Voed de trollen niet. Je hebt dit advies al vaker gehoord, maar hoe kan iemand op zijn handen gaan zitten als de trollen er gewoon zo … naast zitten? Als je een onbeleefde en onnauwkeurige opmerking tegenkomt, is het vaak het beste om die helemaal te negeren. Maar als je je geïnspireerd voelt, kun je verder kijken dan de giftigheid en streven naar een productieve uitkomst. Wat je echter niet moet doen, is toehappen en de confrontatie aangaan met de overtreder. Dat is een zekere weg naar een lose-lose situatie.

Wat zou u doen als u geconfronteerd werd met deze opmerking?

De hogepriester van milieuzaken Al Gore was zijn verspilling van cellulose aan het promoten In januari 2006 – bij het promoten van zijn met een Oscar bekroonde documentaire An Inconvenient Truth – verklaarde Gore dat als we geen “drastische maatregelen” zouden nemen om de uitstoot van broeikasgassen te verminderen, de wereld over slechts tien jaar een “point of no return” zou bereiken. Hij noemde het een “echte planetaire noodsituatie.” Welnu, die tien jaar zijn vandaag verstreken, we zijn er nog steeds, en de klimaatactivisten hebben de apocalyps uitgesteld.

Op zoek naar de verspreiding van de mythe

Dit juweeltje verscheen tussen een volley van commentaren op de Facebook-pagina van een organisatie die opkomt voor de wetenschap. Maar de tekst was niet het werk van de commentator.

Nog verder zoeken bracht de herkomst van dit fragment aan het licht. Door delen van het citaat in een zoekmachine te stoppen en de datums van publicatie te vergelijken, kon de verspreiding van dit citaat over het web worden gevolgd. Het oorspronkelijke idee bleek afkomstig te zijn van een klimaatontkenningsblog. Een paar weken later dook hetzelfde sentiment weer op, met duidelijk vergelijkbare bewoordingen, in een artikel in de National Review, een conservatieve publicatie. Vanaf dat moment is het citaat op grote schaal verspreid door klimaattegenstanders, en in sommige gevallen verspreid door wat nepaccounts op sociale media lijken te zijn.

Dit kleine voorbeeld laat zien hoe verkeerde informatie ontkiemt binnen dubieuze bronnen zoals anti-wetenschappelijke blogs, zich vervolgens verspreidt naar sympathieke media, en van daaruit wordt gedeeld en opnieuw gedeeld. Welkom in het desinformatie tijdperk.

Weerleggingsstrategie #1 – Corrigeer de wetenschap

De mythe is gemeen, dat is zeker. Maar is het waar? Helemaal niet, volgens Scott Denning, hoogleraar atmosferische wetenschappen aan de Colorado State University. Denning’s faculteit webpagina beschrijft zijn expertise in de koolstofcyclus en het transport van sporengassen, maar biedt vervolgens een ongewone geloofsbrief: “Hij schept er een bijzonder genoegen in om vijandig publiek aan zich te binden. Denning is namelijk twee keer gastspreker geweest op conferenties van het Heartland Institute over klimaatverandering. Hoewel hij het hartgrondig oneens is met Heartland’s standpunt over klimaatverandering, redeneert hij: “Het negeren van klimaatcontrarianten heeft hen niet doen verdwijnen.” Daarom heeft hij zijn methoden aangescherpt om mensen die de klimaatwetenschap verwerpen, op een zinvolle manier te betrekken.

Denning’s eerste advies? Trap niet in de val van “vuur met vuur bestrijden.” In plaats daarvan adviseert hij: “Zoek het klompje van een bewering onder het vitriool.”

Het is niet waar dat klimaatwetenschappers een wereldwijde catastrofe voorspelden voor 2018. De logica achter deze bewering is als volgt:

Premisse 1: De uitstoot van CO2 en andere broeikasgassen is doorgegaan en CO2 is blijven stijgen.

Premisse 2: De gevolgen van de resulterende opwarming zijn tot nu toe niet zo slecht.

Conclusie: Daarom is de opwarming van de aarde door de stijgende CO2 geen probleem en kunnen de emissies onbeperkt blijven stijgen.

Met de bewering ontdaan van de opruiende toon, is ze gemakkelijk in het daglicht te onderzoeken. De volgende stap, zegt Denning, is om “snel en overtuigend af te rekenen.”

