smeuïge vloeistof in mijn gezicht streel.
Ten slotte haal ik diep adem en word getroffen, niet door de verleidelijke geur van een duur parfum, maar door een sterke pong van vis. Op dat moment realiseer ik me hoe uitdagend deze maandlange levertraan-opdracht gaat worden.
Volgens een groot aantal voedingsdeskundigen, schoonheidsredacteuren en online moederforums is levertraan ’s werelds best bewaarde schoonheidsgeheim. Niet alleen helpt het masseren ervan op je gezicht om lijntjes te verzachten en zelfs weg te werken, het rijke gehalte aan vitamine A, D en omega 3-vetzuren zorgt er ook voor dat je huid er langer gehydrateerd en jeugdig uitziet.
Beter nog, benadrukken de voorstanders, deze zelfde voedingsstoffen kunnen helpen de huid van binnenuit voller te maken. Op mijn 40e, met de lijntjes rond mijn ogen, mond en op mijn voorhoofd die zich in alarmerend tempo vermenigvuldigen, is het vooruitzicht van een goedkoop anti-verouderingsalternatief voor dure gezichtscrèmes en serums erg aantrekkelijk.
Dus besluit ik de proef op de som te nemen met levertraan. Een maand lang vervangt het mijn gebruikelijke vochtinbrengende dag- en nachtcrème van Lancôme, die 84,15 pond kosten.
Ik breng het ’s morgens na het douchen op mijn gezicht aan en ’s avonds na het reinigen. Ik neem ook een capsule per dag oraal in.
Ik zal in de gaten houden hoe mijn huid eruit ziet en aanvoelt en, voor een onafhankelijker beoordeling, zal ik mijn gezicht voor en na de behandeling laten scannen met een Visia-apparaat. Dit apparaat meet rimpels, zonneschade, roodheid en poriegrootte.
Nicolas Miedzianowski-Sinclair, van The Cosmetic Imaging Studio kliniek in Londen, geeft me mijn eerste scanresultaten en die zijn gemengd: uitgebreide UV-schade in mijn gezicht en een huidskleur onder het gemiddelde, maar rimpels en fijne lijntjes beter dan gemiddeld voor mijn leeftijd.
Klaar om te beginnen, ga ik naar mijn plaatselijke natuurvoedingswinkel en koop voor 7,45 pond 90 krachtige levertraancapsules van 1.000 mg. Ik kies 1.000mg boven het alternatief van 400mg op basis van het feit dat ‘hoge sterkte’ moet gelijk zijn aan ‘meer effectief’. Ik neem één capsule per dag oraal in en wrijf de olie van een andere capsule in mijn huid.
Dus hoe is het om mijn nieuwe ‘vochtinbrengende crème’ aan te brengen? De olie zit in onschuldig uitziende capsules die nergens naar ruiken. Maar eenmaal geopend, word je eraan herinnerd dat levertraan afkomstig is van . . kabeljauw.
De olie die ik uitknijp, voelt prettig aan – licht en bijna zijdeachtig – en laat zich gemakkelijk in mijn huid masseren. Mijn huid ziet er niet vettig uit, maar als ik het in de spleten van mijn gezicht smeer, heb ik het gevoel dat ik me aan het bedruipen ben met de inhoud van een visserijtrawler.
Het is zo weerzinwekkend, dat ik me serieus afvraag of ik het experiment vier weken zal kunnen volhouden. Belangrijker nog, zal ik aan het eind nog een echtgenoot hebben? Gelukkig verdwijnt de geur in de volgende vijf minuten en ik vraag mijn echtgenoot, Sam, om zijn mening. Hij geeft toe dat ik ‘iets van de zee’ heb, maar hij zegt dat het niet beledigend is.
Maar in de loop van de dag word ik me bewust van een vreemde geur die onder mijn neusgaten vandaan komt en die ik alleen maar kan vergelijken met de olie van een visfrituurpan en die zelfs mijn kussenslopen doordrenkt. De effecten op mijn huid zijn moeilijker te beoordelen. De eerste paar dagen is er geen verandering. Op de vijfde dag begint mijn kin te schilferen en ik vraag me af of dit te wijten is aan de vitamine A in levertraan.
Sommige anti-verouderingsproducten gebruiken derivaten van vitamine A als ingrediënt vanwege de manier waarop het de celvernieuwing in de huid bevordert (het werkt een beetje als een chemische peeling), waardoor het helpt lijntjes te ‘wissen’. Maar sterkere, op recept verkrijgbare formuleringen van vitamine A veroorzaken soms roodheid en droogheid gedurende de eerste paar weken.
Nadat ik het een week gebruik, krijg ik van verschillende mensen te horen dat mijn huid er ‘stralender’ uitziet. Gelukkig heeft niemand commentaar op de geur, of mijn ietwat droge kin. Maar ik ben nog steeds niet overtuigd.