De conclusie volgt niet logisch uit de premissen. CO2 en temperatuur zijn inderdaad blijven stijgen, precies zoals wetenschappers hadden voorspeld. Erger nog, de CO2 zal niet verdwijnen wanneer we uiteindelijk stoppen met het verbranden van koolstof, en daarom zullen we, hoe langer we wachten, des te “drastischer” maatregelen moeten nemen om zeer ernstige schade aan de wereld en onze economie te voorkomen.

Denning legt uit: “Ik reageer op de implicatie dat er geen urgentie is om de uitstoot te verminderen. Dit is begraven in de smerigheid van het commentaar, maar het is de essentie van de boodschap van de commentator, dus wat we moeten weerleggen.”

Inflammatoire retoriek bedoeld om je boos te maken – zo boos dat je misschien niet eens de onzinnige bewering zou opmerken. Denning beschrijft het als “een meerlagige val,” omdat de opmerkingen “persoonlijk, vervelend en onnauwkeurig zijn.”

De toon maakt niet dat Denning terugschrikt voor het aanpakken van de opmerking, maar het bepaalt wel de manier waarop hij zijn weerwoord richt. “Dit soort beledigende retoriek is precies waar we niet heen willen in de reactie.”

Strategie #2 – Leg de mythe, verkeerde informatie of denkfout bloot

John Cook, onderzoeksassistent professor aan het Center for Climate Change Communication aan de George Mason University, gebruikt graag “parallelle argumenten” om alomtegenwoordige mythes te helpen ontmantelen. Met andere woorden, haal alles wat met klimaatverandering te maken heeft weg en kijk naar een situatie die lijkt op die in de mythe. Op dat moment is het gemakkelijk om “de slechte logica in verkeerde informatie bloot te leggen,” zegt Cook. Om zijn boodschap te laten beklijven, vat Cook het parallelle argument in een cartoon en een korte weerlegging.

Deze klimaatmythe stelt dat we de gevolgen voor het klimaat nog niet hebben gevoeld en dat CO2-uitstoot dus geen probleem is. Dit is alsof je van een hoogte springt en halverwege naar beneden opmerkt dat je nog geen gevolgen hebt gevoeld en dat alles dus in orde is. We ondernemen nu acties die in de toekomst gevolgen zullen hebben.

En voor de goede orde, we ondervinden nu al gevolgen van het klimaat. Hittegolven worden heter en komen vaker voor, droogtes worden heviger, en warmere oceanen wakkeren orkanen aan.

Deze mythe gaat ervan uit dat we wachten op de komst van een apocalyps. Maar je hoeft niet ver te kijken om te beseffen dat de gevolgen van klimaatverandering al voor onze deur staan.

Strategie #3 – Ga de dialoog aan

De-escalatie is een gebruikelijke techniek bij het oplossen van conflicten. Terwijl deze klimaatmythe het antagonisme opzettelijk aanwakkert, illustreert Karin Tamerius hoe je het gesprek kunt terugvoeren naar praktisch terrein.

Weetje, ik denk dat het woord “noodsituatie” voor verschillende mensen waarschijnlijk verschillende dingen betekent. Wat is er voor jou voor nodig om vervuiling als een planetaire noodsituatie te beschouwen?

Tamerius is geen onbekende op het gebied van controverses. Ze stelt regelmatig lastige vragen en ligt in de clinch met leden van haar SMART Politics Facebook-community. Tegelijkertijd gebruikt ze haar achtergrond in politieke psychologie om mensen te helpen effectiever te communiceren over de onderwerpen van de dag.

Tamerius begint haar engagement het liefst met een vraag. “Ik probeer de aandacht af te leiden van de geloofwaardigheid van één persoon (Al Gore), naar wat deze persoon gelooft,” zegt ze. “Als ik erachter kan komen wat voor hen belangrijk is, kan ik specifiek op die zorgen ingaan.”

Door het gesprek weg te leiden van de arena van partijpolitiek, hoopt Tamerius een dieper begrip te ontdekken. “Nadat ik heb vastgesteld hoe zij ‘noodsituatie’ definiëren, wil ik erachter komen hoe dicht ze denken dat we nu bij een noodsituatie zijn”, zegt ze. In het gezicht van copy/paste talking points, kan het peilen naar hoe iemand iets weet het gesprek naar een meer rationele plaats brengen.