Terwijl ik sommige dagen vind dat mijn huid er geweldig uitziet, vind ik andere dagen dat mijn huid er vreselijk uitziet – met meer roodheid en vergrote poriën en zelfs een klein puistje naast mijn neus. Ik heb bijna nooit puistjes, dus het is een zeer onwelkome bezoeker.
De aanhoudende geur begint me ook van mijn eten af te houden. Maar geleidelijk aan, naarmate de laatste week nadert, lijkt mijn huid op wonderbaarlijke wijze te kalmeren en – zolang ik mijn adem in houd bij het aanbrengen van de olie – raak ik gewend aan de pong de poisson.
Ik leer dat het beter is een capsule te doorboren met de punt van een pincet dan met een naald, omdat het een iets groter gat maakt en je er meer tegelijk uit kunt persen. Ook kan één capsule twee keer worden gebruikt.
Ik sta versteld van het aantal mensen dat me ineens vertelt hoe goed mijn teint is. Als ik ga lunchen met vrienden die ik maanden niet heb gezien, en die niets van mijn experiment weten, zeggen ze allemaal hoe jong ik eruit zie.
‘Nadat ik het een week heb gebruikt, zeggen verschillende mensen me dat mijn huid er meer ‘glowy’ uitziet. Gelukkig heeft niemand commentaar op de geur, of mijn ietwat droge kin. Maar ik ben nog steeds niet overtuigd.’
Thuis, is het een ander verhaal. Terwijl Sam zei dat hij de geur in het begin nauwelijks opmerkte, is hij er gevoeliger voor geworden. Als hij op een avond binnenkomt voor een kus, grimast hij en zegt: ‘Zeker visachtig. De geur van levertraan is geen afrodisiacum.
Tegen de tijd dat mijn maand om is, is het aanbrengen van de olie – en het innemen van één per dag bij de maaltijd – een vast onderdeel van mijn routine geworden.
Maar heeft het enig verschil gemaakt? Ik ga terug naar Nicolas en zijn Visia machine. Ongelooflijk genoeg blijken de complimenten op feiten te berusten: volgens mijn tweede serie scans heeft levertraan zowel mijn huidskleur – dat is de gelijkmatigheid van mijn teint – aanzienlijk verbeterd als ook de fijne lijntjes en rimpels rond mijn ogen verminderd. Aan de linkerkant van mijn gezicht is de textuur van mijn huid, die altijd goed was, niet veranderd, maar mijn ongelijkmatige huidskleur is dramatisch verbeterd, waardoor ik van het 45e percentiel onder mijn leeftijdsgenoten naar het 69e ben gegaan (bij deze huidtests zijn hoge cijfers goed).
Er is een iets toegenomen roodheid rond mijn neus, maar de lijntjes rond mijn ogen zijn verminderd, waarbij de meeste lijntjes minder intens lijken of helemaal zijn verdwenen. Nicolas schat dat het vier tot vijf jaar van mijn gezicht heeft gehaald.
Intrigerend is dat de resultaten aan de rechterkant van mijn gezicht niet zo indrukwekkend zijn. Nicolas suggereert dat dit komt doordat ik linkshandig ben en de crèmes aan de linkerkant van mijn gezicht krachtiger aanbreng.
Waarom heeft het aanbrengen van levertraan dan wel gewerkt? Cosmetisch dermatoloog dr. Sam Bunting zegt dat de resultaten eerder te danken zijn aan het feit dat het rijk is aan omega 3-vetzuren dan aan vitamine A. ‘Het bevat een hoog percentage omega 3-vetzuren en het lijdt geen twijfel dat je gezicht daar baat bij heeft, omdat ze de barrièrefunctie van de huid versterken, de textuur verbeteren en bescherming kunnen bieden tegen de schadelijke effecten van UV’, zegt ze.
Zij voegt eraan toe dat het oraal innemen van levertraan ook de resultaten zou kunnen verbeteren als mijn dieet voorheen te arm was aan vitamine A, omega 3-vetzuren en vitamine D. Deze kunnen van binnenuit werken om de hydratatie en de stevigheid te verbeteren, de huidcellen te beschermen en de elasticiteit te vergroten.
Wat de wetenschap ook moge zijn, het werkt en ik ben erg blij met de resultaten. Ook al is het experiment afgelopen, ik blijf mijn kraaienpootjes insmeren.
Tot Sam me een kus geeft, snuift, en achterdochtig vraagt: Heb je de levertraan weer gebruikt?’ Ik beken van wel. Wil je dat ik ermee stop? Zijn antwoord is ondubbelzinnig. Helaas, zo lijkt het, heeft hij liever dat ik rimpelig ben dan wollig.