“De beste manier om deze persoon op andere gedachten te brengen over wie klimaatactivisten zijn en waar ze voor staan, is door het goede voorbeeld te geven,” zegt ze. “Aanvallen moeten worden genegeerd of ontweken, niet worden aangegaan.”

Strategie #4 – Wees overtuigend

Rachel Molloy, uit Redmond, Washington, is een art director en een vastberaden vrijwilliger die klimaatbeleid vooruit wil helpen. Op dit moment besteedt ze haar tijd aan het werven van steun voor een volksinitiatief in de staat Washington waarmee de staat een koolstofprijs zou invoeren. Ondertussen is ze ook vrijwilliger bij het Climate Reality Project Leadership Corps. Van het kloppen op deuren, het bezoeken van scholen, tot het reageren op oneindige valse beweringen op sociale media, Molloy onvermoeibaar streeft om mensen te helpen begrijpen van de noodzaak van klimaatactie. En ze is geen onbekende van de valse verhalen die klimaatverandering omringen.

Als ze de Al Gore-mythe overweegt, richt Molloy zich snel op de bewering dat de effecten zich niet hebben voorgedaan. “Dit is aantoonbaar onjuist,” schrijft ze. Ze begint met de kracht van persoonlijke ervaringen te gebruiken.

We zien tekenen van wijdverspreide planetaire problemen. Deze zomer biedt volop bewijs daarvoor.

Mijn dochters moesten voor het eerst gezichtsmaskers dragen, alleen al om buiten te spelen in de rook en vallende as, terwijl onze kosten voor natuurbranden de begroting overschreden, en onze luchtkwaliteit tot de slechtste ter wereld behoorde.

Ze gaat dan verder naar een grotere schaal:

De National Weather Service noemde orkaan Florence “de storm van je leven” voor de Carolina’s, en onlangs liet orkaan Harvey “historische hoeveelheden regen vallen” van meer dan 60 inch. De stormen worden groter en onze Amerikaanse recordhouders zijn precies degenen die ons daarvoor waarschuwen.

Bij het reageren op verkeerde informatie op sociale media, verwijst Molloy altijd naar geloofwaardige bronnen. Ze selecteert sommige van die bronnen met het oog op hun mogelijke weerklank bij haar publiek. Bijvoorbeeld, voor fiscale conservatieven die zouden kunnen worden beïnvloed door het stijgende prijskaartje van klimaatverandering, deelt ze de NOAA-tabel van weer- en klimaatrampen.

Molloy houdt een “voorraad” bij van bronnen die door conservatieven waarschijnlijk als geloofwaardig worden beschouwd: Ronald Reagan, George W. Bush, Exxon en Chevron – allemaal hebben ze het nemen van maatregelen tegen klimaatverandering gesteund.

Van Ronald Reagan tot de 2017 Trump Administration National Climate Assessment … de wetenschap en de bevindingen zijn duidelijk geweest. De gevolgen van een warmere wereld zijn duur en die kosten worden steeds hoger. 2017 heeft ons net +300 miljard dollar gekost, dat is heel duur niets doen, hier en nu.

Trouwend op eenzelfde draaiboek als Dunning, Cook en Tamerius, ontwijkt Molloy de voor de hand liggende pogingen om het argument in het moeras te slepen. “Blijf kalm,” adviseert ze. “Ik probeer het gesprek te allen tijde terug te brengen naar geloofwaardige bronnen en feitelijke informatie, en blijf beschaafd en geduldig.”

Molloy begrijpt dat overtuigen een delicaat evenwicht is, en ze heeft gemerkt dat het terugschroeven van het argumenteren en het delen van enig optimisme over oplossingen een aantrekkelijk détente kan opleveren. “Wees voortdurend op zoek naar dat kleine aanbod van vriendschap of de kier in de deur van iemand die bereid is om te zien dat je een solide basis presenteert waar we allemaal op kunnen staan.”

De auteur is John Cook van de George Mason University dankbaar voor zijn advies en aanbevelingen over dit project.

Deze serie zal verschillende facetten van klimaatcommunicatie blijven onderzoeken, waarbij de stemmen van wetenschappers, communicatoren en gewone mensen aan bod zullen komen.

Deze serie:

Climate change science comeback strategies
‘In it for the money’
Al Gore said what?
Hoe identificeer je mensen die openstaan voor bewijs over klimaatverandering
Hoe sorteer je goedgelovige vragen over klimaatverandering